1 Mart 1940 Tarihli Yarım Ay Dergisi Sayfa 23

rek, vaktik isa örtüsün. muş büyük g9 uran Ölge ne yan yal sükünet bul i i ve İstintekğie r sesle: A 1 sepetimiz : Iı. iraz bekledi selerini aldi birşey bilmi İmazsa İgori| » aparlımas) rnarken ön gluna ball İgor? di dırarak: neden bali 3aşımı sallaf n, sanki, 4 ndaki mir ik Olga, ielerini gö urduğu yerdi ylemek it önüne gö hvelten b man gele Çocuğun ması man£ , Evgeniyi çocuklar, , Şönrü — Babam we zaman önekcde? diye tekrarladı, Evgeniya Alekseyevna, bir e cevap verdi: sert ve soğuk Hiç bir zaman, ii babanız yok- tur, “Yok, anladınız İgor, solmuş yüzünü annesine çevirerek: — Öldü demek; öyle mi? diye sordu. Olga, ağabeysinin arkasından, aksi se- da gibi: — Öldüüü., deği, Anne, ikisini birden kollarile sararak müşfik ve dökülmiyen yaşlarla dolu sesile 'onlarla konuşmağa başladı: — Babanız bizi bıraktı, bizimle yaşa- mak istemiyor. Anladınız mı? Şimdi baş- ka bir teyze ile beraber yaşıyor. Biz, on- suz, üçümüz beraber yaşıyacağız.. demek.. İgorun sesi dalgın ve kırıktı, ; evlendi. — Evlendi İgör, büyük insanların muammalı kap- küçük bir insa- nin soğuk dikkatile annesinin yüzüne baktı: — Sen de evlenecek misin Bu sual, la Alekseyevnayı taşır. dı. Yeni bir hinçkırık buhranile çocuklara sarildi : — Ben sizi bırakmam yavrularım, Kork- mayın, her Şey iyi olacak rislerini anlamağa çalışan “” İlk kederli günlerden sonra maddi $ı- kıntılar da baş göslermeğe başladı. 17 se- nelik aile hayatında ev idaresi tamamile, Evgeniya Alekseyevnanın ellerinde idi, Ko cası ona kâfi mikdarda para bırakırdı; o da, kendini ve çocuklarını, Jukof için ha- yatta bir eğlence değil, mukaddes bir va- zile telâkki ederdi. Hakikat başka şey gösterdi: Kocası o parayı ona, onun sev- gisi ve müşterek yalak odasını paylaşlık- ları için. veriyordu. Ondan bıkınca ve baş- ka bir yatak odasına geçince, karısının ve çocuklarının hakları boş bir sözden iba- Şimdi vazife yalnız annede . O, onu bütün hayatı, gençliği ve kadın saadetile ödemeğe mecburdur. Ötekinin işi. yalnız. h içinde, kendi takdiri üzerine, göndereceği 200 rub- le olacak, Bu nafakayı ilk defa alırken, zarfı im- zaladığı zaman elinin nasıl titrediğini, kal- binde çekişen hicap ve isyan hislerinin na- sil ezildiğini hatırlıyor, O akşam. onu kü- güllen âciz bir sevinçle, sokağa koşmuş, çocuklara pasta getirmişli. Yalnız insan ve kadlın haysiyeti ona, bu pastadan tatmağı menetmişti, ünden güne Jukof'un 200 ruble na- faka göndermesi tabii ve alışılmış bir ha- dise olmuştu, Bırakılmış bir kadının yeni ve daha pralik « kocasının hiç olmazsa bu kadarcık rahatsızlığa mus- tahak olduğuz nu söyliyordu Jukof, erkek ve koca olarak Evgeniya er ay Za rin vicdanı, ona Alekseyevnanın hayalinden çoktan silinmiş- ti, Hatta azan, böyle âdi bir adamdan , muluzlu ahbaplar Ev- geniya o Alekseyevnaya bir trüstte iş bul dular, Kadın, Jukof'u ve eski hayatını büs- bütün unuttu, i 33 yaşında, daha çok güzel ve vazibe- li Ege Alekseyeyna eski ihtimamla, kadınlığa, aynaya ve güzelliğine avdet etti, #* * Bu gün Evgeniye Alekseyevna kocasın- dan üçüncü mektubu aldı. < E. A. Her ay 200 ruble gönder. * zati bana güç geldiğinden, çocukların * <.yaz ayları için Uman'a, babamın çift. » * İiğine, gönderilmesini muvafık buldum. : * Çocuklar için iyi bir hava tebdili olur, » « Bizimkiler de buna « Babamla bu hususta muhabere ettim * ve muvafakatını aldım. Cevabınızı » * beklerim. » memnun olurlar, 3 gl Evgeniya Alekseyevna, mektubu okur okumaz, kocasına karşı derin bir tiksinme duydu. Mektubu getireni cevapsız gönder- mek istedi. Fakat çocuklar için Uman'a gitmenin hakiksten faydalı olacağını dü- şündü ve Jukof'a, düşünüp haber vereceği cevabını