18 Temmuz 1936 Tarihli Ağaç Dergisi Sayfa 5

İKİ HAYAT Büyük İtalyan edibi “Luigi Pirandello, Vo- ipte de P honneur» isimli piyesinde Baldovino ya şunları söyletir : «Biz kendi kendimizi inşa ediyoruz. İzah edeyim. Buraya şöriyorum, ve derhal olmam lâzım gelen, olahildiğim adam oluyorum. Kendimi in- şa gdliyoörüm, yani sizin- yeni bir görünüşün, yeni bir şeklin içinde ya: şamıya mahküm olan hayat özünden biraz da ha kaybetmektedir. Gene aynı Pirandelle'nun dediği gibi «her hayat kendisinde görünüşünün cezasını laşır... Her şekil bir ölümdür». Samimiyelin insanları terketmesi, insanların hep bir arada yaşamasile başlar. Her hareketi: miz, her düşüncemiz le tesis elmeye mecbur olduğum münasebellere uygun bir şekil içinde kendimi size takdim edi: yorum. Beni kabul eden siz, sizde aynı şeyi ya- piyorsunuz. Fakat ha kikalte bu karşı karşıya gelinince yapılır, (eons- truclion)umuzun içinde, pancurların gerisinde, en gizli düşüncelerimiz KENDİLİĞİNDEN SÖYLENEN ŞARKI Kulak ver ki havasında bahçemizin, Gök maviliğinden, dal yeşilliğinden, Bir şarkı söylenmede kendiliğinden, Berrak aynası bu günkü neşemizin. Ve sarhoşluğun, sarhoşluğum nağmesi maskelidir. Hiç bir za: man kendi içimizin sal manzarasını olduğu gili dışarıya aksetliremeyiz. En şahsi addettiğimiz zevklerimiz bile kendi zevklerimiz değildir. İçe çevrilen bir dikkal, bir manzaranın veya bir tablonun güzelliği hakkında verilen hük: ve en mahrem hisleri: miz İamamile saklı ka- iyor...» Hayalımızı saliyeti ile yaşamak, kendi ken- dimizi tanımaktan daha çok güçtür. Daima in yivada yaşamış olsay- - Beşikte çocukların verdiği umut - Gündüz güneşe, gece mehtaba amut, Daim havuzda fıskıyeye muvazi. Kulak ver, dolaşan ruhumuzda tel tel, Ve dallarda tomurcukları ürperten Bir şarkı söylenmede kendiliğinden, Aşkımız gibi namütenahi güzel. mün, rağbette olan hir hükmün kopyesi oldu. #unu bazan göslerehi: lir. Bazan dedim, çün kü kendi düşünceleri: mizin kitleye ait oldu. gunun değiliz. Her an hir kr yvalele giren ruh artık farkında o bile dık bu güçlük mevcut bile olmazdı. Bizi ken- dimiz olmaktan mene- Cahit Sıtkı TARANCI kendisini çoktar onuttu. Cemiyet, hayatımı: zın her şeyidir. Hakiki den direrleridir. Kendinizi odanızda yalnız zannelmeklesiniz, Bir aralık varmıyorsunuz ki sizi gözden geçirenler var, yazıyor veya okuyorsunuz. farkına O anda yalnız hareketleriniz değil fakat düşün- celeriniz ve hisleriniz de derhal değişir. İnsiya- ki alarak bir vaziyet takınır ve bu rolü yalnız oynamakla kalmaz, yaşamıya da başlarsınız. Çok zamanlar, kendi şuw.umuz karşısında bile rolümüzü oynamıya devam ederiz. Her an varlığımızı ona borçlir yuz. Düşüncemiz ve hissimiz onunla geliş mişlir. Ve onsuz yaşamanın imkânı yoklur. Cemiyet, o da ruhun asalelidir. Ve ebedi yete geçen her hareket ve düşünce onunla geçmiştir. Bir taralta cemiyetin yaptığı insan, diğer ia ralta cemiyelin yıktığı insan. .de üzerinde de rin surette düşünülmeye değer bir antinomie | Suat Kemal YETKİN