22 Ağustos 1929 Tarihli Servetifunun (Uyanış) Dergisi Sayfa 16

, No. 1793—38 UYANIŞ 619 Gece Gölgen, sen, bir dev, bir cüce.. Eve dön Balodan Gölgen, sen, bir dev, bir cüce... Son döndüğün gece Balodan Yanar kalbin eti; Caddeler, fenerler uyur, Sen sürü çangur çungur Koca kangal iskeleti!.. Laht: Odam.. Siyah kapağı açılır.. Lâmba aynalara bir kan gibi saçılır... Gene mumya dirilir.. Aynalarda belirir Kireç benizli adam! Dev, gölgeler ve cüce.. Gece Birbirine dolaşır, birbirine tutuşur, Bir köşede buruşur.... Sessiz, iniltisiz, ahsız Kâinat ölür... Böyle can çürür; Dünyaa.... Allahsız !! Allahları onlar yaşıyanların : Karılar ! Keşişlerin, zangoçların, imamların, ezanların, çanların Cazbantların, fülütlerin, dönenlerin, uçanların ! Soytarılar ! işi: Canı o kemirir ! Koca iskelet mum gibi erir.. Kurutur canı onun emişi... İnsanları, avratları, Kâinatları. Dünya yası! Hayvan erkeklere karılar!.. Mabut maskarası Soytarılar, soytarılar! Dişisiz, ahsız.. Allahsız Yanar kalbin eti.... Şehvet nabızlarda solur ! Sen sürü çangur çungur Koca kangal iskeleti ! İlayti oluktan