29 Aralık 1937 Tarihli Haber Gazetesi Sayfa 10

: ZEN No";’ i pgsümwğ g (ef e îLîEAN (ÖALT D%Ng:“i )Ğ" ŞU ŞİŞMANDAN iYi BİR | | SıR/k iİ$E TAŞ KEBA B/ OLUR-- NU-HU| | ÇOoZ? N BAŞ HEKE BU DİLİÇTEN BİRGSİAL |K BADAN B4 RA GELMEME T ;) # afım—'o 'N GİBİ BURA HY z Y ŞU HAKKİMİ HN Lim ETM li SO aa re DA Y DA e Tw0 KABRAMAN Kız — —HH———— — nün göğsüne dokundu) Merhamet et- tiğim için, size meşru ve mertte bir dö. Büş teklif etmeği düşündüm. Kadın, getç kız olduğum balde, kılermr sizin kıltzınızla çarpışacaktım — ve aramız- daki mücadeleyi, tanrr — halledecekti! Sizi öldürecektim mösyö ve, o zaman, 1 İnzivamin sessizliği Rişliyö sert bir jest — yaptı, getç kaz da içinde boğuk hıçkırıklar duyular bir sesle bağırdı : — Biırtkın konuşayım! Annem ko- muşmahder ! Sizi itham eden ÖÜ konuş- maltdir!.. Bu İthâm mevtuttur. mon- senyör! Bunun tüyler Ürperiici hikâ- yesi, annemin eliyle yazılmıştır! Dör. düncü Hanrinin uğaşı Rişliyönün ak çaklığınt anfatan kikâyel! O korkunç gecede, kralın gözüne girmek için, kazı deşinizi Ümitsizlik içine gartedip. onu mezare sürüklemek ve önun yerini âl. mak için ne yaptığınızı biliyor ve şim. di titriyorsunuz! Sizin tarafınızdan öl- dürülen annemin emirlerini yetine ge titmeğe muvaffak oluraam bu sizi hicap içinde ezecektiri.. Pramga kralının tu- zuruna çıkıp, örade, bütün saray halkr Baünde, sirin alcaklığımımın hikâyeskii üksek tevle okursam! Annemin yazdığı yaktır sayıfaları, annetmin İthammı bötün Pransaya duyurursam t... Rişbiyö, çehresi karmakartışık bir vasiyette geriliyor, etrahına korunç ve şaşkın nazarlar atferdiyordu. Genç kız o Annais hayretle bağirdı? yıı'm.ınhıh hiç birimnizi glrnîrfyfn içlerinde dehşet ok M v non Üretine yürüdü ve müthiş bir is. — Lut dö RişliyBt vi Rişliyö müdahale etti: deşine kalderdr ve murıldandı: ği tihkar tavriyle mırıldamde: Katdinal da: -— Hılııı H_r hlldgı!.'Bı zavallılar, — Merhamet! " — Korkuyorsunuz! Birişinin beni — Kardeşim! benim gisdiğimi görmemişlerdi. li doğruldu ye piras Ş duvmasından korkuyorsunuz! Titriyor Başpi: sunuz, mösyö! SŞu hakde beni höcreye attırın veya annemi olduğu gibi. beni de öldürün. F itham mevcuttur, Ö- ri gıtlar mevcuttur! Ölü kö- ayor, monsenyör'l... .mş;ı;ümıl debşet içinde tekrarladı: ü —a —— — aa ea — ——— ——— — Bu kâğıtlar! Bu kâğıtlar benim olmalıdır! Seni serbest — bırakacağım, zengin, haşmetli, şerefli, meşhur ola., vaksın |.. Annais meşum bir katiyetles — Bu kâğıtlar bana 2it değildir, de< di. Onları annemden İsteyin!... Dehşetin çılgınlık derecesine vardı. ği hale gelen Rişliyö bağırdı * — Şu halde onları ben arayıp bi lacağım! Elimde Hstesi bulunan bütün dostların, cehennemi evrakm nerede olduğunu haber verinceye kadar mah- volacaklardır. Ve sen, artık bir tek ke- lime söyliyemiyeceksin!.. Rişliyö kamasını çekti. Genç kız kol. larını göğsünde kavuşturdu. Kardinal korkunç bir tavırla, onun üzerine yü. rüdü: — Şimdi 1! Ben burada hâkimim! Senin hayatının hâkimi! (Kardinal za- lim bir kahkahka attı) Haydi bakalım, imdada çağırl.. Seni kim duyacak?.. Seninle beraber sırrını da mahvedecek olan bu eli kim durduracak?.. e Tam bu csnada kuvvetli bir ses ba. ğırdı: — Ben! Kardinal bir hamlede döndü ve biraz evvel boş bulduğu