20 Haziran 1936 Tarihli Ağaç Dergisi Sayfa 3

şeyhe dirsek diremek insiyak- larına dönmüşiür. ( Servetifünun ) devrinden sonra gelmiş ve birer üslai la- nınmış iki şair iipi vardırki sanatları belki ( Edebiyalı Ce- dide | seviyesini aşkın olduğu halde, sirf yeni bir sanal ve dünya görüşüne çıkamamak ve sürüp gelen iliyadi ahlakı da devam etiirememek yüzün den, en yaralıci hırsları birbi- rini lepelemek, en büyük sen- bezleri, birbirini nefyedici espri- İeri aramak ve en canlı tesir: leri, gençlere biribirini çekiş- tirmeyi öğretmeklen ileri var- mamışlır. Bu iki şairden son ra, bugüne kadar gelen kade- meler ve şahıslar ise, gene ay- ni fikirsizliğin, gene geçmiş günlerle her türlü aldkayı #0 yıflatmasına mukabil, gelecek günlere ait hiç bir yeni ald kaya kovuşamayışın, mukod- des önaneler zencirlerinden tamamile sıyrıldığı halde, nej- sinden weya neslinden ili baren devamına talip oldu- Bu hiç bir yeni anane zinci- rini örmek İirsina düşmeyi- gin, her meseleyi hazin bir istihza ve bezginlik meşrebile alışın ve nefsini, Bu korkunç azciz uykusu içinde, sırlarını gizlemiye memur bir yarı ilâh #elükki edişin ne bulunmaz örnekleridir. Hajfızamızı çek yakın tarihe doğru işletip bu uyuşuk o Kademeler arasında genilik bayrakları açarak or- talığı şamataya boğmak iste- miş bazı kahramanları uraş- dtordığımız zaman ise gördüğü- müz, kendisinden habersiz saj- ları ve onların sembolize elti- aptal aldkaları istimşar ediş ve aynı ahldki zaafın gözde modaları içinde sivrilmek isle- yiş ve muhilin verebileceği ka- dar hayranlık we anlayabile- ceği kadar demagoji ticareline duyanış karakterinden başka bir şey olmuyor. Bütün bunları tek bir noktada bağlamak istiyoruz. İntikal halinde bir cemiyet- fe beraber, intikal halinde bir a m sanal, kendi dünya ve kanun İarını bina edemeyince fikri ve ruhi her türlü kiymel sıyrılış- larının foptun ifadesini kur- muştur. Ahlâk zaafımızın tarihi, fikir zaafımızın tarihinden az sonra başlamıştır. Hecip Fazıl KISAKÜREK PEF bar BEN Ben, meçhul gezicisi, meçhuller caddesinin, Ben, korkusundan dize gelen, kendi sesinin. Ben sırtında taşıyan, işlenmedik günahı, Allahın körebesi, Cinlerin Padişahı. Ben sahibi, önünden kervan geçmez hanların, Ben tükenmez ormanı, ısınmaz külhanların. Ben ki bahtı göklerin oltın çivilerinde, Ve aklı denizlerin uçsuz mavilerinde. Ben, işaretler veren deli, bir sağır göle, Kölelikte Hakan, Hakanlıkta köle, Ben ayna ve ben hayal, ben pervane ve ben mum, Ölü ve Münkir Nekir, baş dönmesi, uçurum. Hecip Fazıi KISAKÜREK