1 Nisan 1938 Tarihli Yarım Ay Dergisi Sayfa 16

> “Köy Röportajları,, VS l1 BİR. HASBIHAN nan ianıştı- Sen bulunduğum 73 gım dostlarım ; — Mademki (o köylerde Kolsuzun köyüne uğramadan geçme, de- diler. dolaşıyorsun emi ii kim? dedim. gin zaman görürsün. Tam s&- nin istediğiş bir mevzu. Ertesi gün kasabanın nakil vasıtası A yaylı ile Kolsuzun bulunduğu, Sultan yünün yolunu tuttuk... diye yolu köylü birden — Aha İİ bir iki saat ya gelir. ya gelmez z, dedikleri halde kasabadan çı- gecmişti ki köye daha varmamıştık. Ufak bir sırtın üstün- de sıralanan elli altmış kadar evin çev- sorduğumuz zaman, birkaç n henüz relediği. tabiatın titiz bir güzelliği ile b zetdiği köye kavuşuyoruz. Arabacı atları durdurdu. — Kolsuzu mu göreceğin, çağırayım mı ? ve Bu de köye bir arabanın girdiğini gören köy çocukları, heman etrafını sarmışlardı.. İrili, ufaklı çocuklar hayran hayran bakıyorlar, ve biribirlerine birşey- ler söyleyerek gülüşüyorlardı. Arabacı uzaktan köyün içinden, geli- yordu; Yanında İaşe ılmış beyaz sa- kallı birisi de vardı. “Galiba bu, Kolsuz, dedim. ab nm gelir gelmez İşte aradığın Kolsuz Yusul budur. Yusuf beni başıyle selâmlayarak Hoş geldin, beni iletim m geldimi dedi. — Seninle konuşmak, görüşmek için ii 5 ise eve varak, burada olmaz Bayır — Söyle bir ağaç gölgesi bulursak daha iyi olur, diyerek kalın bir ağacın altına oturduk Ayıptır ama sorması, vazifen nedir Bayım. — Benim m Ge Ev mak © z azıyorum.. — Bizim köyü de cerideye mi ya- — Sizin köyü ve seni gazeteye ya- zacağım! dedim. — Ya tasvirimi de alacak misin? — Her Eyle “Recep, Recep!..,, diye seslendi. Ne yapacaksın? dedim. — Gelsin beni soysun da öyle tas- virim çıksın bari, id Kaç saat çeker Biraz konuşalım, dinlenelim de sonra alırız resmini. Pekâlâ, nasıl bilirsen. Yorulmuşsundur. Bir katıh ez- direyim miz. Ayranlarımızı içerken ona soruyordum: aç yaşındasın. Tam elli dört yaşındayım, soyadım da Kolsuz. — Evli misin? dediğim zaman vüzün- de acı bir kederin dalgalandığını gibi oluyordum. Yutkundu.. Söyliyemedi. görür Ayağıyle yazı yazan adam Kolsuz Yusuf Nen var söylemiyorsun, dedim. — İki lk çok sevdiğim karımın bini de öldü c Bunda dürümeek ebiliisen bir daha evler — Çok iyi olür ama. Kanun da mü- saade etmiyor, zaten param da yok; dedi. — Çocukların var Si — İki tanesi de kız. Ben oğlan evlâ- dı istiyorum ki bana Al ri olmu- yor. Ne yapalım bu da feleğin işi.. — Nasıl yaşıyorsun ? dedim. — Üç kardeşim ve bir babam vardı. Onların bar taş sökerken bir kaya yuvarlandı, öldüler. İşte böylece kaldım. ne var. Evle- Yazan * Meşet Nafiz Dümanlıoğlu va filân ba ii üyorüz. Ne lm dünyad lir. İşte rdüğün gibi Seli doğma Kolsuz di doğum, Ay alımla ne gibi iş yaparsın? va ae oğlu var. O, Vi bü yaparım. laci bir kâğıt müsaade hr ve hesap yapayım. Çantadan kâğıt çıkardım, dum, önüne köy. Bir de kalem kerem edersen. aleni de verdim. Dört beş ERİ bir tanesini iki ayağının arasınd güzelce katladı lemi Sağ aklar arasına Sk sonra yazmağa başladı, O ve okunaklı bir süretir kı kat di i ordu k Biraz da hesap yapalım. — Peki, söyle; dedi. — 250 koyun yedişer liradan yapar? Kendi le söylenen & mi Z.n hesar ı başladı. i kere sil rımız Sili di kere beş ap beş, böşe beş, üç elleri vardı. Bin yedi yüz Çok mükemmel, dedim. Sigaramı te zelemek için le bir başkasını yerleğ tlyardu um ki kibriti yn Yakacağım zaman bizim Yusuf Allah aşkına ki et HEH yaka dedi. Birak ben yakarım... — Yok, ben yakarım diyerek oriadı duran kibriti kutusunu aldı. Ayakları ile içerisinden bir kibrit çıkardı, yaktı. “Bir yurun !,, dedi. Çok teşekktir... a hiç sevgi macerası ge - Benim mi? diye güldü. Yok, gezer. Yok yok. Yalnız beş on yi im olsa da evlensem ve bir erkel kazansam başka hiçbir şey istemem | — Kolunun Olmadığına müfeess misin?. — Çok öfkeliyim. Çünkü insan kendi eli ile yemek.. yeyemezse, birçok haceli- ni göremezse bu yaşamadan ne çıkar? Bana yemek yedirmek için yi olur rurlar. Evvel kendileri yiyorlar. öy lece yüzlerine bakıyorum. Kendi ei sonra. bana da ver yorlar. Cebimde ekmeğim var, yiyemiyd- rum. Kollarımın olmadığını daha çok bun dan alınıyorum, öfkeleniyorum.. Kader, ne yapalım — Aatrkü seviyor musun? dedim. yaşarmıştı. geçirdi. Ne oldur yaş layla Padişahlar Hievrinde pl en fi yatımdan ne anladım ki.. hiç. Padişahlar,