20 Mart 1939 Tarihli Her Ay Dergisi Sayfa 128

Her Ay nı kavrıyor ve tâ son perdenin kapanışına kadar bir lâhza ek- silmiyor. Vakıa facianın şahısları birer birer ortaya çıktıkça kostümlerinden, çehrelerinden, konuşmalarından çok eski, ip- tidai bir devre ait olduklarını anlıyoruz, fakat karakterleri öy- le vazıh çizilmiş ki bunları kendimize pek yakın bir devrin, sanki bugünkü dünyanın adamları gibi hissediyoruz. Anlıyo- ruz ki ruhlarımız, insan ruhlarımız hep ayni hamurdan yoğu- rulmuştur. Meselâ ilk tabloda, Kral Lir'in geniş ülkesini kız- larına taksim ettiği mecliste ruh tezatlarının en acıklı safha- sını bütün belâğati ile canlanmış görüyoruz. Kralın üç kızı var. İkisi babalarına sahte bir sevgi besliyorlar. Üçüncüsü sahidir. Fakat kurban olan da odur. Regan, Kornuay dükünün karısı: Goneril, Albani dükünün karısı mürai ve alçaktırlar. Üçüncü kız Kordelia henüz koca bekliyor. Sevgisi alnı gibi açık; baba- sına gönülden bağlı. Ne çare ki Kral bu sevginin sıcaklığını çok sonradan anlıyacak. Şimdiki halde bu kızın açık ve doğru sözleri karşısında duyacağı sade onu tahkir duygusudur. Onu koğacak, fakat çok geçmeden kendisi de hain kızlarının entri- kasına kurban olup boğulacak! Ne acı talih.. yahut ne acı tesa- düf! Bu sahnede Kral kızlarından aleni bir şükran istiyor, bir minnettarlık... Kordelia'nın hemşireleri kurnazca nutuklarını uzatırlarken mirastan mahrum bırakılan Kordelia sadece şunu mırıldanıyor: — Kordelia'ya mı ne kalacak? Sevmek ve sükütu muha- taza etmek...» Ve babası huşunetle kendisini sorguya çektiği zaman ilâ- ve ediyor: — Aşkım en güzel sözlerden daha fazla fazilete maliktir; kalbimi hiç bir vakit dudaklarıma kadar götüremiyeceğim. Haşmetlimizi nasıl sevmem lâzımsa öyle seviyorum, ne fazla, ne az!» Bu sözleri söyliyen Kordelia, Yunan klâsiklerinin kahra- manları kadar açık ve belki onlardan daha yüksek bir sanatla kendisini bize tanıtıyor. Antigona'dan ziyade babasına şefkat besliyen kızın ruhudur bu! Hayalini seyircilerin kafasına öyle ışıklı işliyor ki artık oradan silinemiyor. Kordelia birinci per- deden sonra kayboluyor ve yalnız son perdede tekrar meydana