4 Haziran 1931 Tarihli Servetifunun (Uyanış) Dergisi Sayfa 10
, ö . Sevgili, beni dinle.... — Köyümün en temiz kızına — ri Sevgili beni dinle! Ni Seneler vardı ki dünyayı yalmz kirli bir 0 Çeümipuer yuvarlağından ibaret zanneden bir adam. © dum. Seneler vardı ki, en temiz şeylerin hile © olümdaki kötülüğü, kiri, çamuru bulmağı. çalı. şurdım,.. Seneler vardı ki, aşk denilen şeyi © önkür etmiş, âşık olmayı bir felâket saymıştım... Zevk dünyasına attığım ilk nazardan bugüne ei kadar seneler geçti... Ben; bu «Her yerde, her ir ir zaman, her şey için» kirlilik fikrini budalacasına e © © PFafat sevgili, benim gönlümün temiz çiçeği, beni dinli... Bugün artık bu senelerin ve bin- lere, yüzbünleree insanım değiştiremediği kanaati, senin bir gülüşün darmadağın etti... Son süphe- leri, son tereddütleri perişan etli. . Bu mueizeyi sönüm gülüşün yaptı, sevgili... © Aylar vr ii, sene oluyor ki bir harabe olan gönlümde 1dz6 bir hudretle çiçek açan şey, senin spegindir.... Seni bugüne kadar düşünürken, ; hâlâ eski itiyatlara kurban, hiç olmazsa didal arma hatırlardım... , Fakat bugün, senin o temiz gülüşümü gör- bugün, bülün kirli düşüncelerim bir ii oldu... Ben şimdi. seni, #wak, şiirli yaz gecelerinde, mehtabin altında, hanvmellerinden, güllerden havaya âsüb hozan mk kokularin yükseldiği saatlerde, yüzünden we ruhundan ilham toplanacak bir sanem telâkki ediyorum... Sergili, benim gönlümün temiz mai, beni “dinleri, Mazisindeki her çapkınlık ve sevk leke sin silerek, kalbinin karanlik köşelerini aydın- a ik, önünde en dürüst ve en iyi veee vi san Ya sean vay e. 29-5 - 931 Maltepe Hasan Refik SERVETİFÜNUN "No, 1816—İ31 Silikleşen çizgilerden : Kurtlar..... © yedi mehtabın gaşyaykasanda Kalbimde yer vokin biran şüpheye. O yedi mehtabın sonuncusundn İnimiştik onunla <Dölhmabalışes ye, Kirişan suda ay işildiyordu. Uzaktan bir gemi, dalgalandırır, Geçerken denizi... O, birde sordu; «Ay sence dehizde neyi andır T- «Bu an, ayın suda yıkandığı ün, Bir söğüt dali ki yüzer sularda...» «Her şey değişse de derişmez bilyan, Uçuyor saçların gene yukari...» Böonim düşünceme duduk bükerek, «Yok» dedi «Benziyor bence kurtlar... Kurtlar, beyaz kurtlar, yer kemirerek, Açar böyinlerde, kalplerde yarı...» Söyledi ve sustu. Ben gillümeedim,. Yavaşcn dokundum sönme kolunu ; «Gene kederlisin, dönelim 's dedin; Ve saptık caddenin issiz yalana. Rıhlımda yalnızım işte ba mehtay; Rulitarmda yalmzon dolaşıyorum. Kalbin kemirildi, vücudim harap, Hayat, yük omzumda. Ne taşıyorum? Artik söğüt dalı demiyorum ben, Buktıkca denizle kaynışan aya; Gözüm ilişince başlıyor hemen Şüphenin kurtları vikirdamayn.... Mehmet Selim
