HAİES — Pragman — TAİ e İİ SAN UM ME, ROMEN EDEBİYATINDAN : İ REFUL | Çerirn: Cavit YAMA Ç| şündüğüm hör aman, geçmiş deni. ten şeyin, #fikpeye ya #9man MAY» ni “Yar reina tmiyigt,. K kendi, grlgiyeruni ve o gu ben hatırlayiş Muzoruşı, ! Böylece, kendi kendimi bekii- yorum. ©) karanlık ve ormanın serin- Hinde Bebbi'nin yüzü yoktu. dağvulmaş, bir ağacın görğel yanında, 'bimat bir ağaç gönderi gibi dnreyordu, Banikl dikkeb eden süküne- tin kenğibi dinliyormuş gibi ona Mökbeiyor; bu #ikünet ise soğuk güLilaşeşkin bir ölü gile harsketşis- ir gayri gelmesini : İlaiine,, Sendini bilmiye - diğini' duydım... Ve deha serinlik ve uyku bezini örmeğe koyulmuştu. © kadar şaşkınlık ve o kadar berraklık vardi ki, bütün ber şey dünyanın her geyi ıssızlık» ları içinde öyle bir aşrilmişti ki ellerim başımın sltında kendimi kepdimdep ayrılmış hissettim... Vösl. gölgeyle bütün ağaçlarla, 'ol- Jarla, sükünetle, ve akşamın serin. büheriyla kendimi kardeş hissedi- yardüm. Kanımın bütün dgamarla- rmdş, Dinden hissediyor, ve aklım katli toprağın karan lığındaki usörenin usluluğunp doğ- ru üişetleniyordu, O an bütün kök- ler, bütün dallara, bütün sükünet- uayaağordum. Ve o a0 Ma kendi ken dine ışıldar * > Mütemadiyen ölüyorna,.. des SODIS: kaybettiğimizin me olduğunu öğ- rengnek işin ölüyoruy.,. ğer ölme- . seydik, sevmeydik, O an, ilk defâ olmak Hzere on dan ürktilni. O çök çile çekiyor ve “ bumu anlatarak kendine beni çevik yaparak tesirini aşditmıyordu, Bsns olnu sevgişinin yanında kendimi tehlikede hisse diyordum, Benliğim, bu 4ciya, benim için. Rabbi'ye yaklağmak fırsatlarından en işlsi olan itirai pdjlen insan gilesini - bile ayakları sltıns plip çiğniyen hu Ribire karşı koyuyordu. Henüz şimdi ve bun kadar geç o. arının hislerinin bizim larak, için düşünse olduğunü anladım, . de im, ij