nhardt Bu müca- i kanının aktörleri, "camış ve e.elema- sıl dramı yaratıcı Şimdilik! örden ge- ) mükem- toprak, aldızların ruhlarla iatleri ar- eden in- &'in kud- eniştir. O : Polonius , Falstaff Edebiyat ve Sanat ve Prens Henry, Shylock ve Antonio, Brottom ve Titania ve bütün o değişik tabiatli insanlar yaşadılar. Hepsi onun nüfuz edilmez varlığından çıktılar. Ve onun ruhu bütün bunların üzerinde isimsiz ve görünmez bir üluhiyet gibi kanat gerer. Tiyatro tanrıları tarafından terkedilirse, en hazin bir meslek, en sefil bir fuhuş haline gelebilir. Fakat tiyatro ih- tiras, insanda - ister seyirci, ister aktör olsun < iptidai bir in- siyaktır. Seyirci ile aktörde müşterek olan bu insiyak, onla- rın temaşada birleşmelerini ve saadet kaynağı olan en büyük tiyatronun yaşamasını temin edecektir. Çünkü, her birimiz- de, az çok şuurlu bir şekilde, değişmek için nostalijik bir arzu yaşar. Biz hepimiz, içimizde hayatın bütün şekilleri- ni, bütün mukadderatını, bütün ihtiraslarını kuvvetle taşırız. “Beşeri olan hiç bir şey bize yabancı değildir.,, Eğer böyle ol- masaydı, insanları, hayatta olduğu kadar sanatte, hiç anlı- yamazdık. Fakat manevi mirasımız, terbiyemiz ve ferdi tecrübemiz bizde mevcut olan sayısız tohumlardan ancak bir kısmını telkih ve inkişaf ettirir. Ötekiler yavaş yavaş kurur ve ölürler. Gündelik hayatın hudutları dar ve kapasitesi za- yıftır. Bu zaaftan, o, arasından kendisine yol açmıya çalış- tığı meziyetler, mükellefiyetler vücude getirmiştir. İnsan, umumiyetle hayatında bir kere aşkın saadetini, hürriyetin sarhoşluğunu duyabilir. Bir kere hudutsuz kin du- yabilir. Sevilen bir vücüdu iztirapla bir kere gömebilir ve nihayet kendisi de ölür. Bizim aşka, kine, sevince ve ıztıra- ba doğuştan olan istidatlarımıza nazaran bunlar pek azdır. Uzuvlarımızı ve adalemizi, kötürümleşmekten kurtar- mak için, her gün işletiriz. Fakat ruhi organizmamız - ki devamlı bir faaliyet için yaratılmıştır - hareketsiz, kullanıl- madan durur, ve zamanla faaliyet hassasını kaybeder. Bu- nunla beraber, manevi ve ruhi sıhhatimiz, vücudümüzün sağlığı kadar, bu organizmanın mükemmel işlemesine bağ- ndır. Büyük bir kahkahanın içimizi boşalttığını, bir hiçkırı- gın bizi teselli ettiğini, bir hiddet buhranının bizi kurtardığı- nı biliriz. Ve ekseriya bu açılışları gayri şuuri bir hırsla a- TArIz. >