10 Eylül 1931 Tarihli Servetifunun (Uyanış) Dergisi Sayfa 9

No. 1830 — 145 ki tren nzaklaştı ve bizi nağarlarile selâmetliyen bu gözler bir lâhza sonr görünmez Oldu. Trenin tâ Pendik'te kısa bir tevafftukuna kadar istasyonlar ve köşklerden hep bu sâmimiyet ve mefküre dolü gör lerle okşandık. Uzak'ta, Marmara ve ülbn bir gü- neşin işiklarile bu durgun mavilik içinde beliren Adalar bile sanki bize gülümsüyor, İstanbul'un bu berrak ufukları, gittikçe silinen silnetlerile, bize &on teğyi selâmlarım yolluyordu. Taribin yeniden âçilan zafer kanatları üstünde ilâhi bir vuslete doğru uçuyor gibiydik. Ruhlarımz en büyük mevfküreye bir an evvel kavuşmak eme lite girpmıyordu. Bu iştiyak nerede sükün bulucaktı? Ancak orada,, Dumlupınar'da.. Şehit Mehmetgi- gin kabri üstünde... Ne zaman ki o şanlı tepeye gi- kücük ve altımızı ö mukaddes âbidenin serih mer merlerine ynalıyacağız, işte o dakika, bize, hayatın bütün mihnetlerini unutturan bir kavuşmanın lezze- tini tattıracak... Eminim, bu yarınki saadeli düşünerek bu gece gözlerimize pek nz uyku girebilecek... Ben bunları düşünüyorum vetren, etrafımızda ka paklanan telgraf telleri yanından, yeşillikler arasın- dan, koşuyor, koşuyor, mesafeleri demirden dişleriyle örüterek İzmit'e doğru, cnşkun bir hizla yoluna de- vâm ediyordu. Bölük kumandanı Mülâzim Ahmet Sami B. İşte artık İzmit körfezi göründü. Durgun ve 3i- yalı sularında birkaç yelkenli nazlı bir hirem ile $i- #ülüyor. Uzaklarda hafif gölgeli dağlar ve ince bir nikap gibi altın. püllu dağınık bir bulut serpintisi... Şimdi gözlerini bu levhayı temaşaya doyamıyor. Va tanın her toprağı, ber salili okadar güzel ki. Bu SERVETİFÜNÜN Le Ordu namına Fahrettin Pş. nutuk söylerken manzarayı sanki ilk defn görüyormuşum gibi kendi- mi heyecan içinde hissediyorum. TEENDE İLK SOHBETLER Korupartimanlarda ile toplanmalar ve ilk solibetler başlıyalı epice öldü, Şimdilik arkadaş meclisinin merkezi #iklati, beyetimizin reisi Sadeddin Ferit Bin konpartimamı... Biraz sonra, heyetimiz. içinde türk «sporcuların temsil eden Orhan ve İsmail B.lerin höcresi de bir kısım arkadaşları sinesine çekti. Bu iki sevimli arkadaş tam hazırlıkla yolü çıkmışlar ve gimdideti rabâtça soyunup dökünmüşler. İsmail B. pijamasım giymiş, Orhan BB. entarisim. Beraberlerinde getirdik- leri gazocağında pişirdikleri kalıveleri, çayları büyüle bir misafirperverlikle bütün dostlari ikram ediyorlar. Ekserimiz bu ikramdan ,bissemizi aldık. Lâtifeler de başladı. İsmail B., pijamasını göstererek: «Ben Avru: Dumlupınar merasiminin mürettibi olan Ankara Gazeteciler Birliğinin 26 ağustosta ordu erkünına verdiği ziyafette bulunanlar. ı pal? yim» diyor. Orhan B. de gülerek ve beyaz ent risini işaretle: «Ben de Şarklıyım» diye arkadaşının