20 Mart 1939 Tarihli Her Ay Dergisi Sayfa 143

z Edebiyat ve Sanat 145 e e e e ein e me ei AD ki bir ayaz halini almıştı. Yüzüm ovaya dönük, hiç birşey dü- şünmeden somurtuyordum. Yanı başımdan birisi: — Efendi şu ateşi ver bakalım, diye seslendi. Bu sözlerle beraber çıplak ve kuvvetli bir kol aşağıdan yu- karıya doğru uzandı. Biraz dikkat edince tanıdım: ' Tahsin Efendiydi. Kendime bu gece için en münasib arkadaşı bul - muştum, sigaramı uzatırken; — Merhaba Tahsin Efendi, dedim. — Merhaba! diye kuru bir cevab verdi. Sonbahar otları- nın üzerine yanlamasına uzanmıştı. Başı sağ koluna dayalı, serbest kalan sol elile sigarasını içiyordu. Selâmıma mukabe- lesi o kadar âni ve kuru olmuştu ki bu tek kelimeyi söyliyece- 8i yerde havaya bir el tabanca sıksa idi, gene ayni tesiri ya- pabilirdi. Bittabi bütün konuşma arzularım yarıda kaldı ve hatta bir nevi rahatsızlık bile duymağa başladım. Bununla beraber galiba bir boşalma gecesi olmalı ki tam ben yerimi terke hazır- lanırken: — Ne güzel gece değil mi? diye tekrar söze başladrı, adeta bir rüya gibi... Sonra geniş bir nefes aldı ve yere, bu sefer sırt üstü ve up uzun uzandı. Gözleri apaçık, gökyüzünü seyrediyordu. Ne di- yeceğimi bilmiyordum, tabiati takdir ederken ondan bir parça gibi ot ve toprağın içine gömülen, bu adama ne söyliyebilir- dim. Ayni sessizlik, fakat biraz daha yumuşağı bir müddet sür- dü. Sonra daha tatlı bir sesle kendi kendine mırıldahır gibi; — Tabiatin sessizliği, dedi, öyle zannedildiği kadar kor- kunç birşey değil. Yalnız biz buna birtürlü alışamıyorum, Ne kadar düzgün konuşuyordu. söze yarım kalmış bir bahsi ta- mamlar gibi başlamış, öyle devam ediyordu. — Biz, bataklığı dolduran kurbağalar gibi, mutlâka bu ses- sizliği bozmak istiyoruz. Cümlenin gerisi gelmedi, başını öbür tarafa çevirmişti. — Evet, dedim devam edin. Fakat cevab vermedi, yattığı yerde döndü bu sefer yüzü- koyun toprağa kapanmıştı. Sonra birdenbire hiç umulmaz bir çeviklikle fırladı ve tam yanımda yere bağdaş kurup oturdu: 10