25 Nisan 1929 Tarihli Servetifunun (Uyanış) Dergisi Sayfa 8

ka 324 UYANIŞ (Çocuk ve oyuncak... biribirini tamamlayan iki sevimli kelime! Bir odanın (köşesinde, halinin üstünde diz çökmüş, makineli kü- çük tavşanını yürüten, bodur fakat /zarif bir hurmanın? dibinde minimini devesini gölgelendiren, yahut, cin bakışlı .lastik köpe- ğinin karnına basıp «ciyks diye acip bir ses çıkaran bir erkek çocuğun"bu eğlenceden Yaldığı zevk insanın nekadar hoşuna gider. Hele minik kızların bebek oyunları, yeni uyanan ne ince bir şafkatın nümunesidir. Yyuncaklars... Bu kelime hatta büyüklerin bile hayalinde çocukluğa Şait neyeli hatıralar uyandırır. Pek çoğumuzun, tıpkı çocuklarımız gibi çeşit çeşit oyuncaklarla dolu bir Çünkü insan, ne kadar yaşla- nsa, gene büsbütün çocukluk- tan kurtulamıyor ve çocukluk gidiyor. Nice meşhur ediplerin Rİ z cocukluk hatıralarını oynadık- ii A oynii çocu n Çocuk köpeği ile oyuncak oyn!yor. anı oyuncakları. v.s. yi uzun zevk ve hararetle nakletmeleri bu şekilde cilt cilt eserler yaz- maları her halde bu mevzua karşı hissedilenğzaaftan ileri gelmek- tedir. Her milletin edebiyatı bu tarzda şaheserlerle doludur. «Ço- cukjhaftası münasebetile çikardiğimiz bu nushamizda oyuncaktan bahsetmemiş olsak sütunlarımızda pek muhim bir eksiklik hisse- decektik. Bu yazimiz o noksani bir derece telafi edebidi ise ne mutlu!.. Madam ki oyuncaktan bahsettik. bu. satırları bir şairin bir kaç misraile nihayetlen direlim: Kumsalda yavrular No. 1706—21 Çocukken, en büyük merakımdı bu, Oyucaklarımı kırar, delerdim. Acaba kurunca giden şu kuzu İçinde şeytan mi, cin mi var derdim. Bir de bakardım ki tatlı «me.. me» Kesilip o paytak yürüyüş durmuş! Sormayla, kurşundan askerlerime Topacım nekadar gülle savurmuş! Görüyorsunuz ya, büyük muharebelerde savrulan güllelerin hayali, şaire çocukken topacının kurşundan askerlerine savurduğu gülleleri uuutturmamış. .. Bunu da oyuncakların füsununa atfe- edebilirsiniz. Çocuk oyun akları içinde Fıkr6&: İki çocuk arasinda: — İffet biliyor musun geçen gün ne gördüm?.. — Hayır kardeşim ne bileyim. — Bir kız çocuğu gördüm, Beyazit havzunda yıkanıyordu. — A...Ştanımadın mı?. O bendim işte...