—— ar B yaz saba- ha.s. Genç kadın, ağaçlıklı yolun kenas rında, şemsiyesini omuzunda çsvirerek, ağır adımlarla yürüyor... Yol, sağa kıvrıldığı zaman, birdenbire karşısına çıkan bir erkeği görünce, kıs sa bir çığlık kopararak geriledi. Genç erkek, kadına dikkatle baktı, rengi attı; fakat çabuk kendini topla- yarak ilerledi. Erkek — | Kadına elini uzatarak: | Bonjur Sezen | Kadın — | Kekeler gibi) Sizi.. Siz buralarda | Erkek — | Gayet neşeli: | Evet... Ben, yine buralardayım.. Neye şaştınız?. Yoksa, unutuldum mu? Fakat, beni görür görmez tanıyışınızdan, unutmam Iş olduğunuzu anlıyorum .. Sizi görmiyeli, ir sene içinde, mıyacağımı biliyordum. Ve beni yaşatan da hep bu ümit oldu... Hastalığım, iyi» liğe yüz tuttukca, sizleri göreceğimi bu dü- evinçle, hergün biraz daha iyileşiyordum... Hele som ay içinde, sas 12 natoryumdaki doktorlar, şaşırdılar. Ons lara; beni, her dakika iyiliğe götüren; hastalığımı yenen mucizenin, Ssirrin; ümit ve sevinç olduğunu söyledim... Evet. ümit ve sevinç & Kadın — | Gözlerine ve kulaklarına Ti gibi: | Şimdi siz iyileşti. niz mi?.. Tamamile iyileştiniz mi? Erkek'ı> Evet... Tamamile iyileştim, artık, bir şeyciklerim kalmadı... Rengi» me, gözlerimin parlayışına, vücudumun topluluğuna baksanız a... Bende hasta hali var mı? İyileştiğimi, kefeni yırttığı- mı, ve hastalıktan tamamile yakamı sıyr- rip kurtulduğumu anladığım zaman öyle sevindim ki... Hayata yeniden dönmüş- tüm, Sanatoryumda, duramıyordum, ora» da, genç doktorlar, asistanlarla arkadaş olmuştum. Sanatoryumdan çıkınca, bir* kaç gün beraber gezmemi istediler, Has yır! bu elimde değildi... Sizler, yurdum gözümde tütüyordu. Trene atladığım gibi soluğu İstanbulda aldım... Trenden çikar çıkmaz, bavullarımı bir otele bis raktım; doğru Şişliye, sizin apartımana gittim. Kapıcı, köşke taşındığınızı söy ledi. Vakit geç olduğundan, Adaya an İNANMANIN ! KUVVETİ ökk Yazan : MAHMUD YESARI nemin babamın yanına da gidemedim. Bu sabah, sizi görmek ümidile buraya geldim. Köşkte de kimseyi bulamadım, Hizmetçi kızdan, gezmeğe çıktığınızı öğrendim, belki tesadüf ederim düşün: cesile, yollarda dolaşmağa karar verdim... (Gülerek | Hissiyatımda yanılmıyormu. sum | Kadın — Evet... Evet, bakikaten öyle... Erkek — İyileştiğimin müjdesini ilk verdiğim, siz oldunuz! Ve İstanbula | Kekeler gibi: | döndüğümü bilen de, yine sizsiniz... İBir sessizlik, Yanyana yürümeğe başlarlar. Erkek — Siz, nasılsınız?,, Ne âlem: elan Sizi, bir tuhaf görüyorum... nınız mı sıkıkça? başınız mı ağrıyor or? “Kadın — Hiç... Şey... Beni dinle yiniz| Erkek — Anlıyorum... Beni, çok değişik A değil mi?.. Ben, artık alışdım da; bana, tabii geliyor... Bana, tesadüf edeceğinizi, beni bu kadar des dişmiş O bulacağınızı ummuyordunuz... Anlıyorum! Bir sessizlik.)