19 Kasım 1942 Tarihli Servetifunun (Uyanış) Dergisi Sayfa 11

Ebedi SANATKÂR | OSMANTURGUT - PAMİRLİ | San'atkârın içtimai bünye dış ında bir varlık olmadığı düşünü- lünce: onun eserine en tabii mal- zemeyi muhakkak surette yaşamış olduğu reel muhit meydana koyar. Bu itibârla sanatkâr önce aosyal bir insandır. Sosyal insan; his ve duygularıyle bağlı bulunduğu mu- hitin malıdır. Demek oluyor ki; maaşeri ruh, kollektif şuur san'at- kâr dediğimiz bu varlığın vücut bulmaşında başlıca amildir. En ip- tidai düşünce ve duygularını ken» dine veren cemiyet bu bakımdan san'atkârın yaratıcısı sayılır. Cemi- yetin kendisine aşılamış olduğu en iptidai his ve düşünceleri, kendi yaratıcı galibiyetinde inkişaf ettir- mek suretile devrinin sosyal hadi- seleri üzerinde mümkünlerin otop- sisini yapar, reel görüşlerin halis mahsullerile eserler yaratır. Ha- yat ve dünya görüşleri kendini yetiştiren topluluğun zaruretlerini saklar, Eserindeki istekler; belki bu topluluğun şuurunda müstek- bele sit nadide meyveler olarak zahmet ve meşekkatle devşirilerek bır araya toplanmış olabilir... İşte bu husus o san'stkârın iç âlemile üstün insan olduğunun iB- batına yarıyan yegâne tarafıdır. Ancak san'atkâr hadiseleri içtimai aksiyonların şnuri gayretlerile sez- miş bulunsun... Terkip ve tahlilinde realitelerin otoritesi hakimiyetinde olsun. San'- atına malzeme teşkil eden ungur- lar kendi zan ve tahminlerinin e- goirması değil umümi bir görüşün olarak maddeleşsin.. San'at tarihindeki meşhur ol- muşların hayatı ve eserleri tetkik edilince: bu hakikatlar açık olarak tezahür eder. San'atkâr yaşadığı insan topluluğu içinde yetişme ça- ğından eser verme &nına gelinceye hsbta eserlerile beşeri oluncıya ka- dar kazandığı yüksek değeri; önce içtimai ve milli oluşları kurar. Beynelmilel oluşu; bu mertebeleri muvafiskıyetle aşabilmesile müm- kün olabilir. — Lâten çeviriniz — Pazar Sabahı 1 Bu sabahta, Pantolonum Karşı kanepenin üstünde. Dün akşam mutfakta sarhoştum Halâ aklımda. İskemlenin anlattıkları Kendi dilinden | Ceketimi çıkardığımıda hatırlıyorum Bir aralık. 3 Geç vakte kadar Eve dönmedim. Seni düşünmek için gittiğim kahvede oturdum Kimseyi düşünmeden. 4 İşte buna kimse inanmaz! Bütün ağaçlar Tekrardan Eski yerine geldi. Sabahattin KUDRET VEDA JL Yine böyle bir gündü, bulutlu Saçların dağınık, perişandın En ufak ümide açıktı elin Çöresizdin.. Sokak fenerleri kısılmıştı Sessizce ağlıyordun.. Ben erkektim, ağlayamazdım.. Tren kımıldandı ve pencereden Kırık bir kanat gibi sallandı elin Şinasi OZDEN 9 — Servetifünun — 2413