13 Kasım 1941 Tarihli Servetifunun (Uyanış) Dergisi Sayfa 7

Onun mezarı başında : Oğlunun duası Diyorlarki bir zaman yurdu basmış düşmanlar, Nice ocaklar sönmüş, sel gibi akmış kanlar. Bucaklara matemin kalın sisleri çökmüş, Türkün bağrı delinmiş, gözü kanlı yaş dökmüş. Bayrağımın gül yüzü dönmüş solgun benize, Hicran sinmiş toprağa, göklere ve denize. Diyorlar ki bu güneş, gün kap karaymış, Hep ümitler kesilmiş, bütün kalpler yaraymış, Fakat ey Ulu Atam işte o günlerde sen Kükreyip ve şahlanıp keskin bir hızla esen Kasırgayı yaratan ve körükleyenmişsin, Başımıza geçerek her düşmanı yenmişsin. Akdeniz âfâkında zafer yıldızı doğmuş, Türk azılı düşmanı o denizlerde boğmuş. Parçalayıp atmışsın tacını hakanların, Gözlerini oymuşsun Türk'e hor bakanların, Bu gün cennet gibidir ana yurdun her yönü, Gidişinde yoldaşlık etmiş sana İNÖNÜ. Yazık ki ufül edip artık ayrıldın bizden Biz aslâ ayrılmayız yarattığın o izden. Yaratığın şu toprağa melâl, mahzun bakarken, Gözlerinden elemin acı yaşı akarken Mezarının başında ant içerek derim ki Kader belimi büker, gözlerim söner belki, Lâkin o yüksek sevgin kalbimde yaşıyacak, Dilim kesilmedikçe onu mutlak yayacak. Üzülme Atacığım ruhun inanla dolsun. Unutursam sesini emdiğim haram olsun. Şu münzevi ve sakin köşende yat, rahat et, Sana huzur dilerim, yaşasın Cümhuriyet.. Celâl GÜNEY 305 — Servetifünun — 7360