20 Nisan 1939 Tarihli Servetifunun (Uyanış) Dergisi Sayfa 14

No. 2926—541 ESKİ ZAMAN İzdivacı / G.P. Mornand'dan çeviren: , Nadir Kerime Bugünim modern görüş ve zih- niyeti genç kızları, yüz sene evvel bir genç kızın ne şekilde evlendiğini nakleden bu hikâyeyi okumaktan gübhesiz zevk duyacaklardır. Lucile babasının, duvarları ye- şil damasko kaplı ve maun döşe- ameli çalışma odasına girerek: — Beni mi istediniz, babaci- gim1 dedi. — Evet, yavrum; yakına gel!. Ve M. d'Arnand, kızını elinden tutarak, kuğu kuşunun boynuna benzeyen yarım ay şeklindeki kü- çük kanapeye götürdü. Bu tam iki kişilik olduğu için yan yana oturdular. Kızını sessizce seyrederek biraz kendini topladı; sonra, ağır bir sesle devam etti : — İşte, tam bir genç kızsın Lucile; on yedi yaşına girdin, ve bu yaşta, annen benim çoktan ka- rımdı... Hiç bu şeyleri hatırına ge- tirdin mi? ve istikbalini, izdivacı. nı düşünmek zamanı olduğunu takdir etmiyor musun? Elini Lucile'in sarı saçlarından geçirerek, bu son kelimeye kasden yaslandı. Genç kız, gözlerini men korkmuş gibi açtı: — Kendimi henüz çok genç buluyorum, babacığım; ve sizin yanınızda o kadar bahtiyarım ki!, iri iri, he- © UYANIŞ dar bana şimdiden bir kocanın öikıhtı vermesi lâzım mıdırf. Bu düşünce onu titretiyordu. Ona mukadder olan koca kimdi! Ebeveyni kendisine sormadan kKi- mi intihab etmiştif. — «Bana bir kocanın sıkıntı vermegi!» diye M. d'Arnaud istih- za etti. Görüyor musunuz bunult.. Lucile süküt ediyordu. İuik göz kapaklarının uzun kirpikleri, heycandan sararmış yanaklarının üst kısmını gölgeliyordu: — Madam de PFornay'ın «on balosunda Mösyö de Sourves'e dikkat etmedin mif.. — Mösyö de Sourveş mi? — Evet. Seni üç kere dansa kaldırmadı mıf. — Ah babacığım. Arab değil- mif. — Arab mılf. — Evet, gu çok esmer ve çok sert görünen möşyöl. Oh! Babacı- ğım, bu o değildir... Beni korku- tayor!,, Ve Lucil göz yaşlarına gark oldu. — Küçük aptal! Ne zannedi- yorsun?. Bu bilâkis mükemmel bir adam; çok ciddi ve iyi düşünen! Eminim ki, seni meşut edecek: Güzel mevki, geniş servet, büyük isim... Bir Markil, — Fakat... Ben... Ben onu ta- nımıyorum, Ben.,, Ben onu sevmi- yorum! hu A ER tanıdıktan, — Onu daha iyi sonra seveceksin! — Oh hayıri Baba! Onu asla sevemem, istemiyorum.. M. d'Arnand sertçe; — İstemiyormusunuz! diye yük: seldi. — Yani, Ben.. Oh!. Babacı- ğım!. Bana merhamet ediniz!, Lucile çılgın gibi babasının ayaklarına kapandı: — Evet, istiyorum... Siz ne istiyorsanız, Obende istiyoruny; fakat, yalvamrım bunu isteme- yiniz!. — Ben senin saadetini rum, yavrumi, — O zaman, babacığım, bana öyle geliyorki, onunla çok, pek çok betbaht olacağımı. — Artık elverir, kızım, kalkı vız. Mösyö dö Sourves bu akşam yemeğinden sonra gelecek: Ümit ederim ona güler yüz gösterecek- siniz.) Muztaribane sordu: — Beni intihap etti mif, — Evet! — Ve... Beni affediniz babacı- ğım; talebine cevap verdiniz mif. — Bu iş biti: Bir hafta içinde nişanlısı olacaksın.. — Oh, babacığım! Babacığımi!, Bu gaddar bahtıma hazırlanmam... Bütün rüyalarımı unutmam için bana biraz zaman veriniz!.. — Lütfen sayıfayı çeviriniz — istiyo