26 Şubat 1942 Tarihli Servetifunun (Uyanış) Dergisi Sayfa 7

26 Şubat 1942 tarihli Servetifunun (Uyanış) Dergisi Sayfa 7
Metin içeriği (otomatik olarak oluşturulmuştur)

a şşşğ ve ANN e şe ar .— ME EN a li — cCENU PO Cenup Nerdesin sen ey aradığım şehir... O merhamet dolu evim ve kuşlar? Gürlüyor içimde koca bir nehir, Ses vermez oldu artık deli rüzgör.. Ve sarhoş kalbim eski bahçelerde Antalya, sonbahar ve partallar... Muhacir kuşlarla cenuba hicret Cenupda çiçekler ve yeşil dallar. Yorgun gözlerimde altından bir gün, Her an içerimde mavi dalgalar... Renkler cennetinden bir rüzgâr esse Cenup ışıkları ruhumu sarar... Düşüp ansızın meviliklere gölgesi, Altın kalbimin uçtuğu görülür güze. Ve bu mevsim, koşar mat, yeşil bir gündüze Ruhunun göklerde doğan, yaşayan sesi. Yakut gözlerinde yine titrer ve erir, Olümümün fecre yükselen ,musikisi. Ki mavi aydınlıklarla kalbine gelir, Taze ve yaralı bir gazel sesi... K Koş.. koş... rüzgârla altın kanatlarını aç, Güzel ölümlerin aydınlıklarında yüz.. Son defa altın kalbinden parıltılar saç Başka iklimlere doğru uçmadan bu güz. Yolculuk Söyle bu sönen bahçede, Kalbim, sana neyleyeyim ? Sular mahzun, gökler mağrur, Seni nasıl eyleyeyim ? Kalbim, kalbim, artık yeter, Yeter bu dibe çöküş... Nedir bu tez sonbaharda Bu sebepsiz yaprak döküş ? dj Vehim Bu tenha akşam vaktinde yine duyuyor, Puhuların göklere davetini kalbim. Bir yitik hatıraya giltikçe uyuyor, Diye çekmekte vehmin kasvetini kalbim. Kinci yarasalar uçuyor sofalarda, OÖlülerden ses veriyor derin bir kuyu. Ve sonsuz bir vehim bıçaklarken uykuyu Bir cüzzamlı koşuyor karanlık odalarda. Sır Nerede bitiyor bu sonsuz seler, Bu güller, bu havuz ve bu akşamlar ? Açmıyar sırrını bana çiçekler, Akıyar Allaha doğru bir rüzgâr. . Emiyor beynimi bin türlü heves, Sarsıyor omzumu her türlü merak. istiyor benimle, istiyor her ses Ö güne, o sıra, o yere çıkmak... Haziran Kırlankıç, yuvasından Yeni yavrular saldı, Gözlerimi avutan Renkler mayısda kaldı. Ne olur ogarsın tan, Susun kuşlarım bir an, Bahçelerde haziran Yeni uykuya daldı... Hezimet Deli bir ormandır beni çağıran. Bütün ölülerim peşime düştü, Bir yağmur geliyor beni korkutan. Yeşil dallar alında mağlup bahar... Medet Tanrım... bu başa, bu dizlere... Ben, neler beklerdim sizden neler, e bir ses verirsiniz, ne bir haber Huzura kavuşan mes'ut ölüler. Baki SÜHA 173 — Servetifünn — 7375 Mi :

Bu sayıdan diğer sayfalar: