20 Haziran 1936 Tarihli Ağaç Dergisi Sayfa 12
PATRON — Bırak şu lena kelimeyi!. Bü- yük paralar ö kadar kolay kazanılmaz. Herkes gibi benim de nihayet bir kusurum olmuştur. İşte bukadar! Zaten dünyada kim adamakıllı namuslu olduğunu iddia edebilir? Namusluyum diyen par- mağını kaldırsın! Yoktur. Sana yemin ederim ki, böyle bir kişi bile çıkmaz. Hailâ sen bile bunu iddia edemezsin, öyle ise bana ne söylemeye hakkınız var? Aramızdaki yalnız bir derece İarki mir Adam sen del Hiraz fazla, yahut biraz eksik. Bence hepsi bir. Haydi gel, şimdi bol bol içelim. NAMUSLU ADAM — (Kadehini kaldırır) Şerelinel PATRON — Neyin şereline? Hah, hah, hah, hah! Dünyada şereline içilecek şerel bulamıyo- rum. Öyle ise kaldır kadehini. Mevcut olmayan şerelin şerelinel NAMUSLU ADAM — Şerelinel PATRON — Şerelinel (içerler) MUHARRİR — Neler öğreniyorum ? BİRİNCİ — Öğrenmek için pek geç kaldın. MUHARRİR — Demek bizim dürbünler... BİRİNCİ — Öğünecek bir tek şeyin vardı: Yokluk içinde çalışmış olmak. Şimdi onunla da öğünemiyeceksin, MUHARRİIR — Eğer bünü yaparsım yü züme karşı gülecekler. BİRİNCİ — Sana asri bir Denkişot diye cekler. MUHARRİR — Fakat bu adam dünyadaki bülün adamlar demek değildir. BİRİNCİ — Bununla beraber, bu adam dün- yada bir tane değildir. PATRON — Ondan sonra bir kaç vurgun daha: Bir silâh işi, bir buğday işi ve buna benzer daha bir kaç iş. Ellerinden ekmeği ka” çan rakiplere gelince, bu esnada onlar da boş durmuyordular tabii. Beni batırmak uğrunda ne mümkünse yapıyordular. Buna karşı koyabilmek igin bir gazete çıkardım. Benim iyiliğimden, namusluluğumdan, vatan severliğimden bahse- den bir gazete, Orada harpte ölenlerin bol bel resmini bastım, (Onlar için makaleler yazdım, 11 ÖLÜLER ö ks Kadrel SOLOK Benden hiç kimse şüphe edemezdi artık. Herkes görüyordu ki « valan » ve « millet » kelimelerini benden daha çök kullanan kimse yoktu. Bülün bu büyük hizmetlerim için birde altın mada ya aldım, İki sene askerlikten sonra senin güğ- sünde ne var? NAMUSLU ADAM — Hiçl Bir kurşun yarası. PATRON — Eğer satılığa çikarırsan epi pürü verirler | NAMUSLU ADAM — Sus! Susl PATRON — İnsanda herşeyden evvel iş dehası olmalı. Bu küli. Ben şimdi o hale hi ki; elimi mereye uzatsam, oradan kendime bir pay çıkarabilirim. Meselâ şurada... İster misin hemen şurada yeni bir iş icat edeyim? Bir kere bakalım. Burada me var? Genç ka: dınlarla ihliyar erkekler. (Birkaç saniye) İşte buldum. Genç kız bacaklarile ihtiyar erkek göz- leri arasında bir ticaret, Mükemmeli Şimdi hemen plânı kurabiliriz: ilk iş olarak, memle- kette bedi dans ihliyacından bahsederiz. Güzel bir makala mevzuu. Başka bir mw kalede, yerli dansözler yetiştirmek lüzumunu ve bunun çarelerini söyleriz. Sonra yazarız: Milli sermayenin harice gitmemesi için mem İekete «ecnebi dansözlerin yirmesini menei- mek İzimdır. Bu surgils, bu işin inhisarım al miş oluruz... dikkat ediyor musun vakanın kur ruluşuna ?... Ve nihayet, bir tiyatroda işe baş larız. Şimdi bütün bunlardan sonra, sana bir beklilim var: Burada böyle sürünmekten ise benim yanımda çalışmak ister misin ? NAMUSLU ADAM — Ben mif.. yanında ?... PATRON — Evet. İster misin ? NAMUSLU ADAM — Bir kere düşüneyim. PATRON — Düşünmek falan yok. Matbaa- mın müdüründen zaten şüpheleniyorum. Eğer istersen onun yerine seni alabilirim, Razı olu- yor musun P NAMUSLU ADAM — Ne söyleyeyim? PATRON — Çabuk söyle. Oluyor musun? NAMUSLU ADAM — Bilmem ki. Senin
