15 Eylül 1938 Tarihli Servetifunun (Uyanış) Dergisi Sayfa 11

Mİ gşe ie, şir No. j196—510 UYANIŞ KARMAN RENE GE Annamn şarkı söylediği salonun müdavimlerik- den artık macıramızı öğrenmiyen yoktu. Kapıdan girenler ona bakarlar sonra gözlerini merak ve t€- -cessüs ile benim masama çevirirlerdi. Onuu her halinde mew'nt bir kuşun uçuşuna benzer beyecanlarla bana kendisini verişleri vardı, “Bitiabi bu tecesetin ve takipten mazdı. Fakat her şeyin faşlası - nasıl diyeyim - biraz korkunç ve gürültülü olur. Biz aşkımıza bilmiyerek geniş bir rekabet halkası açmıştık gi beni geveyler onu bâna gekigdirirler: Beri seni sevse. Derlerdi. Digerleri ona “yaklaşamıyanlar, kinli kızğın gözlerle beni tehdit ederlerdi. Bu sahada dayandığım yegâne nokta izseti nefsim ve aşkımdı. Aşkımın keşkin şaukavemet tanımaz öyle silahları vardıki beni daima mu . bir mevkide tutuyordu. . İsyan.. İzset mefsimise tabi olduğumuz İsr ne vahşi bir sevk eirniyi bizi dişleyen bir hodbindir. Esir etmek için esarete ketinnen bir hoğbin.. Ben rakiblerimin önüme şıktıkları manlaları “onunla atladım o, derği:; — ma düşme Yü a katil bir sahnenin karanlık seslerinde e nayi kadar ilerledim. Ah bilemez $iniz.. Bu esir eden, öldüşen şeydöki zevki bilmessiniz., Bu hissiniz tahkip edilsin, artık benliğinizin in- seni varlığını duyamassınız... Onna hiç sevmediğim ve daimış şikâyet ettiğim bir âdeti vardı. Bu, beni bir hutüms buhrenile bo- ardı. Bir şay isteyeceği zaman öper dudaklarımı asırm yüzümde bir kap iz bırukır, Sonra derdi: — Bitirsin... Bu hulta annema para gönderece- dar görmen. emar havasından uzak bulunmak döterdim. O — Gene bir şeyin var, darıldın derdi.. Ben zehirli bir gülüşle: — Hayır.. verdim, Ve duramadım. Onu âlikoy- mak ister, üstüme sürünür, öper okşatırdı sonra yu» m ma kşni olar. Pardeslimit getiri? ve dudak waoile tatılmış bir öpüş içinde veda ederdik. Merdiven başında bani döndürür bakışındık, balkona kuşar se kak köğesini dönünciye kadar görlerile beni takib derdi. ” Gene bir gün, böyle bivistek aşkımın en kıymetli ve kolişlti çiçeklerini yoldu. Gözlerim doldu, Kös- dimi acınacak, muhakemesiz beyinsiz beri mevkiinde gördüm. O anladı, her vakit gibi; — Gene bir şeyin var... diye mırıldandı. — Hayır, dedim ve dışarıya çıktım. Artık parva- ız bir hayat başladı. “Ölmek öldürmek arztlerile kavrulan, eehenne- sihir hayat... Ben onun steğile yanar, Her yerde dağktilo kurstari si hi een bir sevk ban © Şe İzik e nie iz sovğini duyamazannız... #ekği