26 Eylül 1929 Tarihli Servetifunun (Uyanış) Dergisi Sayfa 11

No. 1728—43 UYANIŞ CM © O 0) —2 EK Vi 0 iter e Mese Nİ BN ns Na Ki eye NE KE IŞIK YOKSULU Kocaman bir gülle gibi felâket Dolandı ayağıma. Sonu Gelmez sokaklarda onu Bir paçavra yığını halinde sezdim. Kalbimdeki merhameti elimde doğradım, Wzdim.. Fakat artık görmüyorum: Gece, iki eliyle gözlerimi kapadı. Duvarlar gibi kalın kalın zifiri karanlıkta Ah, bir ışık.. diyorum. Yumruklarım belimde; Çabucak doğsun diye İçimi yiye yiye Nurdan perçimli Bir Ay bekliyorum.. Aya bak! Tam avuç içi kadar büzüldüğü yer, karşışında acaba bu memleketin münevverlerine düşen nedir? Her halde obüstrüksiyon değil. Hele böyle bir tesanüdü, velev gayri tabii addedilecek bir şekilde de olsa, temin etmeğe çalışanları ağır kelimelerle tezyif etmek, nihayet bir şımarıklıktır. İdealinin haklılığına iman eden bir kimse, zama- nın ve halin zarnretlerine uyarak idealine varmağa çalışırsa, bence, pek doğru, pek meşru bir harekette bulunmuş olur. A , Kâzım Nami Ufacık, dar? Ben Bir aydınlık istiyordum. Ah, bir ışık.. diyordum. Ay, bir yırtık bez oldu.. Soldu.. soldu.. İşte, Eskimiş, çürük iplikler gibi ışıklar Duvarlar gibi karanlığı Bir dişte Koparabilirmi hiç?.. Bana Kızıl ışıklı bir lamba yakın!.. Bakın Artık bunaldım, Dilim, dilim doğradığım merhametim elimde; Yalnız, kimsesiz kaldım. Felâketin yüzünü görmek için jür bir ışık bekliyorum. Felâketin gür sesi Deli kılıçlar gibi sert ve uzun.. Batıyor. Dilim, dilim doradığım merhametim elimde; Boş bir mahzen oldu göğsüm! Nesi Varsa tükendi.. kalbim yok.. İçimde kalp yerine İçi kof Bir boşluk var! Ay Şimdi, İsli, bozuk bir lamba.. Dönüp yüzüme baktı; Benimle alay için Çürük iplikler gibi kopan Bir ışık yaktı. Ayaklarım yeniden karanlığa gömüldü Gecenin Gülmiyen ağzı bu akşam Bana güldü Lambaları yakınız! Koca bir halat gibi bağlıyım sanki yolda; Önümü görmüyorum; Dilim, dilim MÜREN merhametim elimde.. Bakınız, Felâket, karanlıkta bir ümit kadar uzak! Sim siyah sert kayalar takıldı ayagıma Tahammül edemedim; kudurdum; İki zaif yumrukla Arzın benine vurdum. Kimde, dedim; Kimde var Bir ışık.. kimde?.. Ay, Dönüp yüzüme baktı, Beinmle alay için Çürük iplikler gibi kopan Bir ışık yaktı, 1929 Fahri kâmil