8 Ocak 1931 Tarihli Servetifunun (Uyanış) Dergisi Sayfa 9
8 a a e ş—ğ— je ye vw ye me, ği e PAY AŞ RR CE ME No. 1700—1l0 5 v Mi a — — maş SİL ” : a mz Tea m Garp Edebiyatı Dante'nin Cehennem'inden Ügolino (Dante Celennem'in son dairesine girer. Ku dairede İnler eesalandırlmıstır.. İçerisinde büşlar yüzen buz tuluş bir gölden yürür. Ormlü, başpiskopus Ruyurieri (Rucierinin kafatasını siren Vgoli'vü tanir Günalikür, ağzını valisi yemeğinden çekti ve arka tarılını kemirmiş olduğu başın saçlarına dudaklarım sildikten sonra İN İs süye başlı ir: eSen istiyorsin İzi dal hiçbir söz söylemeden Buturası beni İyinin bu, ümitsiz ağabimi yenilen tazeler; Taknt sözlerim, Kafasını kemirdiğim hainin alçaklığı meyva olarak taşıyan bir bolümisi, sen benim ayni zarınnda hem söylediğimi heri de ağladığımı görveksin. Ken senin ne kim uldüzunu bilirim, ne de buruya ki yila İner uğuna geldiğini; ancak lisanındat sanıyorum ki Yloransalısrı. Bil ki. ben, vaktile kot Üzolino fı) idira, şu da başpiskopos. Rürziori (Meter) dir; niçin öpa böyle bir koraşu olduğumu ai Bilim va veğim. Ona karşı beslediğim imada rağmen, şiplh derine kurbun olarak nasil e inle Ölüme idik edildiğimi tekrar etmem İüzümsuzdur; fakat senin bilmediğin. cihet, ba ölümün. nekadar mütiş oldi gudurş şinidi bünuu hikâyesini işilecekan ve bn sanavarım benim kinime layık olup olmadığını anl yapaksın, Benim uğradığım işkaneederberi Aglık Kalesi gani verilen ve benden sonra da içerisine nice kimssler hapsedilmiş olun Kule'nin dar penen- releri arasında kücük bir delik, bunu kaç kere günün gın göslermişti ki nihayet bir gece, gözlerimin önünde istikbalin pordesini yırtan çok fonu bir rüya gördüm. “Rügeieri batın rüyayla sinyotum ve efendini ibi görünüyordu bir kurtla yavrularını, Takla İikümetinin manzarasım Pisana'dan gizliyen düğü doğru takip ewliyordu. Avda Gualandi'lerin, Sismon- iyki ye Mfeetichi'terin peşinden gidiyordu. Bunların i aç İrakılımş ve mahir ellerle terbiye Sim Deli köpekler Koşayordu. Ax görün sonu (a) Uyoline della Çherard esca (Görardeska), Piseye, bu posu Ruggieri derli Ubaldini'nin. müznliereti saye: şehrin sinde, ae hâkim olmuştu. Fakat kont ile başpiskopos arasında anlaşmazlık başgösterince beriki Üzolino'nun saravına yürüdü ve onu zorla alıp çocuklarile bersber bir kuleye hapset, Sonra anahtarların o Arno pelirine. atılmasını ve Uğolino'nun lame birlikte açlıktan. ölmeğe mahküm bırakılmasını einretli. Bu senesinde cereyan elmişti ki Dante o tarilie yirmi üc Dlürle Teroiüme ven; Halit Fahri Karla yavruları bana vorulmnş göründüler ve köj ek her de, keğkin dizlerile omlarm bösürlerini vörayot gibi idiler, «Fecirden evvel uyandığım zaman benimle beraber Ma psedilmiz olan çocuklarımın bili uvuyörken ağla diklamımı ve elemek İstediklerini isilti. eder sefi bap baban verilmiz. olan kanı timin kuranda Mesa duaymnzsan demek ki çok zalim bada ina; ve eğer gürzyüşlari akitinazanm, bilmem ki seni başka ne ağlatabilir” Şimdi artik hepimiz. uyaktu idik: bize viveceği- mizi getirmeleri rınbat olan sanat te gittikçe yaklaşı vorla; herbirimiz, rüyanızın meş tesirle, karanlık hissikabieivuknlarla müstariptik. Derken, korkunç kulenin kapılarının mıhlandığın duydum; hiçbir söz söylemeden o çocuklarıma. baklım: ağlamıyorum, içimilen odereve taşkesildiğimi hissediyordum. Çocuk: Varım aclaşıyorlürdız kücük Apselimo'm banu: sBülm, dedi, niçin bize böyle bakıyorsun ? Sen var İsa?» Ben henüz gehe ağlamadım ve ne bütün gin ne omü (kip eden geçe İde cevap veremli, taki ertesi gün bir baska günes. dünyayıraydınlatıncaya kadar... Azaplı mahpose henüz ölün bir ziy İuzmesi süzül niüiştü ki dört gocuğumun yüzünde herhalde benim de çehremi tağyir ctmie olan aynı bitkinlik alimin gördüm. Mıramdan, iki elimi sodım. Çncuklarınm, benim bu snretle. karnımı doyurmak istediğime zahip olarak ayağa Kulklülar ve banas «Ali baba? dediler, öğer bizi yersen azahimiz duhan az müthiş oluruk: nmindemki bize bu sefil etleri sen vermişsin, eh hnlde bünları geri alırsan)...» Y #amuan, yeislerini ziyüdeleşiirmemek için uk uyun muhalaşa eltin, Ogün ve ertesigin, hepimiz mağmnım bir süküta daldık. Ahl hissiz toprak, nicin acılmadın ? Dördüücü güne erişmişi ik; Gaddö ; “Bülü- ciğım, imdadıma gelriiyeçek misinfe siyerek ayakla mun monna yıkıldı ve canvendi, İl arada ser beni nusıl görüyorsan, ben de diğer üç çocuğumun, beşinci ve altıneı günler zarfında; birer birer, söndüklerini gürdüm. Ben de, zafımdan gözlerim bulanarak, adetü baygm bir balde; onların üzerine yuvarlandım, ve ölümlerinden iki gün son da gene olur, isimlerile çağırdım. Nihayet açlık, istıraptan dalım baskın çikti.» Ugolino Dünları söyler söylemez tekrür deni kafi asm €line aldı ve gözlerini döndürerek bir köpek harşile dişlerinin darbelerini kemiğin i& içine kudur gecindi... İKXXTLT üncü Şarkı)
