1 Ocak 1934 Tarihli Kadro Dergisi Sayfa 23

n e- Z- kı- di- l 15 au su iCİ y üK ÜüZz mazi tasfiye edilmiş değildir. Bizim bildiğimiz, eski Ammmaniz- ma, Renesans devrinden kalma Alasik insaniyat, henüz cihanın her yerinde, yeni ve eski tarz cemiyellerin hepsinde hüküm sürüp duruyor. İnkılâp edebiyatı işliyakı, işte, gittikçe iskolastık bir mahiyet alan bu köhne hummanisma'dan kurtulma hamlesini ifade eder. Kim ne derae desin, insan, değişmiştir; fakat insan te lâkkisi bundan iki asır evvelki yerinde sayıyor. Şu halde, inkılâp edebiyatı demek, yeni bir hummanisma, yeni bir insan ve ruh telâkkisi demek oluyor. Nasıl ki, Renesans sanat- kârı, iskolastisma'nın elinde donup taş kesilmiş itibari insanı, or- tadan kaldırıp, yerine etiyle, kanıyle, yürüyen, konuşan, oturup kalkan, ağlayan ve gülen insamı ikame etti ise, bugünün ve yahut yarının sanatkârı da bu harekete gelmiş mahlükun, ezeliyet ve ebediyet içindeki başdöndürücü dinamisme'sını ifade edecektir, ve böyle bir sanatkârın zuhuru, yeryüzünde, ikinci bir Galile vak'ası olacaktır. İnkılâp sanatkârı, sanat âleminin beklediği bu büyük keşfi, bu- gün, elinde bulunan malzeme ile yapamaz, Her şeyden evvel bu- nu değiştirmek istirarında kalacaktır. Çünkü, ne dünkü heykel hamuru, ne bugünkü şiir dili yemi insanı artık kavramaya kadir değildir. O çoktan eski mitologyaların ilâhları sırasına geçmiştir. Onlar gibi akıl durdurucu, hayret verici mucizelerle dolu bir ha- yat sürmeğe başlamışlır. O Zefs'tir. O Promete'dir. O İkar'dır. O, Herkul'dür. O Merkür'dür. Bütün masalların devleri onun yanın da bir cücedir. & Su halde, hudutları, birden bire bu kadar genişlemiş, eb'adı, hac- mi bu kadar artmış ve taşmış olan insanı, bir on beşinci asır Kar- dinal'inin; bir on dokuzuncu asır burjuvasının hendesesine sıkış- tırmağa kalkışmak, artık, vazgeçilmesi lâzımgelen bir divane- liktir. Artık, herkes, bizim muasırımız olan Ârtemis'i, Madame Bovary'nin modası geçmiş fistanı içinde görmekten tiksinmeğe başlamıştır. FEHEŞTEEDERKEE 23