16 Şubat 1939 Tarihli Servetifunun (Uyanış) Dergisi Sayfa 15

No. 2411332 en dışarı bakarken birisini bek- ni, gözlediğini sanıyorum * Selina, halbuki bugüne kadar seni arayan, yoklıyan olmadı, — Kimsem yok ki gelsin... — Fakat sokağa, ziyaretçiler arasında birini arar gibi bakıyor- sun. Hiç mi tanıdığın, arkadaşın yok v— — Var.. Var amma!. Selma, aradığını bulamıyanla- nn ümideizliği, yorgunluğu e dışarı bakınaktan vazgeçti; baleiz vücudunu yatağına gömdü, donuk ve yiksz gözlerini kapadı. — Uyuyor musun Selma f — Hayır Gülseren!.. Hâlsizlik... Önler hastanede yan yana ya- tan iki hastalık ve dert arkadağıy- dılar. Orada tanışmışlar, sevişmiğ- lerdi. Bir hafta içinde biribirlerine sırlarını açadak kadar dost olmuğ- lardı, O gün ziyaret güniydi.. Tetelli- nin, görüşme ümidinin çita ve Yazan: Enver Naci Gökşen ilâçtan fazla vüeşsir olduğu gün... Ziyaret günlerinin sabahından giyareb vaktihin başlangıcı olan saat on dörde kadar, beklediklerine kavuşma ümidinin verdiği sevinçle en ağır bastalar bile dertlerini unutur; dudaklarına renk, gözlerine fer, seşlerine kuvvet gelir. Sant ikiye yaklaşıyor. Bekleşen- derde biribirine #okulan için için bir kaynaşma hissediliyor. Soğuk, sevimsiz bir gün, Çise- İyen yağmur, yüzleri kamçılıyan rüzgâr sokakta kapıların açılmasını bekliyen Ziyaretçileri yerlerinden ayıramıyor... Arada sırada içeride, pencöre arkalarında sokağı gözliyen haste başları uzanıyor, hayal gibi tekrar kayboluyor. Bütün gözler, elindeki api kapının arkasında dolaşan, saatin tam ikiye gelmesini bekliyen ka- pıcıda,.. İkiye iki dahika var. Herkes saatine bakıyor. Şu anda kapıcı dünyanın en merhametsiz, en gaddar adamıdır. Sevişenleri biribirinden, ana babayı evlâdından, inganları sıcak yuva larından ve sevgilerinden ayıran ,-baştalık kdar soğuktnr. Ne olur, : yarım dakika önce kapıları açı- verse 1,. Kapror büyük bir soğuk kanlı- lıkla saatini çıkarıyor: tam vakit. Kapıları ardına kadar açtı. Bideki şemsiyelerle, portakal kâğıtlarile, çiçek ve kolonyalarla hastahanenin iç kapısına doğru bir koşuşma, bir akın başlıyor... Selma gözlerini açtı: — Gülleeren, bana kimse geldi mil — Hayır, canım. Kimi bekli- 20; kimi İki aydır burada yatıyorsun da neğen bir kere gel- medif — Adına ne İüğum var 0. Benim burâda olduğumu bil- miyor ki.. — Yeni &evdiğin gençten mi en — Kiçin ona haber vermiyer- sunf — Nasıl verebilirim? Oya sor- la süküta mecbur ettim. Beni gil gınca, seviyordu. Selma durdu, Arkadaşının göz- lerine teminat istiyen, -bevgi ede- neği sırın derinliğini İşe edeh di” 0, ban Mal a Dayı dm İeei talık yol vaz, |