iİ- pe yle Edebiyat ve Sanat 55 biyatında iki ana hareket veya mektep vardı: Realistler ve sem- bolistler. Realistler, büyük realist ve psikolojik roman devrinin arta kalanlarıydı. Ayrı bir şekilde ve modelini, yirminci asrın rea- lizmini doğuran, Çehofun kısa hikâyeler sanatından alan bu devre esasen tefessüh etmek üzere idi. Bu çağda, Rus edebi e- volosyonunda sembolist hareketi daha canlı ve ehemmiyetli ola- rak göründü. 1910 da muasır Rus edebiyatında da en hâkim unsur olarak meydana çıktı. O kadar ki, bu edebiyatın ruhunu tazeledi, şiir tekniğinin seviyesini yükseltti. Yeni yeni u- fuklar açtı, sosyal ve siyasal temayüllerden ve natüralizmin dar geçitlerinden kurtardı. Binaenaleyh 1900 dan 1910 veya 1912 seneleri arasındaki devreye, hakkiyle sembolizm duru- mu denebilir. Rus sembolizminde mühim olan bu hata, bunun edebi mektep şeklinden daha üstün; daha başka bir mahiyette olması, yalnız edebi teknikte değil, estetik ve ruhi sahalarda da âdeta tedenni göstermesi, ferdiyetçiliğin ve dini idealizmin yük- selmesile intibak etmesi, ve nihayet Rus(entelicensiye)sinin an- anevi kıymetleri yeni baştan değerlendirme nevini getirmesi- dir. Onun için de bu cereyanının infisahını gene yukarıda say- dığımız sebeplerde arıyabiliriz. Zira osembolizmin hareketi (âdeta, fazla yorgunluktan diyeceğiz) 1912 senelerine doğru öldü. Çünkü gene ayni sembolizm edebi mektep mahiyetinden başka bir şekilde daha görünmek istedi, en hararetli müdafile- rinden Beli'nin dediği gibi, bir “din,, olmak iştiyakını besledi. Sembolizmin sonlarına doğru, bizzat sembolist mektebin için- de, daha büyük ve geniş bir realizme doğru atılmak, “şiir,, i hayata yaklaştırmak için bir cereyan bir temayül vardı. Ve bu temayül sembolistlerin en büyük şairi Aleksander Blokun eser- lerinin son nevilerinde tezahür etti. Üstelik sembolizmin ağ- dalı felsefi ve dini cephesine karşı aksülâmel mahiyetinde ola- rak da iki ekol daha vücut buldu. Bu ekollerden biri, hakika- ten sembolizmden doğmuş, onun şiir ve teknik örneklerini ha- viydi. Asneizm diye anılan bu mektebe daha ziyade Neo-Clas- sicism ismini de rahatça verebiliriz. Başlıca ustaları da, şair Gumilef, Ahmatove ve Osip Mandelstan'dı. Sembolistlerle gi-