odadan, bir adamın içeriye girerek şapkasiyle — mantosunu bir koltuğa attığını gördü. Bu, Peder Jezef binadan çıkarken, içeriye giren tzun boylu adamdı. Diye mırıldandı ve kendisini toplı- yarak tokrar etti: — Kardeşim? Siz! Burada!... Nasıl oluyor da, emir almadan, Liyondaki va- zifeniz başından ayrılıyorsunuz? Başpiskopos, şayanı hayret bir sü. künatle cevap verdi: — Emrimi allım! Kardinz) tat30*-01> gördüş — Kimden? Kraldan mıl LN y S d Va yT K KAHRAMAN KIZ gf — Tanrıdan! Rişliyö cevap vermeden, süratle ma- saya doğru yürüdü ve emâi üzere içe- zi giren hademeye sert bir tavırla: — Teşrifat şefiyle, nöbetçi zabitini çağırın! dedi. Anmais, çığlığım — güçlükle zap- tetti ve onu müdafaa etmek istiyormuş gibi, güzel bir bareketle başpiskoposun yânma geldi. Lui 18 Rişliyö, acı bir tebessümle: — Hiç bir şeyden | körkmayın kı- ,zım, dedi, ne kendiniz. ne de benim için... Kardeşim gayet zeki bir politika- cıdır ve pek alâ bilir ki, ölüler bazan süküta mecbur ödilebilmekle beraber, diriler en tenha ve 1ssrz böcrelerden bi. Te seslerini yükseltip duyurabilirler, Kardinal hiddet içinde bir şeyler rarrıldandı ve ümitsiz bir hareketle eli. ni alnma vurarak-bağırdı; —— Turağa düştüm ... Ve, anf bir kararla kendisini bu ka. dar tehlikeli klan, — tayrını — değişti. rerek, bu esnada içeriye giren teşrilfat şefine şöyle dedi: — Möayö, artık hizmetimde değilsi. niz. Hayret ve ıstırap içinde titriyen zavallı ihtiyar kekeledi; — Monsenyör! — Derhal gidin ve kendinizle be. rabe rbütün müdunlarırızı da götürün, İktiyar bizmetkâr, sendeliyerek d şarrya çıkryordu. Bu defa, muhafızlara kumandin eden nöbetçi zabit İçeriye gir. di ve kürdinal şu emri verdi: — Bütün kapılara nöbetdler ko- yun! Tehriri emirnameğa olmadan, hiç kimse dışarıya çıkmıyacaktır. Derhal €eza hâkimini çağırtın! Ve kardeşine doğru İlerliyerek ilâ- Ve ettiz y bir tavırla cevap verdi: g; — Sizi affediyotum, Fakat V ğ — — Buraya vurudunur, bütün *Ül' fat kaidelerine muhalif bir şekikde YE” pıldiği halde, bizi birleştiren aile bAb” Tazından dolayı, sizi dinleteğe Bana ne söyliyeceksiniz? Liyon başpiskopotu çu cevabi YE” diş — Şunu söyliyeceğim — ki, ı""' kralıma beni kabul etmesini rica ettt? Yarın sabah kralı göreceğim! Ve eğet yarm sabah orada bulunmarzsam, : dık bir dost krala gidecek ve benim rede bulunduğumu ve hakkımdâ den malümat alınabileceğini ceki.... Kardinal bir an beyninden "”'“; muşa döndü. Sonra — hafif, bir iniltiy”, sendiliyerek bir koltuğa düştü. Kendisine geldiği zaman, Aı#:"' başpiskoposu, ayni yerde gördü. tek adım bile atmamışlardı. O b Luj dö Rişliyö, katdeşine doğru Bi rüdü, üzerine eğildi ve, azarlar ) Şşöyle dedi: ,'“ — Betki hicabrmdan ölürüm. söl tanrı fizerine yemin ediyorum İi herkesin önünde, niçin bötün lll:_: ber dan feragat ederek, bu hakları rüktığımı ve Grand Şattrör wğ niçin kapandığımı anlatmak (ç_ln.ı dan beni kabul etmesini istedim çt Kardinal dö Rişliyö.. xrınıl;’w., kratm hâkimi olan kardinaf dö P. yın ki ben de ailenizdenim! Bef kaldıkça, içimde bir defa daha T yu kanımın uyanmasını muyod;" çocuğa dokunmaktan #sizi / rum. Elv:da.yımıııhh.kn",* bana vermiş olduğu vazifeden ( fetmesini ve tekrar manastira ’ bağımı söyliyeceğim... Artık