13 Nisan 1939 Tarihli Servetifunun (Uyanış) Dergisi Sayfa 11
;” ; No, 2725—540 8ına uçmakta olduklarını birden kestirdiler. Alınacak bir tedbir olaydı. Mutlaka alırlardı. Son çare, hiç sağa sols sapmadan Tornad'ın zerine saldırmaktı. Kurtulurlarsa iyi, kuttulmazlarda kara bahdlarına idi. N Bir ümidleri vardı. Kayık tam torrad'ın iğine dalacağı zaman, ©bün işine bir bomba gtmakdı, inamitin sadymesile, fakat asıl İn- flâk netiöesinde bâml olacak gaz- larla, bortumun içindeki boşluğu doldurarak, onu berkava etmek vardı. Bombayı bazırladılar. Ambarda yatan kadının ölüme gittiğini duymaması için gene hep ir ağızdan «Yol ver deniz, gemi- ci geliyor!» şarkısını tutturdular. Yüzeklerimiz patlıyacakda, şarkı üe patlasın diyorlardı. Yirmi ge- .mici ve bir de Hüseyin Dedenin oğlu güverteye kırk ikl topuk vu- ruydrlardı, vezne göle başlarım sallıyorlardı. Denizin gürleyişini, #ormadın hışıldayışını, savrautula- rın şakırdayışını, rüzgârin çığlığını şarkılarile boğuyorlardı. Ainhstön | oki kadına ölüme değil, fakat selâ- EÇ mete varıtmakta bulunulduğu Öyy- gasunu veriyorlardı. Hiç olmaldi onu son dakikaların işkenoesinden $ kurtamyorlardı. Fatma &htık limana 9 varılmakta olduğunu sanarak gü: Davud kapten 'elde dümen kesi, bir mermer sütünmuş gibi #ilmdik duruyordu. Tornad'a bakân E gözlerinden sanki ateş çıkıyordu. pin iki sırası gimşek çakdıkca ağa- wyordu. Denizde feci bir yoksul- hati vatdı. İhtiyar Hüseyin Mf ver deniz gemlei geliyor!) Miye söyle, diye haykırdı. Çocük İş güle olanda besili şatkıya ği. Büyük ihsafıların sesleri deyde gığlığı ve bütün hisle o kapkara <debşetin öetüne atıldı. di. UYANIŞ Lâtin Edebiyatından: Salantis- Selinsikiş «Atlas» yeni bir yük hissetti. Bu sırada Burysthde hiddetini ye- neraemişti. Kahtumağın oğlu na da babasina karşı mi Gi hiş kini besliyordu. Bbödt lerle azab içinde ot sAtgmb li Prenses «<Alemdnos (9) bü #tidsn itibaren artık ihtiyarlığıdin kedet- lerini snesk «İslös e anlatıyordu. ancak ona felâketleririi ve ağlmmun dünya sahnesinde imiğydaba götir- diği harikaları hikâye edebiliyordu. «Hercule» in emrile #Hyllus» önun- la evlevmiş ve kallğyde bir yer vermişti. «İsale» çokfüi karitmdu. mütekebii aşklarınış ieyvosimi te- şayordu. Bir gün «<Albiiğes gis ya sözleri söyledi : — Kurtulüş düıh yaklişp de mahcub cinâimizin Aşimiyesi disk «İlithyler yi şağırdığın #diüün ö - Junan'ın teveccühünü kazanmak (9) Hercule, 199) Hercule'in sapi, Bombanın tarrakşaı Bulutları cars dı. Fakat tornadi kişsmağı, Gömi cilerin «yol ver deniz gemiğiye b diyen avğszı, hsttâ dirmmilin yakı şından ds dahi üstün İsiridd. Tornad Ogeminilei, wibki onlist “biz güz yaprağı imişler gibi, yük- selen şarkılarına ve uçan yerken- lerine dolaya dolaya havalara s4 vardu. «XYöl ver gemiciye İs diye öten şarkı bulutların gürliyen gimşeklerine kürıştı. Tormad bütün sarmayı bütün güverteyi silib süpürmüştü. Bütüü tayfayı işidilen ve #dnn biter mu» diki notası gibi alıp götürmüştü. H#akat boinbunın tedirile olasak, kayığın tekheaini kaldıramamıştı, AÂmbarda Fatmanın «dur yavro- öm, #us yavrucuni İs diyen sesinö, Bir dakika evvel muğ oldu- ğü insan yavrosutüü ağlayışı ka- tişıyordu. Bözulet Kortüniün gök- Wrden inen suların, bulut &rali» kından çakan güneş ajâlm somMaztın #önklerini ağlındırıyordu. «Yol ver deniz ! Gemisi gemici geliyo??$ gürkıs yeni doğan İnsan oğluna ve halemi olmuştu yoksa tarablarımın sonunu geniz Ovid'den Çüviren : Salih Zeki Aktay Bn e eria EEE ktikten sone tsathım ve müthiş ssyhallrl, cin#» yi ve doğu! sğön İlğülin ça Fakat «Junüms ıt İj İarak hayştımı ona Bibi katar veri, İndkdikeii bi sarayın kapında yöküüle rabün badiilerini oturuyor âdğ aj Kıştirıyor, DÜĞÜN yiğri şa gidermek için parulili birine geçiriyorün. Ftajit yi? hirli kelimeleri telâfi şi
