1 Ocak 1942 Tarihli Servetifunun (Uyanış) Dergisi Sayfa 8

| Stefan ZWEİG | PERİŞAN HİSLER Ziya YAMAÇ | . . . Talebelerim ve fakülte ar- kadaşlarım, bana karşı, lütufkâr- lkta bulunmuşlar. Gözlerimin ö- nünde, altmışıncı yıldönümüm ve otuz senelik meslek hayatım mü- nasebetile, filologlurın, şerefime tertip ettikleri ve bana, merasimle takdim ettikleri, zarif broşürlerden biri duruyor. Bunun içine alınmamış hiç bir makalem, konferansım kalmamış. Hakkımda yazılan en küçük hs- ber dahi, unutulmamış. Bütün bun- ları gayretli biyografim kimbilir hangi selnameden çıkarmıştır. Bu dakikaya kadar, bütün tekamülüm adım adım takip edilmiş. Hayatı. mın, bu titiz fakat samimi ftaavi- rinden memnun kalmamam için hakiksten nankör olmam içabeder, Kaybolduğuna veya unutulduğuns bizzat inandığım bazı şeylerin sıra ve intizamla dirilmiş olduğunu gö- rüyorum. Hayır, inkâr edememki, bu ihtiyar halimle, kabiliyeti ve ilim aşkı, ilk defa olarak, musl- limleri tarafından takdir edilen bir talebe kadar şevinç içindeyim. Buna rağmen iki yüz sahifelik gayret semeresini karıştırıp manevi çehremin aynasına bskarken ken- dimi gülümsemekten alamadım. Biyografimin ölü materyele daya- narak tespit ettiği ömrün, ilk genç- liğimden bu güne kadar devam eden yükselme gayretim, hakika- ten bumu 9 İçimde, ilk defa gramofonda sesimi işittiğim zamanki hise ben- zer, bir şey kıpırdadı. Önce onü hiç tanımamıştım. Muhakkakki be- nim &esimdi, fakat bu başkaları tarafından işitilen gesimden başka bir şey değildi. Kanımdan ve ben- liğimin içinden geçerek benim id- rak ettiğim ses olamazdı. Şimdi ben (ki bütün ömrümü insanları eserlerinden tanıma id- sına harcamıştım) kendi üzerimde insanların ne kadar anlaşılmaz ol- Bana, yaşıyor, derdin Yüzüne bakmasam : Seviyor . . . Daha uzun, Bulut Geçti Ben de gezinebilmeliydim sokakta Korkusuz seni düşünmeliydim Yatağım, su ve buluttan önce Hahırıma sengelmeliydin. Havanı teneffüs etsem Benim de saçlarım olmalıydı Ve boyum kısa, senin gibi. Ben de gezinebilmeliydim sokakta Korkusuz seni düşünmeli im. Salâh BİRSEL 78 — Servetifünun — 2367 duklarını tecrübe ediyordum. Biz- ler milyarlarca saniye yaşıyoruz fakat bunların içinden ancak bir tanesi, daima bir teki bütün iç âlemimizin kaynaşmasına sebep 0- luyor. Stendhai bunu anlatmıştır; benlikteki çiçeğin cevherle dolup, yıldırım gür'atile tebellür etme anı, Tıpkı yaratma anı gibi büyülü ve onun gibi vücut âleminde gizli, görülmesine, dokunulmasına du- yulmasına imkân olmayan; anlaşıl- ması için yaşanmağa muhtaç bir mr. Bunu ruhla elâkader hiçbir muadele, hissi kablelvuku ile mü- nasebettar hiçbir alşimi ölçemez. Pek seyrek olarak, şahsi duyuş ile ezilebilir. İşte bu kitapta manevi oluşun bu esrarına sit bir kelime yok. Bu sebepten gülümsemek zorunda kaldim. Orada yazılan her şey doğru. Yalnız öz eksik. Beni yal- bız tasvir ediyor fakat teşhir et- miyor. Bu kusursuz dosyaya iki yüz isim geçirilmiş, yalnız bana bütün yaratma kudretini temin edenin ismi eksik. Kaderime isti- kamet veren ve şimdi beni genç- lik çağıma iki misli kuvvetle davet eden insanın ismi, görülmüyor. Herkesten bahsediliyor yalnız ba- na ses veren, sözlerimin ruhu olan adam müstesna. Bu kusurlu sü- küttan kendimi mes'ul tutuyorum. Bütün ömrüm müddetince geçmiş asırların çehrelerini, hâlde yaşat- tam. Bütün bunları tazelemekle meşgul iken, en taze olanı düşün» medim. Homer devrinde olduğu gibi, bu sevgili hayalete kendi ka- nımı sunarak onu kendime yak- laştırıp, belki konuşturabileceğim. Bu alimâne esere mâlum olanların yanı sıra, bir meçhul sayfa kata- rak, hissi bir itirafta bulunacağım ve ancak bu suretle gençliğimin — Devamı var —