7 Mart 1938 Tarihli Her Ay Dergisi Sayfa 111

Edebiyat ve Sanat 113 Bütün bunlardan maksat neydi? Müzeleri ölü birer an- tite olmaktan kurtararak, canlı ve daima yenilenen birer kültür kaynağı haline sokmak, maâzinin eserlerini, muhtelif vesilelerle, yeni yeni sergiler halinde halkın tetkikine ve is- ütadesine arzetmek. Bir kelime ile müzeyi canlı bir kültür ve güzellik meşheri yapmak. Garp müzeciliğinin getirmiş olduğu bu yenilikleri göz- önünde tutarak nazarlarımızı bizim müzelerimize çevirecek olursak manzaranın ne kadar başka olduğunu teessüfle gö- rürüz. İstanbul müzelerinin - ki dünyanın en güzel müzele- rinden sayılabilirler - ziyaretçi istatistiklerini tetkik etmedik ve esasen buna lüzum da yoktur. Bu müzelere ne zaman gittiysek korkunç bir tenhalık ile karşılaştık: Şurası muhak- kak ki, ne halkımız, ne münevverlerimiz, müzelere gitme- memektedir. Gençliğin de onları gezmektense futbol maçı- na rağbet ettiği aşikârdır. Halbuki müze, bize maziyi tanıta- cak yegâne mekteptir, bize güzellik mefhumunun ilk ele- manlarını öğretecek yegâne müessesedir. Türk müzelerinin turist sürülerinden başka hiç bir ayak gezintisine şahit olmıyan bu ölülüğü, kısmen halkın lâkay- disinden ileri geliyorsa, kısmen de onları canlandırmak için hiç bir şey yapılmadığından doğmaktdır. Bundan otuz sene evvelki müze mefhumundan öteye geçemedik. Ve Müzeleri- miz şaheserlerin gömülü olduğu birer mezarlıktır. Halbuki bu halin önüne geçmek sanıldığı kadar zor olmıyan bir şey- dir.. Biraz propaganda, birkaç sergi, müzelere hayatiyet ve- recek birkaç tedbir ile büyük adımlar atılabilir. Bütün bunları, yeni açılan güzel sanatlar galerimizin a- kibeti endişesi ile yazıyoruz. Korkuyoruz ki burası da, diğer müzelerimiz gibi, tenha, 1ssız ve sessiz bir salon silsilesi ol- mak akibetine düşmesin. Acaba İstanbul ahalisinin yüzde kaçı böyle bir galerinin açıldığından haberdardır? Sonra bu galeriyi bir kere gezen acaba kaç sene sonra bir kere daha ziyaret edecektir? 8