15 Ocak 1937 Tarihli Yarım Ay Dergisi Sayfa 4

hep çağla den birer ler yazmış, yice besle- yaprakları salonunda baş dön. in ruhunu saçlı baş, kalbin ne dedim ve Taya tında azan deli lışmasına dinlen parçalar rkadaşla- Eğlenti, k uydu. ibi gün. ksatacak genç denecek bir yaşta yatağa düştü. Dekto rlar kafasının yoruldu RM göz” lerinin zafa uğradığını söylediler “Uzun ii ii , dinlenme; dü ş09106k, ben EL mpi kat örtülerini parçala seyler arkasında ima nn boşaldığını a yan iyo ln ek Sir a aldı. Okurken soldu, sarardı. yazıyordu. en de Kocamın çalışma a geçtim. Gözlere yerleş- miş okuy mektuplarını birer birer okudum. aman bir romancının Si kalp ii ağn inan gönlünden dilim dilim Lark be disini ii okuyan lara, yazıların” dan şifa, teselli, manlara, bekleyenlere ve enkei ceğini bildiği h — e a kendine ve kalacak b cı.» diyemiyo: m. Birgün ai dibine oturdum, duyduklarım dilim döndüğü kadar — Sen romancısın. Benim dilim dolaşarak, beceriksizlikle (o söylediğim u duyg uları anlarsın, anladın ieii mi Ze diye, ağlıyordum. se özlerimin içine din leri ali. Bu Tekir. bir kardeş, bir baba yelesi ile çarpan bir yüreğin bakaşlarda artık kendimi bulma” Bin re yoktu, fakat onu eskisinden a fazla seviyordum ocamı ie yatırdım, karşısına in Önümde ince uzun m EL e ben sarıldım. k öğrendiğim gün, kalbim kıskançlıktan yanmış, kav: rulmuş, ıstırapdan deliye Bu son aldatılış hikâyesini yazar ken de ağlamamak, acıdan katılmamak için dişlerimi sıkıyordum. m son eserile ünlü bir romancı$sı © (Gün erce ga azeteler, erimli büyük puntolarla, resimlerle ondan bahset» tiler. Ve onun son eni kumral örgülü genç talebe, ede tarihine unutulmaz, aşınmaz, Sİ bir kah- taman olarak geçti. edebiyatın en Yazan: Mükerrem Kâml Kocam, romanının yap” tığı mesut dalgalar içinde, her gün gelen okuyucu mektupları arasında.. eski duran bir gibi söndü, camilerde asılı yağ kandili itti. Ben, arkasından henüz genç ve bağlı bir kadın duğum (o halde in eani olamadım. m de içimde bir şey sönmüş, boşalmıştı. Kocama kır dığım zamanlarda kalbi için * — Yediveren gülü, her mevsim mr Bu çiçeği andıran toprağa düşüşü arkasında, hiçbir ii fat almıyacak bir gönül tokluğu ile kaldığımı anladım. Yıllarca yüz binlerce okuyucunun gözlerini yaşartan, güldüren, sevindiren, katı ve an, Mi arkasında onları hayata unu olarak © ismi ölünceye kadar taşımak saadetini ken» dime yeter görüp bir köşeye çekildim.