GEM m LR A Türk milleti, büyük milli şairini, edebi “Ölü, sünü, lâyık olduğu saygı ve sevgilerle ve söz söyler, meram anlatır, mâna yas ratır, her şahikaya yükselir bir dil oldu. Dilimiz, bu inkılâpçı adam sayesinde bu Feyze erdiği gibi. kafamız ve kalbimiz ta sannuun bütün çarpık ve çapraşık yollas rından kurtuldu. Yüksek düşünüş, derin kavrayış, engin duyuş imkânlarını bu sayede elde ettik. Nazif merhumun Hâ. mid için «Veliyinimet idrakimiz» deme sinin sebebi bu idi. Hâmid, yapacağını yapmış, muvaffak olmuş, edebi inkilâbı daha soraki nes sillere devretmiş; ve onların da ne yap tığını, ne kadar ilerlediğini görmüş bir bahhtiyardır. Bizi ileri götüren ve kom» şularımızla hemcinslerimiz arasında, bize çok yüksek bir mevki veren bu eşsiz Türkü ne kadar tebcil etsek Jâyiktır. Bizim ka: filemizl o irtibat tını kesen, bu dünyadadaki yaygısını toplayarak ebedi yurduna götüren büyük Hâmid yıllar geçtikçe değeri ar- tacak, sesi yükses lecek bir şahsiyet- tir.. Ömer Rıza Doğrul . « Hâmit Çamlır cadan bahsederken: — İstanbulun en güzel yeri.. derdi. hcada guruba karşı du alir ata dap şiirler Ginilda yanı; yacak», Hikmet Feridün 6 d Hâmidi, son defa, İngiltere Kıralı tahtından feragat etliği gün gör- müştüm ELE çıkıyordu. Koluna girerek apartmanının merdivenlerini inmesine yardım ederken, ona sormuştum : — Üstadım, siz Kıralın yerinde ol. saydınız, ne yapardınız? Birden e gençleşmiş gibi dimdik durmuştu — Aşk insana sada taç ve tahtı de- gil, dünyasını, hayatını da feda ettire- bilir. Ve yavaş yavaş adımlarını aterken, kendi kendine söyler gibi: şk.. Aşk.. demişti. Önun sözünü dinleyeni severim!» Kandemir Hâmidin ri sü top arabası üzerinde “Makber, ine laşiınırken... “ Makber, ine götürdü... « Son ziyaretim ölümünden birkaç gün evveldi. Çallı ile beraber gitmiştik. Son eserini okuduk. Saat bir olmuştu, Vakit geçtiği için bize müsaade etme sini defalarca tekrar etlik. — Artık yatınız! dedik. O, oturduğu koltukta başını arkaya doğru dayadı: — Yatmak mı? Yafarsam kalkamıya” cağım, diye korkuyorum, dedi. lâm onu bir uykudan bir uykuya Ge Hâmid ölmedi. Uyuyor, uyur , İ6 yaşındanberi şiir yazan Hamidin ğini kucaklıyacak kadar geniş olan ruhu, ebediyen müsterih olsun!» İsmail Habib # “ zam»lık payesin ehlidir. Onun bü yök bir dimağ ok duğu muhakkaktır. Ve Türk edebiyatı tarihinde başlı ba iğ , öle rak yaşıyacaktır.” Bürhan Cahit * “* İstanbul Üniver sitesi Edebiyat fa: kültesi büyük milli dü Ni A 3 B or RE ii söz söyliyerek Al dülhak Hâmidin bi yat ve eserlerinden bahsetmişler ; « Hâmid kendi: sine verilen “şairi” mim ik ai | | sir EE arada seçkin edip | j