KAFTANI Türk devriminin büyük hizile.. adığı tam bir Earl yürümiyen; Heta aksayan kir işimiz var; KÜLTÜR İŞLERİ, Genç Türk cumurluğu, saltanat ida- sinden devraldığı bütün bozuk, ber- d ve çürük işleri düz.İtmek, onlara asri kııklarını vermek için, gezeli mdüzlü çalıştı. Birçok alanlarda yüz lik işi on yıla sıkıştırabildi. Ancak tün bu ilerlemeler, bütün bu yüksel- fler yanında boynunu bükmüş duran öksüz var : KÜLTÜR İŞLERİ, Bugüne kadar Kültür Bakanlığına çok Bakanlar geldiler ve gittiler nlar pek büyük adaklarda bulundur- | Parlak projelerden.. yeni yeni isramlardan.. birçok ıslahat ve icraat- bahsettiler... Ettiler amma bunların tde kaçını yaptılar?.. Yaramaz diye eski programlar kiştirildi. Con Düveyden başlıyarak çok uzmenler getirtildi; raporlar ırlatıldı. Zaman zaman Bakanlık yazıcılarımızın kaleme aldıkları BOZUP MİNTAN ZARARIN NERESİNDEN DÖNÜL ÜRSE YİNE BİR KAZANÇTIR. kitapları Heğenmediki ortaya bir (tek kitap) sistemi attık, Devlet Matbaasına bütün mektepler için bir takım tek kitaplar bastırdık. Öğretmenler beş altı yıldanberi bu kitapları okuttular; talebelerimiz bu kitaplar üzerinde çalıştılar. Geçen yıl bütün bu emeklerin, bütün bu yeni icra- atın ürününü bir anlamak istedik; çocukların bilgilerini şöyle bir sınayalım dedik. Yapılan daha sıkıca bir imtihan- da talebenin yüzde doksanı döküldü gitti. e yıl bereket versin ki böyle ağırbaşlı ve için bir imtihana Denli de, Halebeden sınıf geçenle- rin sayısı çoğaldı. ib imtihan usul lerini de sakal iye ruz, yeniden başka çareler Siyar İnsan bu halleri görünce ister iste- mez dünle bugünün kültür işlerini bir mukayese ediyor: Bugün iş başında olanların; bukadar büyük devrimler başaranların hepsi eski Rüşdiyelerde, İdadilerde ve Darülfünunda okuyup yetişenlerdir. Eski mekteplerden yetiş- ve arasında, ulusal kütüphanemize değerli eserler yıktığımız mekteplerden.. o kıymetsiz diye sınıflardan kovduğumuz kitaplar- dan feyzalmışlardı. k kitap olarak kabul olunan ki- 5 az si bizim Bayasın doj Adet.m değildir il 1 gündüzün bir ziyaret edeyim. YAPMAK YAZIKTIR!.. tapların bir çoğunun okul kitabı olamı- yacakları, öğretmenler ve uzmenler tarafından birçok kereler söylenmişti. Son - Yıllarda yapılan denemeler de elde edilen acı meyvalarla bu doğru görülmüşken, hâlâ bu sistemde ayak dirilmesinin hikmeti nedir? Acı acı itiraf mecburiyetindeyiz ki Kültür işlerimizde (oOhâlâ devrimin istediği: öğretmen yetiştirme yolları, programlar, talim ve tedris sistemleri, kitap şekli bulunamamıştır. Yapılan bütün denemeler hep: “Kaftanı bozup mintan yapma,, netice- sini verdi. Bu acı sonlardan ders ala- rak: “Zararın neresinden dönebilirsek,, memleket kültürüne en büyük hizmeti ifa etmiş oluruz. Kültür makinemiz paslandı.. birçok parçaları aşındı..; Bu pasları gidermek, aşınan parçaları yenilemek lâzımdır. On iki yıldanberi denenen ve fayd vermeyen bir takım yalnış yenilikleri bir tarafa atalım da, eskinin iyi parça- ları yanına, deyrimin bizden aradığı bütün yükselme ve ilerleme sistemle- rini katalım. En kiymetli ookuma senelerini bu denemelere (o kurban veren (Ooçocuklarımız, bu i rtik düzeltilmesini, Yeni Kültür Bakanından bekliyorlar, KORKULU RÜYANIN SONU iL ÇIKAR A — Allah Allahi.. yabancı “es var, — Kun bilir beni görünce, miladi sevinecektir!.. eride bir Ses: wet Baya- » Evet Bayanim..) diyor. Yoksa? Hay im ei .. Ben de yanında bir... zanettimdi!.,