10 Eylül 1931 Tarihli Servetifunun (Uyanış) Dergisi Sayfa 14
iğ ni 4 — anbuldan Dumlupınara gidiş O — 230 ven sayfadan venbmet > GENİ , | â Zavallı kadın! Şimdi bürüü ümidi birgün b öğr Mpa kavuşmaktır. Fukat senhe sağ mit kimbilir! l İsmail Ariz'ih macerasim anlanrken uineyi dinle meli, Sesi ne müessir bir ahenkle imliyor.Vesile Han leb i kesmişler. Beyüği çörmüğ. Oruda şu kadar ünabterli kadınlar vardı demesine bakılır Fransiz Mestinesi Olen gerek... 4 ( Şu kadar anahtarlı kadinlar ) ninenin rahiheleri — tarif eden izahıdır. Biçare kelimeyi bilmiyor, tökal rahibeleri ne csnl bir tavsif He göz önünde onnlan» diriyor, İşte eynen gene ebdu Misamndan nakledi: yorum; — Ayağı kesildikten #onra mekleplen yürüğe çi © karilmuşta, sane “edi kiş «Anne? mimade e, gideyim, Avrupa'da tahsil göreyim, inşallah teren olur ge- Dir, seni utomobilde gezdiririm. Ahmet oğabeşim İlir be gidiyor, oraya giden ölür, ven Avrdpa'da sahsi den, dönünce hiç senli şanıdan ayrılma. Yavrıma bip şey söylüşemedim, sanki: dilim tatuldu. Gitme diye medim, Yoksa bet istemesem gitmiyecekii. Menden sonrü henüz sağ olan ablasile de vediluşmiğ. bp di resmini vermiş. Ah! bu yavrüim çok hüneri idi. Aya ği kesildikten son Şişli'de Bransız. Dari beyt tdi biraz hizmet etmişti. Ornda dikiş öğrenmişti, Batın bohça, yastık meler dikti idi, neleri AL! Ayacğı di olsa idi... Knleli'den çıkarilirken taktıkları oyak za- vallınm canını acibyordu, ümmü bakamadı, Sonru hastanede bir oyak taktinrdı, onunla çok rahat do daşırdı. Avmipa'ya gittikten sonra mektuplar. yol; “dam, Ne gate ki bütün mektupların Fransa'dan, Mas silya'dan geri geldiler. Çocuğumdan hiçbir haber almadın. Sağ mı, ölü mü, belli değil, Şişli'deki şu “kodar anahtarlı kadınlar oğlum için şimdi İtalya'ya gitti diyorlar. Bilmem ki döğrü mu. söylüyorlar? Peki ama niçin ban yazmıyor, nigin beni armyor? Al hana fem fena şeyler geliyor: sanki oğlumun oda ismini değiştirdiler gibi... “Nine bu oğlunu hayslile, mabavu, bir Tülazak alti guyor, sonra, birderbi siktuci olandan, Emi Nazil- ilen bahse bağlıyor. Bumul tahil, mekiepte, iddi üçten Harbiye'ye geçerken ami'bie hastalıkla kara bir ne hieexe bağlanıyor: Ölüm, or sekiz yaşında iken, bu © çöcuğu anasından ayyry or. O z0man Şükrü ağabey si Ganükkele'de idi, demesine bükilre Hilmi Nazilli abi Umami içivde ölinüş, Nineden tarihlerin tem bi #ebeğini İeklemeeyin. Bintırası, dör oğlinin RMayatı ve İstırapları Totmde sümen mutlmunu İzan ç önüeuyor gibidir. “Şimdi bü yüzben evlddlarından Düselupımarda şehit düşen Simi EB. iu kabranmanlık destan. amlar maliyım. Nine, bizimle beraber şehndet toprağını “ koklamağı giltiği bu kahramanın resmini, diğer öv- ilrımit resmi İs berber, sepetinden çikürmrük bize uzatıyor, bir de eski bir < İleri. gazetesi nüshası. ie ni İm. e SERVETİRÜNUN y.” wrap ii ii pe .No.1830— 145 Cumartesi 14 Nlenu 990 tarihli bu