18 Haziran 1931 Tarihli Servetifunun (Uyanış) Dergisi Sayfa 8

30 SERVETİFÜNUN No. 1518—133 Kontes Betlenin Nesri Kontes Betlen, bir müddet evvel memleketimizi ziyaret eden Macar başvekili Kont Betlenin refikasıdır. Macar edebiyat mühilinde tanınmış bir simadır. Şu, Konlesin mesirlerinden bir parçadır: Saadete lânet eden peri « Masal » Bir vakitler bu ormanda ondan bahsediyorum. Oya ormanın bütün ağaçları, çiçekleri, valişi hayvanları bile bel bağlamışlnrdı. © sabahları güneş doğarken şöyle bir pülümser... Sonru çiçekler koncalarım açarken, ağnçlar dallarını şilkerler, Kuslar cıyıldamağı başlar. Akşamlar, gü neş mor dağların ardında kaybolurken © tekrar gülümser. Ve orman uykuya dalar, Bir gündü, Ormanda dolaşıyordu. Bir eoban çocuğuna Tasigeldi. Çocuğun ayakları dibinde kös koca bir «Saadet» yatıyordu. Peri kizi, yetdekini aldı. Kucakladı, Kalbi üstünde iki elile sıktı, sıktı. O ne parlıyordu. Onun ne yakıcı bir sıcaklığı vürdı. Çoban çocuğu, meraklarmıştı. 'Tecessiisle sordu : — Güzel pori; O bağrına bastığın nedir 1 Peri, gülümsedi : — Saadet... Çocuk iki elini birden uzattı — Güzel peri; onu bana versene ! Fakat peri yalnız başını salladı ; — Hayır. Hayır: İşte bunu yapamam... oPakat eğer bukadar istiyorsan, arasını bana gelirsin, Tler gün seninle onu paylaşırız. Çoban, her gün periye gitti, Büadeti her gün pay- laştılar, O, gün geçtikçe sicakleşiyor, parlıyor, tatlı- hir peri yaşardı. İşte — laşıyordu. Simdi, perinin gülüşleri rüzgârın uğultu- ları içinde daha berrik titriyordu. Simdi daha canli yaşıyordu, Simdi giçekler duha güzel öltmü renkler giyiyorlardı, Bir gün, çoban cocuğu tekrar söyledi : - Koyunlarım artik bitirdi. Onlara Fükat de yaşayamam, haydi betinile yel güzel peri. İrasipı gmdi başka bir otlak aramalıyım, saadetsiz Peri, çocuğa baktı : — Cici çoban, seninle gelmek mi. İmküni yek... Çünkü eğer ben buradan uzaklaşsam ağaçlar kurur, çiçekler solar, vahşi hayvanlar ta uzaklara kaçarlar, Cici çoban, ben bunlara katlanmıya o borçluyum. Bukadar ihtimnama mecbur olduğum ormandan kolay kolay ayrılamam. Fukat senn gâandeti vere bilirirm. Çoban, önu herkesle paylaş ki kurumasın... Ben., Ben mif, Ben bir periyim saadetsiz de gülebilirim. Çoban saadeti aldı ve haykırmağa başladı : — Teşekkürler... Güzel peri kızı, Şimdi bunu kiminle ağımı anlıyorum... aylaşa Çoban gerisine balınadı bile. Kuştu, koştu. Peri, tekrar sessiz ve sâkit kaldı, Ve güneşin mor dağlar ardında kaybolduğunu görünce gülün- sedi, Berlin, 154-1931 Tercüme eden : Halil Şaban İLKBAHAR J.M, CAMUS, 1931 Paris heykeltraşi sergisi eserlerinden