1 Mayıs 1941 Tarihli Servetifunun (Uyanış) Dergisi Sayfa 8

adi hn G ece EMMANUEL BOVE'DEN: HALID FAHRIi OZANSOY — Za ği — — Gösterin bana kâğıtlarınızı, — Kâğıtlarımı mı? — Evet, kâğıtlarınızı, — Ne kâğıtları ? Kahramanımız y&kalandığının farkına vardı ve anladı ki bir tek kurtuluş çaresi varsa, oda, ancak, saflık ve gençlik rolü oynamaktır. Bu adamın ilk dikkafsizliğinden istifade ederek belki bu sayede kaçıp kurtulabilirdi. — Size hüviyet kâğıtlarınızı göstermenizi emir ediyorum. Arnold, gene elini cebine sokmadan : — Peki efendim ! Diye cevap verdi. — O halde ne bekliyorsunuz 9 — Atnold itaat etmekteb başka çare göremedi. Polis, kâğıtları tetkik için bir fenere yaklaştı. Bir Iâ&hza sonra, şüpheli bir tonla; — Siz yirmibir yaşındakiler zümresindenmisiniz? Diye e — Eve sl yaşımız, bu zümreden olan gençlerin yaşına uygun görünmüyor. — İyi ama iki defa tecil edilmiştim. — Pek alâ, pek alâ, Şimdi bana, bu saatte bu. rada ne işiniz olduğunu söyletmisiniz * — Evime gidiyordum. Polisin yalnız yaşına itiraz ettiğini görmekle Arnold'un kalbihe itimat gelmişti. — Demek eve gidiyordunuz. Bünu siz söylüyor. sunuz ha! şunun daha doğrusu, iyice bir servet ara- dığınızı göylesenize ! Maişâtinizi ne ile temin etmek- tesiniz ? — Ailem bana para veriyor, — Aileniz pek âlicenabmış... Peki, nekadar ve- riyor ? — Yaşamağa kâfi miktarda. — Siz söyliyorsunz bunu. — Şüphesiz, ben söylüyorum. — Daha uzun müddet bana bu ağzı yapmak ni- yetinde misiniz ? — Nagl ağız 9 — Haydi kâfi, beni takibedin. Komiserlikde der. dinizi anlatırsınız. Korku tekrar Arnold'un kalbini sardı, — Fakat beni bekliyorlar, —- Mamafih hiç telâşlı görünmüyordunuz — Beni bekliyorlar. Size yemin ederim. — Tekrar ederim, kâfi. Bu tafsilâtı dinlemeğe vaktim yok. Takib edin beni. İki adam yürümeğe başladılar. Arnold'un bimjek düşüncesi vardı: kaçmak için ilk fırsattan istifade etmek. Fakat Alma'da yol arkadaşı, hangi yola sö- pacağında mütereddit göründü. Delikanlı bunun İfşr- kına varmamış gibi davrandı ve polisin kararını ver- mesini sabırla bekledi. Nihayet, gerisin geri döndüler, — Yolu mu şaşırdınızdı ? Diye sordu, — Hayır, yolu şaşırmadım. — Mamafih geriye döndün. — Bilmiyorum. — O halde anlamıyorum, — Şüphesiz anlamazsınız. İnsan hiç bir zaman merhamet telkin edeceğini anlamaz. — Ben gize merhamet mi telkin ediyorum 9 — Büyük bir merhamet. Mamafi kendinizi çok fena bir hale koymuşsunuz, — Devamı var — N Mağazalar otomobilleri, İsviçrede ata koşuluyor ! 282 — Servetifünun — 2332