No. 2186—301 UYANIŞ 117 P Hepimize Düşen Vazife Türkiyede müziksever bir zümre, hem de yekünu oldukça yüksek bir rakama varabilecek bir entelektüel kitlesi bulabilirsiniz. Gene memleketimizde tiyatroya, edebiyata veya sanatin buna yakın diğer şubelerine rağbet vardır. Fakat !., Sanatin muhakkak ki, çok mühim birer şubesi sayılabilecek resme ve heykeltraşiye alâka, hatta hür- met duyarlarımız, mahdut birkaç kişiden ibarettir. Bu, niçin böyledir ?.. Evvelâ itiraf edelim ki, os- manlılığın memlekette kurduğu taassub ananesi, halk- da “tasviri sanat,, a karşı biraz olsun tecessüs uyan- Th&odore Chassericau'nun eseri : EŞTHER SANAT dırmak şöyle dursun, bilâkis bu tipte sanatkârlara karşı, maşeri vicdanda garib bir nefret ikame etmiştir. Cümhuriyet devri memleketten bütün bâtıl itikatler gibi. bu ananeyi de kovdu. Bir mimar Sinan yetiştiren Türk milleti, hiç şübhe yok ki, bir rafael de yetiştirecektir. Fakat, hâlâ evlerimizde artist resimlerini çerçive- letip duvarlara asarız da, güzel bir tablo veya hey» kelden salonlarımızı esirgeriz. Her terbiye gibi, sanat terbiyesi de önce aile için- den başlar. Yarının Türk refaalini tanımak istiyorsak, onu anlıyacak, sanat sevgisi ve kültürü tam, çocuklar ye- tiştirmek için, çalışmalıyız. Kudret Cemil 0 S Ea