kle da (at örl arı ye- nış Bu kadar basit darp hesabını bende beceremez değilim!. Fakat, buhranın şu yedinci mübarek yılında, şimdi bültün impa- ratorluk umumi bir tarh ameliyesi içindedir. Biz tasfiye edilmiş saltanatların, kahvelere garson prens, barla- ra dansöz prenses, otellere kapıcı sulltan yetiştidiği senelerdeyiz. Leningratta oturduğumuz otelin kapıcısı Ceneral Vrangelin kar- deşi idi, Sofrada bize Çarın bir ceneral konsolosu yemek veri- yordu. Arkadışman ayrılıp, Hayd Park'taki serbest kürsilerden birinin üstüne fırlayarak şu nutku söylemek istedim: x— Eğer bir gün İngiliz adası hbavasında, şimşek gibi, bir kahka- ha çakacak olsa, hem insanlar, hem siz ralıat edeceksiniz. «aDüşününün, kendinize gülebileceksiniz. aKuvvet mistiğini bırakınız. İnsanlar komikliğinizi bile ilâhi mantıksızlık gibi, muhakemesi künah olan bir şey olanak kahul ettiler. Bundan sizde rahatsız değil misiniz?. «Herkesle karşı karşıya, bir gülüşebilseniz, hâkimleriniz, peruka- lar rile, Noel babanın pamuk sakalı gibi oynayabilseler, Lortları- naz kadife külotlarını lâz külâhı gibi başlarına geçirebilseler, «Karnaval ve karmanyola, «Ayağı gömülen Marki, uşağı Stanbey'le konuşan ak saçlı Leydi, papucunu kendi boyayan Lort, seyyahları eğlendirmeğe mahsus sirklerin veya Taymis boylarına kurulmuş salaşların numaraları, yerine geçebilsi... «Gülebildikleri gün insanlar artık size kızmaz olacaklarıdır.