11 Ocak 1940 Tarihli Servetifunun (Uyanış) Dergisi Sayfa 16

126 YALAN Yazan: Emile W. Grübber. Emil SERVETİFÜNUN DEĞİL! Grübber 1937 senesinde, Prag üniversitesinden büyük bir öskandalle, kovulan Emlle W. Grübber, 1938 senesinde «Dilenci üniver- sitelis adir öserile alâka uyandırmış ve ondan sora «Kavgalı iddia» pi. yesi «Milli tiyatror da alkışlanmışlır. En mühim eserleri: «Usat hasta- Teğımı Ya-râb», «Yalan değilr, «Essa hikâyeler, «Ben ve dösilarem:... ilirsinizki denizçiler pipodan pek hoşlanırlar; yalan söy- lemektense hiç hoşlanmaz- lar. Bu son iddiamı aşağı- daki hikâyede ispat edeceğim. Hatırı sayılır bir gemi olan v8- purumuz Singapur rıhtımına ya- aşmıştı. Bir akşam büyük ve cü- sibeli bir odaya malik olan, vapu- rumuzun çarkçısı olandostum Ger- har'dın yanına uğradim. O, sık sık ziyaret kabul eden, insanlıklı şa- bur sahibi çok görmüş ve iyi an- latmasını bilirdi. e Odaya girince şaşırdım kaldım. Fırtınaların çelik- leştirdiği bu öz denizgi, piposuz tasavvur olunamıyan Gerhard, şim- di dişleri arasına bir sigara &ıkış- tırmış ince ve mavimtirak duman- larile daireler teşkil etmekle meş- guldü. Hayretle sordum ; — Neye sigara içiyorsun de- dim? O tasasız dikkatsızlıkla — Pipomo kaybettim. Küçüğü Kolombo rıhtımında denize düşür- düm. diye tamamladı. Gerhard gi- bi bir denizçi için bu basit bir iş değildi. Fakat bu lâkaydı neden! — Ne o yoksa nıgir pek hoşuna miyasli galiba 7 — Yanılıyorsun azizim, ben hisli bir adamım. Eğer pipomu bulacağı- mea katiyetle inanmasaydım arkasın- dan epiyice yas tutardım. Bu &ör- lerini tamamlarken dudaklarında tatlı bir tebessüm belirdi. Ve mer- hamet dolu bir sesle anlattı: «Bundan 10 sene evvel onu Hambourktan almıştım. En güzel- lerinden değildi; sügü filan da yok- tu. Fakat bilirsin ya ben daima sadelikten hoşlanırım. İki hafta dolmadan kaybettim, Üç gazetenin küçük ilânlarında kayıbı ilân et- tim, Faydasız, sokakta her raâtla- dığıma pipom nerede pipomu gör- meğdiniz mi diye soruyordum. Her- kes beni deli zannetmeğe başlamış- tı. Ağzında pipo taşıyan kimi gör- gem yavrumu görecekmişim gibi gözlerimi ağzına dikiyordum. Türlü- sünü görüyordum fakat benim kü- çüğü asla, Nihayet ona kavnştum. Kaybımı duyan ihtiyar bir kayıkçı beni vapurumda buldu ve teslim etti. Kendisini kucakladım hediye- ler verdim, Ve vasiyetnamemde kendişini unutmıyacağımı vaddet- tim. Gözleri sulanarak teşekkürle- rini bildirdi ve yavrumu meşhur bir fırından aldığı bir ekmeğin içinde bulduğunu anlattı. Bir kaç gün sonra vapurumuz İtalyaya ha- reket. Napolide mal indirmek ica- bediyordu. Dünyada benzeri bu- lanmiyan bu şehri ziyaretimizden No. 3964—570 ÇEKOSLOVAK EDEBİYATINDAN pek memnunduk. Tabii sende onu tanıdığından teferruata girişmeye- ceğim. Ateş dağının: Vezüvün ta tepesine kadar çıktık. Kreterden aşağıyı seyrederken birden bire sevgili pipom dudaklarımın arasın- dan kurtuluverdi; artık hiç bir ü- mit kalmamıştı. Yanardağın bağ- rına yuvarlanan pipomun acısını unutmak için 100 sigara aldım. Yerine başkasını almağa bir türlü kıyamıyordum. Ertesi sabah müt- hiş bir uğultu ile uyandık. Gemi- miz deniz üzerinde oyuncak gibi sallanmağa başlamıştı. Kıyamet kopuyor zannettik. Hava kararmış, her yanı kükürt ve yanık lastik kokusu kplamıştı. BHaylıca korku ve meraktan sonra işin hakikatın öğrendik. Vezüv uykudan uyan- mıştı. Bir müddet sonra gürültü yavaşladı, hava sakinleşmeğe bag- ladı. Vaziyeti görmek için karaya çıktık. Kızgın lâvlar bir kaç saat içinde güzelim üç köyü mahvet- mişti. Öğleye doğru vaziyet oka- dar sakinleşti ki bir daha dağa tırmanmaya karar verdik. Geçen zaman içinde sertleşen Javlar üze- rinde ilerismeğe başladık. Birden- bire ayağım kaydı, aşağıya doğru anlatılmaz bir hızla yuvarlanmağa başladım. Bn az üçyüz adım de- rinliğinde bir çukura yuvarlanır ken ayağım sert bir maddeye do- kundu hiç beklemediğim bir anda stop etmiştim. Bu can kurtaranın ne olduğunu araştırayım dedim. Görünürde ne bir çalı ne bir dal nede bir taş yoktu; lâkin işte şu- rada lav içinde uyuklar gibi sap- lanmış birşey duruyor... O, evet o sevgili pipom. Bu defa da beni büyük bir tehlikeden kurtarmıştı. Bevgi ile yerden kaldırdım. Bu &öz o dostumuza sordum — Devamı son sayfada — üserine hikâyesini keserek Gerhard