15 Haziran 1939 Tarihli Servetifunun (Uyanış) Dergisi Sayfa 13
li ğa ö ağ ve / SİFNEYE DÖNÜYORİ SERVETİFÜNUN Giray pa kaleyeri «Kemâl EM © nİn gehd refisdrü, AİR, Günd İnreetlefir nin, #iik kadın İrdiniğimiz (Habibe aaphAj, sEdây> -i bağlike'nın, 4 Bilgi gan) da, -öz canıma - kederin ol «Keşiş-i bed endiş” imkandan gelmeğe ahdet- miğler, e “hug gelin ba yila 'Nâşid öiğyerki : — «Artik canıma yetdi doğ- “RE taindda bileni sa yıklıyorum. Yazan: Cemâleddin Server rusu, Sahte gözümde tütüyor. Salhne'nin en «pişkin kadını, (Halide pişkin)ile sah- nesinin «feki>i ve «özcamı hep bir arada bir san'at dşr Baynafacaklar ; «Hayret efendi» n'n şâyânı hayret hallerinden sonra « Aynaroz kadısı» nı yaşatacaklarmış «Ateş E- aşk-ı: san'at» ol derece dilsüz imişki: vasfü ta'rife sığar şey değil. < Çeken bilir bu hâli... dilâ dilâ vay.» Derlera? ta kendisi. — Demek pek yanıksınız? — Ne diyorsunuz.? mirim efendim;11Kânün-i-sanidenberi çıkmıyorum. 'Tam altı ay; Dile kolay bu.. O gece <Haçik ile Sürpik»i oynamıştık. «Sürpik> kârinin başımıza bu işleri aça- cağını kim ümmüid ederdi? — Demek «Kadının fendi» - burada da - erkeği yendi öy- lemi? No. 2234—3549 — Yenmedi; yeniledi, Sahneye yeni çıkan amatör artistin heyecanını yaşıyo rum, (Perşenbejye (*| ka- vuşmam için « adak » lar : adıyorum. — Eyyüb'de dolaşdığı- nız bunun için mi di? — Hayır; kaymağı meşhür dediler de... — Latife bertaraf. Bu derece susayacağımıi bilmi- yordum; sahneyi, sahne aşkını bilmiyen bir adam değildim. Tam otuz altı se- ne kahrını çekdim. Fakat budef'a... Bende şaşdım doğrusu... Her tarafım onu istilâsı altında. Çocuklar söylüyor; gece yatakda «Sahne | Sahne!» deyi sayıklıyor; «taklid>e fölân çıkıyor muşum. eğer ne füsünkâr , Oimiş kâfir! j — Şu halde size «sah. neden ayrıldı» diyenler hatâ ediyor? — Ona ne şübhe. Bu te- lâkkınin temâmen yanlışlığıdır ki: beni işimin başına döndür- müş oluyor. Ben, sahne'ye - sah- nesiz yaşiyamıyacağımı anladı- Eım için - dönüyorum. Başka hiç bir şey değil... O derece acıkmışım ki: ne yapsam yeri- ni tutmuyor. <illâ sahnel> di. yor. Tatmin edilmek ihtiyacı bu.. önüne geçilmiyor vesselâm! — Doğrudur. Sahne «Öz- can»ından vazgeçemez. — Allâh ömürler versin... Biliyorsunuz ya... < Öldü. (()> rivayetini çıkaracak kadar öl- memi isteyen, bekliyenler oldu. Benim buna gücendiğim zanne- diliyor. Bil'akis! okadar men- “nunum ki, hepsine &yrı ayrı teşekküre borcum var. Sahne- mi bana, beni de sahneme kü- vuşturdular. Bundan büyük iyi- lik olur mu ? Âramizdaki rabıta, İS) Bu akşam.