nüshada şehli mü. ilzm Ahmet Bomi BH. in resmi var, mektubun altan la (Afyonkarahisar mnhafaza (abutumun bölük ku- mandanı) kaydi mevcuttur. Büyük tanrrızun bidüye- tlüde şekit düşen bu sabitin üstünde bulanan bn #0 mektubu arkadaşları güzeleye yollumuşlar. Kehı- mama genç, ölümünü kablelvuku bir hisle evvelden irak etmiş gibi anasınn ginlari yağmış, sonra abeğe mil; « Hayat. bir miücwdele sahmesidir. Bu muharebe iz- GL müharebeetdir.. Biz de melahilleriyiz. Hayal, düm- mn famidir, Ahret bakidir. Mergey ölebilir. İnsan ahre- tini yapmak için dilnyida çalışır. Takdiri ilâhi bösul- mas. Takdir riza cümleye borgüir, Belki İh sözlerim: sm gözlerimi ölür, Mütteğsir ölmeyin va benimi rujun milecsi etmeyiniz. Sahur veyelin olemuz, Ağlamayinz rohaklamizı helâl ediniz!» Aşil çocuk? mert çöcük ! milleti için hayata istik- kur eden Türk çocuğu! #ükrün süna,., Yasli Eri, diyen ki: — Keske bön de ozadıali harbe gites idim, keşke sakm olen idim... İlani 30 ağumtosu inülmayıi diye bağarinışlardn ya, işte © gün oğlüm gitti, Ben de sağ oluraam unutmayı beni ber zaman götürün. Sine, şimdi anlatırken inliyor: İptida Mudatiya'dan harbe gitmişti. Orularda bozuluucu Bilecik civarına gitti. Bir müddet çerkes lerle, Çerkek Etem gibilere uğraştı. Niheyot hir gün yaralamımış, gephine gölütürken,.. (akal bum Die mektupla bilinmesi. Eikişelir hastanesinde yaralı almiş. Rorra. iyileşip Lllrar conge gitmis. Mektimr larınt alırdım. Buna “Yakında seti gayi validesi vüreveğim angciğım!» diye yazardı Son defa Kola viğimden telgıdnı slinığlıni, Boyru Afyon's gittiler. Yanrrar büşlamıştı. Onradan Dümlnpmar'a geçiniğler, Arpalızedik'te, şildetli bir harpte emir zabiti iken gehif, düşmüş. Ah, yavrum! Bir lâhza gucuyor, sonra gözleri bir iltilinr Şule“ sile parlıyaşık şöylüyen: — Yyferileri sonra Gezi Tiz. her yerde beni aralmış, ümnesine maaş bağlandı mi diye, Banada telgraf geldi. O tarihte. wu büyük oğlum Şülrü, iki sene Küurfa'da yanunllarn esiri olinktan #uru İnt tül'n grafi bevağ vermiş, #n kalar gelmişti Şükrücüğüm fel Buna gelen telgraf te ond mais bupinndı diye. Kaldi. At, bilmezsiniz. Hilâlahmer'de deftere bakıp oğlumun gebadetini bari baber venlikleri gün nasıl tepnlaytım, Deli gibi sokakları dönmüşüm. Zaten şu haflere zlmem, bükülen. başım, dökülen dişim kep bündan işte, Ne çare! veren Allah...âlan da... Etnrine kars durulmaz, Akarı sabulu yapımın iğle böyle...» Nineye son tesellilerimizi. vererek yapıydan ayri diği cenüda Orhan hi. ile ikimizin de görlerimiz dolmaşm, O, sessizce kendi kompurtimanıma gitti, ben de keüdi yerime çekildim. Şimdi pencereden ei rafımıda dürade değişen manzaralara dalan gözlerim önünde binlerec, on binlerce şehil anasını Diy pınar Kâbesine çevrilen yaşlı gözlerini gürür gili olu yordum. İlepeinin büktığı hoktu orusı idi, Kadın, er “kek, bütün bir #miletin kulbi o tepede birleşiyor, bü- E a