gönderdi. vgeniya Alekseyıvna son zamanda çocuklarla lâyıkile meşgul olamiyordu. İgor mektebe gidiyordu !Aparlımanda, avluda, beraber oynadığı ve sık sık kavga ettiği arkadaşları vardı. Babasından hiç bahset- mezdi. Onun gönderdiği kitaplar ve oyun- caklar dolabın alt rafında gayet muntazam sıralanmış duruyordu. Fakat İgor onlara hiç el sürmedi. Annesine karşı müşlik ve muti idi. Ancak fazla samimiyetten çekinir gibi, ailevi vaziyet ve hayatlarından hiç bahsetmezdi. Aynı zamanda, annesinin her harekelini takibettiği e belli idi Neşeli olup olmadığım; telelonda kiminle ve ne konuştuğunu dinler ve sorardı. Annesi eve geldiği zaman, onu şişmiş ve kızarmış yüzle e küskün tavurla karşılardı. Ne olduğu ralici, yapmacık Di hayretle: — Bana mı? Hü diye era verirdi. Olga, bütün bülün konuşkan değildi. arel çocuk bahçesine giderdi. Evde kendi kendine oynardı. Evgeniya Alekse- yevna çocuklarından şikâyelçi olmadığı halde, bunlarin hal ve tavırlarından, ondan ayrı, gizli bir hayat yaşadıklarını, hisset mekte idi. Bu hayat onun, onların annesi için kapalı idi. Bunları düşünürken yalnız çocukları değil, gayri ihtiyari kendi haya- tin da düşünürdü. İsyans sız, sakin acılıkla bu 6 ay zarfında geçirdiği hayatı hatırlı: yordu... e, yemek, çocukları, m mizlik, çamaşir ve çorap tamiri ka hiçbirşey v Evindeki telelon gittikçe çalmaz oldu. Bütün kış, tiyatroya bile gitmedi. Bir kere çocukları yatırdıktan ve komşulardan bir ne «göz kulak olmağı: rica ettiklen sonra ahbapların evinde yapılan toplantıya gitti, ada sarışın, yuvarlak yüzlü, Saralol', tan gelen bir gazete başmuharriri ona kur yaptı, İki kadeh şarap içirdi. Evgeniya | Alekseyevna naz ve a sevmezdi; | Moskov tiyatro ve moda- neşelendi. Gi Gi dan, şundan budan a Birdenbire, Hi saatin 17 ye yaklaştığını, çocuklarını yal» mz evde bıraktığını hatırladı. İN | sonunu beklemeden ve umumi itirazlara | rağmen kalktı, Kimse onu eve oökürmil l teklifinde bulunmadığı için, sokaklardan, evde İşte bu tesadüf de böyle geçti, Kimbilir, bunun gibi daha kaç fırsat kaçıracaktır? yalnız, tenha (© bıraktığı çocuklarına | koştu. Ni i Ertesi gün Jükof'a, çocukların büyük babalarına gönderilmesi hususunda müuva- | fakat cevabı verdi. Çocuklar, bu havadisi / oldukça lâkayıt karşıladılar. Ancak İgor, | büyük babası fena koktuğu işin gitmek istemediğinden bahsile biraz söylendi. Evgeniya Alekseyevna hatırladı ki, has ekici geçen sene onları ziyarete gelen 601 geçmiş, palabıyıklı ve çay bardağile volka içen Jukof'un babasından, temizliğe | | riayet etmiyen ihtiyarlara mahsus keskin | ve nahoş bir koku geliyordu. ' Birkaç gün içinde Me tamamlan- dı. Jukof, çocukları götüre bir adam yolladı. ikisi de ağlıyarak, itiraz etmeğe Kk RlkiŞilAr Olga, ağabeysine bakarak, yeni patiklerini eliyle iip annesinin boynuna garılıyordu. İgor, dedesinin evinden kaçacağını söyliye. rek tehdit ediyordu. Nihayet annesi. son | çare olarak: genç, le Son Mi zl grama — Ağlamiyan çocuklar, istasyonda ba- Bi banızı göreceksiniz. mağa gelecek, dedi. İkisinin de gözyaşları © anda kurudu. | Aşağıda, Jukof'un dairesinden gelen oto- mobil YE Her somurtkan ör Ni yüzü Zeki görünce BE i eliyle İgor'un küçük ellerini sallıyar NN ın İgor? Ne Yapı yörsüne diyeli tatlı De amine sordu. İstasyon bülesinde bi Jukof karşıla- dı. Evgeniya Alekseyevnaya gayet resmi bir baş selâmı verdi ve derhal" çocuklarla meşgul oldu. Kocağında oturan Olga se- vincindeni birşey söyliyemiyor, başını bir yana eğerek, babasının kolunu okşuyordu. İgor, yere bakarak yanlarında duruyordu. Jukof, elini ona uzatarak, demin şöförün sorduğu ayni cümle ile: — Nasılsır İgor? diye hitap etti, İgor birşey söylemedi; yulkundu, kızar. İl Babanız sizi uğurla- |