22 Temmuz 1967 Tarihli Akis Dergisi Sayfa 13

AKİS YURTTA OLUP BİTENLER 1972, Yozgat ve Sivas 1973, Malat- ya ve Diyarbakır 1974, Antep ve Ma- raş 1975, Samsun ve Giresun 1976, Bolu ve Kayseri 1977, mi Er- zincan ve Erzurum 1978, Van, İspar- asta- kâri ve Edirne 1981, Karaköse, Kars ve Artvin 1982. Görüldüğü gibi, yapılan progra- ma göre gelişmiş iller en önce, geri kalmış Doğu illeri ise en sonra tele- vizyona kavuşacaklardır. Bu, hata lı bir tercih gibi görünmektedir. E- ger teknik zorunluluklar yoksa, en geri kalmış illere ye bölgelere önce- lik tanınması gerekir. Ancak böyle- likle, televizyonun az gelişmiş ül- kelerdeki eğitim değerini televizyo- nun başlıca kuruluş gerekçesi ola- rak gösterenler, çelişmeden kurtul- muş olurlar. İl ve bölgelerin öncelik sırası çok dikenli bir meseledir. E- ger siyasi baskılar da işin içine ge- niş ölçüde karışırsa -ki AP İktida n varken normali budur..-, mesele kördüğüm olabilir. Tuzaklar Televizyon artık, çağımızda bir ih- tiyaçtır ve Türkiyede de kurul- 22 Temmuz 1967 Bir Tv yayını hazırlanıyor Darısı başımıza maktadır. Ancak bazı tuzaklar var- dır ki, onlardan sıyrılmanın yolu bulunmazsa, televizyon, türk ekono- misi ve sosyal bünyesi, için yalnız bir lüks değil, bir kazık haline gele- bilir. Bunlardan biri, yukarda bah- sedilen bir satış tekeline -örneğin, nüve stüdyoyu imal eden alman fir- malazına- mahküm olmaktır. Diğer ve kocaman bir tuzak ise, montaj tuzağıdır. Türkiyede televizyonun kurulma- sının yaklaştığı belli olduktan itibaren, tuhaf bir olay görülmüş- tür. Türkiyedeki montaj firmaları, televizyon o parçalarının ithali için izin olmadığı halde, televizyon alıcı- sı imaline geçmişlerdir! . Philips, Kondor gibi firmalar "ilk türk tele- vizyonumu imal etmenin ateşli va- tanperverliği içinde görünmekte, durmadan reklâm yapmaktadırlar. Amaçlan açıktır: televizyon ithalâ- tım veya bir televizyon sanayii ku- rulmasını, "Biz yapıyoruz, ne lüzum var?" gerekçesiyle oönlemek. Oysa bugünkü düzen ile ümidi montaj sanayiine bağlamak hem milli eko- nomi ve hem de müstehlik için çok zararlıdır. Bir kere, Türkiyedeki montaj firmalarının piyasaya arzet- tiği alıcılar (o fazlasiyle (pahalıdır. Montaja firmalar 3400 ile 4000 lira arasında fiyat koymaktadırlar. Oy- sa alıcı, müstehlike çok ucuza ulaş- tırılabilir. Bu konuda, Televizyon Dairesi Başkam Fahrettin Işıkçı, şu rneği verdi: "— Almanyada şu anda, 400 mar- ka, Lövöopta marka alıcılar pera- kende olarak satılıyor. Biz buna toptan ithal ederek yüzde 10-20 ten- zilâtla gümrüğe 650-700 liraya male- bee Hükümet buna yüzde mrük koysa, eder 1000 lira. ira, hadi hadi 500 lira da satıcısı kâr koysa, 1500 liraya Türkiyede pe- rakende olarak satılabilir. Ama, bu EEE sanayiine benim aklım ermi- yor! Eğer montaj sanayiine mahküm olunursa, 1500 lira yerine 4000 lira- ya vatandaşa satılmak istenen ci- hazlar sadece zengin evlerine gire- cek ve işte o zaman Tv, bir zümre- nin salon eğlencesi olarak kalacak- tır. Montaj sanayiinin bir o başka mahzuru, tedricen bir televizyon ve elektronik sanayii kurulması ihti- 13