1 Nisan 1932 Tarihli Kadro Dergisi Sayfa 39

İşte şu, Ekşimiş uyku kokan çömlek gibi şehrin, Kara sevdası değil öyle romantik, Onun Ruhunun İki kıvyrak kelimelik hasreti var: buhar elektrik! Bunları yazan şair kentdi ilkam membaını bulmalıdır. 1922 ile 1932 arasını ayıran tam on yıldır. Bu oön yılın içinde fertlerin, sınıfların, milletlerin kendi yerini buluşu vardır. Şimdi Gabriyel Danonçiyo şatosunda bir tariki dünyadır. Ve 1922? -de açlığı filmlere çekilen Don, Kuban, Volga ovalarında, lokalize olmuş bir mücadele var. Ren, Volgaya benzeye bilir mi? Benzeyebilir. Fakat Sakaryanın yeri, Milli Kurtuluş ha- reketleri cephesindedir. Benerjileri, Si-Ya-U ları, Dalbanezoları, bir sirkte gezdirilen garip mahlüklar gibi, yoliştirdiği güzidelerden kendini doyu- racak bir şey bekleyen bu bakılmaya muhtaç neslin karşısında dolaştırmak niçin? Benerji kimdir? Kimdir o bütün bağlandıkları tarafından terkolunmuş adam ki, bize yalnızlığının, bize müttekâsızlığının ıztırabını bir mukaddes meczupluk şeklinde göstermek istiyor? Halbuki üstüne aldığı abânın deliklerinden sırıtan, aadece ıztı- rabıdır. Bu sürüklenen ıztırabı bir sürü “mik'ap kafalı,, seyir- ciler sarmıştır ki, onlara bu önlerindeki, bir takım garip ma- rifetler yapan bir temaşa nesnesi gibi görünüyor! Anlamıyor- lar, fakat endişeleri hoşca vakit geçirmeklir. Benerjide Nazım Hikmet kendisini konuşturdu ve Benerji, Nazımın kendisidir!