2 Mayıs 1957 Tarihli Akis Dergisi Sayfa 24

K A D | Sanat Sevenler Klubündeki defilenin seyircileri Moda Çocuklar için defile Ankara Çocuk Dostları — Derneği fakir ve kimsesiz — yavruları dü- şünmüş ve birçok zengin hanımlara, birçok annelere, bu çocukları düşün- mek fırsatını vermek üzere bir ço- cuk defilesi tertip etmişti. Defile ge- çen haftanın başında, 22 Nisan Salı gunu yani Çocuk bayramının ilk gü- nü, Ankaralıların çok iyi tanıdıkla- rı Sanat Sevenler Klübünde yapıldı. Böylece kimsesiz çocuklu menfaatı- na satışa çıkarılan defile biletini a- lanlar, bir taşla bir kaç kuş birden vurmuş oldular. Evvelâ ufak da olsa, bahane ile de olsa bir yardımda bu- lunmak içlerine huzur vermişti. Son- ra yaz geliyordu, modellerden ilham almak, çocuklara yeni birşeyler yap- mak ipin tam zamandı. Fakat defi- leye gelenler, girin çocuklar ve elbise modellerinden başka seyredecek çok güzel şeyler buldular: — Evvelâ Sanat Sevenler Lokalinde en cazip şeklini bulmuş olan yeni bir Türk tarzı de- korasyon cidden görülmeğe değerdi. Sonra aynıgün Jlokalin duvarlarını süsleyen fotoğraf serisi de çok alâka çekiciydi ve genç sanatkâr Yıldız Moran, memleket kokan fotoğrafla- rında yalnız Anadolunun tiplerini ve manzaralarını değil, âdeta onun dert- lerini ve dâvalarını canlandırmıştı. Lokal erken saatlardan itibaren bayramlık elbiselerini giyinmiş olan çocuklarla doldu. Bunlardan bir kıs- mı defileye çıkacak, bir kısmı, seyre- ti. 24 Bol bol ilham alındı . 2 milyon kimsesiz çocuk! S aat üçte, Sanat Sevenlerin cicim- den yapılmış ağır sahne perdeleri yavaşça açıldı. Bir müddet evvel Aıı- karada Dr. Bahtiyar Demirağın te- şebbüsüyle — kimsesiz ve muhtaç ço- cuklara yardım maksadı ile kurulan Ankara Çocuk Dostları Derneği na- mına söz alan Sabahat Okan, salon- da bulunan bütün anneleri düşünce- ye sevkeden güzel bir konuşma yaptı: Gocuk, mensup olduğu mil- Mini mini bir manken Kurdeleye dikkat!.,' letin istikbâli idi. İlerlemek İste- yen cemiyetler işte bu yüzden, bu- gün çocuk problemlerine ehemmiyet atfetmekteydiler. Çocuk bedenen ve ruhen sağlam bir şekilde, ideal sahibi olarak yetiştirildiği takdirde, o millet istikbale tam bir huzurla bakabilirdi. Bizde bu endişeyi duyanlar maddi durumları müsait olan ailelerdi Bun- ların fakir ve her türlü yardıma muhtaç sokaklarda, birçok tehlike- lere maruz — büyüyüp gıdıyorlardı Bunlara kim —bakacaktı ve bugün Türkiyede adedi hemen hemen 2 mil- yona yükselen öksüz ve kimsesiz ço- cuk kimin gayreti ile yetişecekti? iş- te bütün bu yardıma muhtaç çocuk- lar, kendi çocuklarımız kadar, bi- zim, çocuklarımızdı. nlara biz ba- kacaktık Kendi çocuklarımızın ba- zan lerini tatmin ederken bu muhtaç yavrucakların hayati ah- tiyaçlarını da düşünecektik... Sabahat Okan — konuşmasını çok yerinde bir tahlille bitirdi: Sokakta donmuş ellerini uzatarak ekmek pa- rası dilenen bir yavruya hangimiz acımadan bakabilirdik? — Hangimiz bu yavrunun eline 5-10 kuruş verme- den geçerdik? Halbuki o anda ver- diğimiz 5-10 kuruş ancak kendi ken- dimizi tatmin etmeye yarardı. Tür- kün kalbinden fışkıran bu merhamet, çocuklar, çocuklarımızda bariz — şekilde göze çarpmaktaydı. Kapıyı çalan bir di- lenciyi hiç bir Türk çocuğu geri çe- virmek istemez, icabında elindeki ekmeğin bir parçasını koparıp ona uzatırdı.. Fakat işte bütün bu gü- zel hisler kaybolup — gitmekteydi. Çünkü bu hislerden sistematik bir AKİS, 4 MAYIS 1957