30 Nisan 1931 Tarihli Servetifunun (Uyanış) Dergisi Sayfa 18

350 UYANIŞ No. 1811— 126 a; e ; mm r Bu sahifede; san'at yolunda ilk tecrübelerini yapan gençlerimizin yazılarını şrediyoruz. Deniz Denizi çok severim diyordunuz dün gece, Benim rahum bir deniz; uçsuz, bucaksız deniz; Sor istersen, güzelim, yıldızlara gizlice, Onlar sana diyecek sonsuz, dnraksız deniz, Iayatın yollarında sevdalılar yorulmuş, Bir zavallı kuş gibi göğsünde çıldırıyor; Ö ceylân bakışlara binbir gönül vurulmuş, Bin bir gönül yaralı yerlerde çırpınıyor. Hayrettin İlhan za Benimsin ! Gün, yeni doğanındır, Kül, sönmüş ocakların. Kılıç kahramanındır, Köpek de sokakların. Gündüz kelebeklerin Gece yıldızlarındır. Ölüler böceklerin , Azap günalkârndir . Sen de benimsin benimi. Ne olursan ol, kadın; şeytan, canavar, baykuş. Yök kurtuluş elimden, elimden yok kurtuluş! Cahit Sıtkı e Zehirli kahkahalar Bazan bir bulut gibi rüzeğrlerin yarışır, Büzan buhar olurda gözyuşına karışır: Sonsuz karanlıkları delen bu kalıkahalar.... Bazan kin, bazan riya, büzan çilgin bit gurur, Bazan kadin olur da favcialar doğurur Meyhane kapısından gelen bu kalkanlar... Ziya İlhan Sana uzağım Anneme Seri beni anma sakin, sevgini güm derine, Damlatmasın içine yaşı kirpiğim; Anne! Takıldı rüzgürların kuduran dişlerine, Bıtmalı yaprak gibi solan gençliğim; Anne! Akşamların ufkunda çözülünce bir damar, Bir ok gibi kalbini delmesin derdim; Anne! Ümit saçaklarında kopunça kasırgalar Serçe emellerimi koynuna verdim ; Anne) Beynimde şimşek gibi çakıyor şimdi bir his, Mezarımı çağlayan köpüğüne kas; Anne! Kalbimin ocağını şöndürdü bir emelsiz, «Garip» adlı taşıma <Unut yavrum» yaz; Anne! Hulüzi Yılmaz Tramvayda Sokaklar böyle bomboş Uzanırken ileri, Daha henüz hava loş, İnik gün perdeleri . Vatman ayak vurdukça th Benim kalbim çınlıyor; ip Arasıra durdukça > Boş eaddeler tınlıyor. İnsanların yüzleri Nasıl da anlaşıyor; Forsiz yorgun gözleri Bin şikâyet taşıyor. Bu yolların sahibi, Mihnetle derbederim Coşkun bir nehir gibi Bugün taştı kederim ! Neriman Hikmet