14 Kasım 1940 Tarihli Servetifunun (Uyanış) Dergisi Sayfa 10
Yazan : Jules ARELLİE «Küçük gündelik» gazetesinin tanınmış münekkidi Mösyö Emil Franket her gün öğleden &onra saat ikiden dörde kadar uzun bir gezintiye çıkar, yaya olarak Parisi dolaşırdı. Bir gün, henüz kapıdan çık- mışdı ki oda uşağı Jozef yavaşça efendisinin çalışma odasına girdi. Gürültü etmeksizin Kütüphe- neyi açdı. İlk sırada duran dört kitabı aldı. Ve doğru bir kitapçıya gitti, gururla kitapları gösterdi: — Şu dört kitakdan kurtulmak istiyorum. Alırmısınız? Kitapçı gözlüklerini kitapları teker teker girdi. takarak gözden ge- — Bakalım şu ne.. Henri Ber- nstein'in « Le voleur- Hirsiz » 1 Vay birde ithaf var... Çok güzel.. Miguel Zamacois'in «(Les boüffons» n... Al bir ithaf daha,. Buda ne; «(ue Suzanne n'en 8ache Fi- en -Süzan bir şey bilmesin>, Pi- erre Weber'in... Bunun ithafı yok.. Neyse... «L8. course de Flambeu» Paul Hervieu'nün, bunun da ithafı var.. Mükemmel. , Ellerini uğuşturarak ilâve etti: Hepsi için yedi frank veririm. Her ithaflı kitaba iki, ithafsazada bir frank.. EKitakçı paraları salmaya gittiği zaman Jozef bu ithafların ne bi- gim şey olduğunu anlamak için kitapların kapaklarını kaldırdı. 322 — Servetifünun — 2308 Üç kitabın ilk sayfalarında bir kaç satırlık yazılar vardı: Birinci kitapta: Dostum Emil Franket Size şu üç perdeyi göndermek- le babtiyarım. Eski dostun; Henry Bernstein İkinci kitapda: Emil Frankete Pek yakında elinizi sıkmak lütfans mazhar olacağımı ümit ederira. Miguel Zamaöois Nihayet üçüncü kitapta; Emil Franket'e En samimi hislerimle Pavli Hervieu Jozef kendi kendine düşündü: — Tuhaf şey, bir kaç satır ve bir imza fiyatı iki misli yapıyor.. Ne tuhaf.. Amma bana ne, ben parayı alayımda.. a p.8 Gezintidel döndüğü zama Emil Franket kütüphanesinin karıştırıt- mış olduğunu anlamadı. Jozef ayni şeyi ertesi gün tek- rarlamak istedi. Saat iki buçukta elinde dört kalın kitabı tutarak kitapçının yolunu tuttu. Yolda birden düşündü: «Dur bakalım şunlarda ithaf varmı! Bir yerde durdu. Dört kitabın ke paklarını kaldırdı. Baktı. Vay ca- nına bir tek satır bile yokdu. «Hay allah canını sisin dedi A Çeviren : Oktay AKBAL FRANSIZ EDEBİYATINDAN F tam dört Frank kaybediyorum.» Birden aklıns geldi, güldü; «Amma aptalım mademki bun- larda ithaf yok, ben yaparım. Zor bir şey değilki.. Bir kaç satır ve bir de müellifin imzası. Onuda atmak kolay.. Şu ihtiyar kitapcı bütün muharrırlerin el yazısını ta- nıyacak değil ya. Bir postahaneye girdi, kaleme sarılıp düşündü. Kapakları kaldırdı. şu şatırları yazdı: Birincıye Bevgili dostum Emil Prankete * Şu üç perdeyi göndermekle bah- yarım Bir adım geri çekilerek yaptığı işe hayran hayran bakdıi — Yaman adamsın vesselâm diye mırıldandı. Kapağa bir göz attı: Sofokler Az sonra diğer kitaplarda Şu satırlar ve imzalar bulunuyordu: Emil Franket için Bu «Oid» adlı eserimi takdim ederim. Pierre Corneille Diğerinde: Franket'e En samimi kardeşlik hislerimle W.Shakespeare Sonuncuda: Size bayranlıklarımia bu kita- bi sunarım. Molidre Acaba kitapcı bu satırları oku- yunca ne yapdı! Merak edilecek bir şey.
