12 Temmuz 1935 Tarihli Haber Gazetesi Sayfa 14

UYULSTPUSA YözeyoYeY Vp vaoE J BT YOTMOTLOS 10196 UNUN IZ eg unsndıyunu epoaAa 1gogas anung “IPE ROPY Unununpinur egod youn3 BUT$eğ Yoş vÜrTEK ULEfENİYEYN '3 dypya5 DuvpurZ, “yB ot U3 yezıg vKLANİ Lisu ©3Ö YURERRU A CUU , “AapAHOSUOYÇ WAZJ — vpa TıĞop YApuNE H4Pee3 — gEv9 Un LKamyaB zız * eynuz Sey 319 GEPİD) "10KUasuoyu #nujo yop EK ZnunsoLnıga) *3503 gopumsıpusa 1GIZ UNÜTULCA Sıpra * ey Jİğ YNUN XOĞ Deuet Uvurez vağıporket nunğnpunmg — Seğu “#RUŞVULO TRupre oyyuz - WT “UNEMP OYAÇÜ YEMTİMI HiDe * VoStoyy TIğsp SLkay “KepY — *EEmLI » OATUY “IÇEYO FaA198 L0 TT SPeyROy 'TRO JipYO3 TUr we g UJ > geg TPojAot 9U wueç *“A3 — a8 zig wuaz — JüYe g 'UNPIDA dea * 22 Suls1pusij “AçğkKussuoyıy — L0T IOVLVA HATINASUAS k..mı;ı.-ıı'r...ıııııı-.ı. rim, G ğel A l Bu sözdeni cetüret alan zindan' cı devam ettir — ; — Çünkü Monsenyör.. * © C&hdııdylo—.lııı- « ı_ıyımııı —-M Mevkiuf delirdi — Delirdi d. Hqılı oradan oudala..” — Evet Wı- Delirdi. Delilerin kuvveti artar derlerde... Bilmem doğru mu?. - ş « Ğ Monklar biran kadar sessiz ve düşünceli bir halde kaldı. — Bu adamın delirdiğini ner - den biliyorsun? — Deliliği nedir.. Bağırıyor mu, saldırıyor mu? — Hayır Monsenyör... — O halde,, — Bakınız? Monsenyör, kona- ğa geldiği, daha doğrusu getiril diği zaman araba avluda durun * ca ayıldı Gözlerini çarak etrafına bakındı. O vakit askerler — onun kafasına —evvelce — kendisini bayıltan gibi bir yumruk yemişçe- | vine sarardığını gördüler. — Sonra... — Evet askerler onun sarardı" ğını gördüler. — Çabuk söyle herif!. — Evet... Askerler onun sarar - dığını gördüler ve “deli olmu”! dı. Söylemek istediği sözlere bir çok lüzumsuz lâflar katıyordu Eğer başka bir zaman olsaydı bir ehemmiyet veriyordu. Sanki zindancı çok faydalı bir şey anlatıyormuş gibi dinliyordu. , Zindancı onun dikkatiini gö * rünce kendi kendisine: —0O.. Yoksa mesele umduğum- dan daha mühim mi? diye düşün” dü. n Monklar! — Devam et! diye emretti. — Aşağıya indim. Testiyi ve ek- meği mahpusun yanında bir kö" şeye koydum, Fenerimi alarak çe- kilmek üzere idim ki, o vakit Mon senyör, ekmeğe ve suya aldırış et miyen mahpus... — Haydi çabuk bitir ahmak. — “Bana bakmağa başladı. Fa- kat bakısı o kadar yumuşak, o ka” ga sodmuna| * YOKGUTU Ot vöRKET Musfed SuULYAL v2S UproK Ng gYU ÇIZoPp ACA ÇOK aa İUNDUP — zreşdeğe g3 vanı - eusy Gareğiy! wepidey “ASö 2id zruyek 'mrke10s eyep Koğ gg — n - yeserıleğ INÇN Ze Susşuy “aayığep YASAN 93 god Seru * W A Suğu vrmY D HBAY — grur gea Suğe enmy yn3 « gy ppt epunyos epuifes epuryer v söğeğ ürürdey Na 'ZTuLKajAps PPd "YO a öyka arfIğ) — *apoyı3 sursaöiyeğ ununanpnu siyod wepidey ziuığ - IP9p “SAZ “niğop ep ng — “ıpiiğed oKıp “zeui “edul Kob Id Yrepe le YAYDUZ 19 8 üyusg gea sU YEDENLOY ZU " Kvmmyoy üopKod n Si — * yuvyiod vuzeg yeydni HSYNT eAYUUAYAP PUVPULZ ŞHw dıyoyıs aKalyeg uwpid - UY TUUNNG eyuzuz 108 Sepnyas #zyuşkaykos nunt zıwje£ vuvgg — VYN Sig gı 9NN — 3Np3Os 93919 ep zezığ 9)v0E gesmk SA — hpuninp adıp iötur " ZHA ŞACUPUICOL GULUPURZ, P ORŞU Z9 YETLUNDU — SA YİKEZ 1ğIB ND * 05 g pund yeg n SrurcuLo 19 “18 YNK0 öğı Szez TP3Y EpAEPALOYU SuUN AO KULZAĞ “Sitaz) gsngye SHG “aNgENLALOY KELeY Bunreynpzo uNj >eDE P Hosiös — g ayüy — TOVLVA YAIYNASAAS d0 “ SERSERİLER YATAĞI 108 — Vallahi hepsi doğru.. Lâkin bunları nereden biliyorsunuz ?.. Lântene hiçbir şey söylemedi. Evvelâ morardı, sonra sarardı, ni- hayet sırtüstü düşüp bayıldı. Ayıldığı zaman zindancıyı gö - l Karanlık içinde yalnız kalmıştı. Fakat buna aldırış etmiyordu. Bu anda, düşüncesini toplamak için geçmişe karışmış bütün vaka- larr hatırlamağa çalışiyor fakat tamamen muvaffak olmıyordu. Dolenin yakıldığını unutmuştu. Nişanlısı Avet aklına bile gel - miyordu. Niçin tevkif edildiğini, niçin zincirlendiğini bile bu anda bil- miyordu Yalnız, sanki orada oturuyor - muş gibi polis müdürünün kona. ğinı tamamen biliyordu. Ve artık bundan başka bir şey düşünmüyordu. Acaba ne olmuştu. * Tuhaf bir şekilde hatırladığı bu şeyler ne idi? — Bir gün buraya mutlaka gir - miş, avludan geçmiş demir, fe- nerli kapıdan geçerek bütün bah geyi gezmiş olmalıyım. Acaba bu ne vakit oldu. Madem ki avluyu görür görmez — kafamda birçok hatıralar uyandı. Herhalde ben buraya eskiden bir kere geldim. Haydi bakalım, aklımı kaybets - miyeyim. Ben ne vakit ve niçin bu konağa geldim?.. Bir kere geçen greseAifee TUTÜvgE Tplifop mape 3a vu9J XOS ap piAG TULPUZ NE “Np3oALreA * geK İĞDEĞ SA 1808 UYUDUNYUN'T UZILıs « yeseArumyo drumo yevanıstıns izıu - OğUZUA OJZIUIĞINIK! — ha pi znu - Njo Uyurg oÇ ZLUNST da)s1 yeradek YS 4şg — vcug “ümiysog — s0y; munz “A ziğ vayomız YuLs38 “eusşuyı “Np3OKLAYA3 Yonlak DULPUZ dg "TPNS3 vu “pNoy vetrez İ3rpirse denyoj isid HAOT NO ÇÇU EELİŞ diğ yndnAn — yeut Seylig "Prs -op epunyez uşKot 1504 Si O— sezeyipedey rürsideyi SEURAPIAA OAPUTZ “SURDUPUL YUĞUUU PEŞPUS ayâmyeY OPUNSİ Pöyop SusyUy” *np3o3 “Şemeseğg İn tKidey tapyeg diöe yurr9)zo9 “apyeorunyng 2910J J1ğ Uapıluop 9p apurlazn unung “idüy d1g TYOYIİ eprevaeseg 5n epumnyese) (os “9sApouya yas “un£o öpulyo TrS9 engE3İ LA eKUY Yığ 49ğe ftosjığap Hap J9ğ'9 — Tpnso3 nuni vepümpye ajyoppil SA yedns iğipge — ulasuunönp vp SEUURUKU P TUPAYÇ VO UO pauaj & seneleri gözden geçirmeli, hayır. Oh hayır... Bir türlü bulamıyo - rum, Bu konağa kat'iyyen girme : dim., Kat'iyyen!.. Başımı iki elinin arasına almak istedise de o zaman zincire vurul: muş olduğunu gördü. — Çömeldi. Gözlerini yumdu. Etrafı kapka . ranlık olduğu halde o daha karan: lıkta, daha derin ve daha sakin bir karanlıkta bulurmak istiyordu. Hayır! Buraya hiçbir. zaman girmedim. Belki buraya giren bi » risi bana bunları anlatmıştır. A « caba kim... Oh. Hayır!, Hiç kim- se değil! Hiç kimse bana bunları anlatmadı. İyi biliyorum — bunu. Oh, çıldıracağım.. Sinirlerinin gerilerek kütürde - diğini hissetti — Aklımın yettiği kadar uzal geçmişi düşünsem kendimi Ser : seriler Yatağında görürüm, İhti- mal ki buranın tafsilâtını bu ko - nakta tevkif edilerek sonra ser » best bırakılan bazı serserilerin ağ. zından işitmişimdi. Hayır.. Hayır O halde kafamı aydınlatan bu şimşekler nedir? Evet.. Görüyo - rum.. Yukarıya. Geniş koridora nihayetlenen taş * merdiven, son - ra karşıda. Genç ve gülümser yüz- lü bir gencin çalıştığı oda.. Sonra benim bulunduğum yer. Oh.. E - vet, evet. Ben nasıl duruyordum? Ayakta.. Bu genç kadınım yanın- da.. Önümüzde de biri çalışıyor. Bu adam kim idi?.. Görüyorum, bir ressam, Bizim resmimizi yapı- K llli a : e u bi Düllönül zi d üeüi e e ÜÜNLk d Ü ll e el l