15 Temmuz 1929 Tarihli Hayat Dergisi Sayfa 20

HAYAT, 20. m müste- riniz ve tesadüfen... anlıyormu- dım. Dostları evinin kapısına bit kıskanç er çok mu- sunuz. Tesadüfen onu birda- kadar götürdüler; Krespel habbetkârane ve babaca bir ha evinde bulamazsaniz ihti döndü acı bir tavurla onları itina gördüm. Antonya onun yar dostunuzdan iyi bir OkKucakladı ve beni görerek; 6 hoşnutsuzluğunu celbetmeden hatıra saklayınız. «Siz misiniz, di bağırdı, mek- mükâlemeye karışıyordu. İki sene sonra yaptığım bir tepli efendi, giriniz! siz benim Ziyaretlerimi devam ettiriyor- yahatta yolum Haydelberge kederimi anlarsınız!» Şiddetle iN dum, ve daima iyi kabul üştü. Şehre yaklaştıkça tarifi o kolumdan tutarak kemanla- ediliyordum. Bu, kavgacı tabi- okabil olmıyan birhis Göğsümü rını dizmiş olduğu odaya atının cilvelerine ara sira eziyordu. Akşamdı, şehrin soktu. Hepsi rah bir tülle maruz kalmıyordum demek çan kulelerini ancak seçebili: (oo örtülmüş, yalnız üstadın ke- değildir, bilhassa müzikten oyordum. Rahatsızlığım o kadar omanı yoktu onun yerinde bahsettiğim zamanlar.. © za” oziyadeleşti ki arabada boğul- servi dalından bir çelenk var- u man bende kızdırılan bir kedi omakderecelerine geldim. İnip dı. Her şeyi anladım, ağla- , tesirini yapıyordu. Fakat bü- mütebaki yolu yayan yürü- yarak «Antonya! Antonyat.» 7 | | tün bunlar bende tekrar avdet neğe mecbur oldum yavaş diye bağırdım. Krespel ayak- e gi arzusunu izale edemiyen g€- yavaş ihsaslarım. başka bir ta,kolları kavuşmuş, gözü sabit te ii çici bulutlardı. şeklaldılar; uzaktan tatlı fakat Ove kuru, önümde duyuyordu. i 1 Hele bir akşam Müşavirçok oçok fantastik > sesin teganni Mustarip bir sesle anlattı. | 5 i si Hem e. r ii İ p in NN Bir Sey im ettiğini işidirg oluyordum. - Antonya teslimi ruh etti. İh ii nını ağıtmış ve sana e İlerledikçe ses or daha vazih ği zaman bu kemanın ruhu | çok ehemmiyetli bin AİT oldu. Benim tedehhüş e&imiŞ o hazin bir ses çıkardı veahenk 11 keşletmişti. Bu meşesinden o halimden şaşıran bir yolcuya (o safhası kırildi. Bu ihtiyar alet a istiİz “derek e üzikte safhas : , ale i 1 0 ER Ri sordum a EN ondan fazla yaşıyamazdı, An- si ii y Ma a e «Bu sesler nedir? *görmi o tonya onu seviyordu, ben de ri 0 de beğenmediğimiz bir kaç oyormusuuz, diye cevap verdi. onun için beraber gömdüm! d N muganniyeyi tenkit ettik. An- bir ölü gömüyorlar! filhaki- X vi | Fi ei e eyi > e Bu sözlerden sonra Müşa- RA tonva büyük ve güzel gözlerile oka yol mezarlığa hâkimdi, ve me : iu Iİ z yi : i vir titrek bir sesle tuhaf bir “ bize bakıyor, -mükâlememize (Oben bir çukurun dolduruldu- şarkı söylemeğe çalıştı, onun i böyle hareket ettiğini, işaret pi ler yaptığını, odanın etrafın. da döndüğünü görmek insanı altüst eden bir şeydi. Bir an siyah tülü yüzüme değdi, ben ttredim ve acı bir çığlık çi karmaktan kendimi menede- medim. Bu çığlık üzerine birdenbire durdu: «ne diye böyle bağırıyorsun, küçük yoksa melekülmevtimi dün? Sonra salonun orani geldi, belinde sarkan yayı ala" rak iki elile havaya kaldırdı, ! şiddetle alâkadar olduğu görü ğunu gördüm. Kalbimin kırı- lüyordu. Birdenbire ona döne- oIdığını hissettim: içimde bil- rek: mediğim bir şey bana bu Değil mi, Matmazel? dedim, mezara bütün bir saadet ve Sizne teganni ve nede refakat oOümit hayalıtnın gömüldüğünü için bu usulü kullanmazsınız.. şöylüyorudu. Şehrin kapı Ani bir kızıllık genç kızın sında Profesör Merklini gör- solgun : yanaklarını kapladı. düm, yeğeninin koluna da- Bana cevap vermeden elek- yanmış ağlıyordu. Onlar be- triklenmiş gibi kalktı, piyano- oni görmeden yanımdan geç- N nun başına geçti.. Dudaklari o tiler. Sabırsızlığımı yenemi- i açıldı... Taganni etmek üzere yerek hizmetçimi, tanıdığım e; idi ki birdenbire Krespel bir oObir ötele eşyamı götürmek | Me | sıçrayışta onu Klavsenden için yolladım sür'atle Kres- İl di uzaklaştırdı, ve beni omuz- pelin nasıl yapıldığını yuka- parçaladı ve fırlattı. <Ah!diye ti e larımdan sürükleyerek keskin rıda anlattığım küçük evine lee a i gi ie i nh : ri 4. bağırdı, artik hürüm, hür bi li a ji bir sesle «küçük, küçükr dedi. Okoştum.. Koluna giren iki hür. Artık Keman yapmıya: ii ei Ve Sonra birdenbire ifadeyi kişi tarafından sürüklenen ii 3 3 Bi B | b ei ; 5 İN : > vi cağımı, man yok artık. vi i degiştirerek nazik bir tonla (oOMüşavir bahçeye girmek üz- Tk b işi > <*Talebe efendi; şeytanın sizi oreydi. Sırtında bizzat kendi- B | heh boğmasını temenni için çok o sinin biçtiği elbise vardı. Şap- ki el Hi nazikim; fakat vakıt geçtir, kasından sarkan uzun siyah - Sonu gelecek sayıda — İdi b N ; PN ; we >” j | hava karanlıktır,merdivenden o tülle beline doladığı kemer- Neki-d ZE ei 2 sizi fırlatmama hacetkalmadan Oden başka kıyafetinde bir Gree ii l j boynunuzu kirabilirsiniz, bi- oOdeğişiklik yoktu. Bu kemere A. Hamdi Ni naenaleyh lütfen hanenize Obir Keman yayi kılınç gibi avdet etmek dostluğunu göste- osokulmuştu. Çildirmiş san- ni