1 Ekim 1987 Tarihli Commodore Gazetesi Sayfa 59

Döngülerde olduğu gibi recursive uygulama da kendiliğinden duramaz, bu yüzden programa ne zaman dur- ması gerektiğini bildiren bir komut eklememiz gerekir. Recursive bir alt program inceleye- lim: PROCEDURE TERSİN: INTE- GER); , VAR VERİ:CHAR; N READ(VERİ); WRIİTE(VERİ); END ELSE BEĞİN READ(VERİ); ERSİN-); WRITE(VERİ) END END; TERS, alt programımız N değişke- ninin değeri kadar harften oluşan bir kelimeyi tersten yazacak. Eğer bilgi- sayar TERSİ5); şeklinde bir komutla karşılaşırsa gi- rilen beş harf tersten yazılacak. Alı programımızda yeralan, IF N-1 THEN kömutu recursive uygulamanın dur- ma şartını sağlamak amacı ile kulla- nıldı. Eğer durdurma şartı yanlışsa (N değişkeninin değeri |'den büyükse) recursive adım uygulanacak. READ komutu ile yeni karakteri okuyup, N- 1 değeri ile aynı alt programı tekrar çağıracağız. Okunmuş olan karakter ise WRİTE komutu işlenemediğinden daha sonra yazılır. Şimdi bilgisayarın N — 3 değeri ile bu alt programı çalıştırmaya başladı- ğında nasıl bir yol izlediğini görelim: N —3 değeri ile TERS alt programı çağır. VERİ değişkenine ilk karakteri oku, N — 2 değeri ile TEST alt progra- mını çağır. İkinci karakteri VERİ değişkenine 0 EAERESEEERE FTT M İ 60 N— 1 değeri ile TERS alt prog- ramını çÇağır. Üçüncü karakteri VERİ değiş- kenine oku. Üçüncü karakteri ekrana yaz. — Üçüncü çağırıştan geri dön. İkinci karakteri ekrana yaz. İkinci çağırıştan geri dön. İlk karakteri ekrana yaz. İlk çağırıştan geri dön. Yukarıda gördüğümüz gibi, TERSİ3) komutunu verdiğimizde TERS alt programı her seferinde değişik değer- lerle olmak üzere üç kere çağırılıyor. alıcı olmasını istediğimiz bir değer varsa GENEL değişken kullanmamız gerekir. Alt programdan dönüş alt programın çağırılma sırasının tersi yönde gerçek- leşir, yani son çağırıştan ilk olarak döneriz. BASİT VERİ TİPLERİ Bilgisayar programlamasını iki başlık altında toplayabiliriz: (1) İşlenecek verilerin düzenlenme- Sİ (2) İşlemlerin gerçekleştirilmesi Şimdiye kadar işlemlerin gerçekleş- tirilmesini sağlayacak komutlar üze- rinde durduk. Yazımızın bu bölü- münde ise işlenecek verilerin düzen- lenmesi üzerinde duracağız. Pascal'da veriler, veri tipleri saye- sinde düzenlenir. Şimdiye kadar programlarımızda veri tipi olarak REAL, İNTEGER, CHAR ve BOO- LEAN veri tiplerini kullandık. Veri tiplerini, BASİT, YAPISAL ve BELİRTEÇ tipler şeklinde üç sı- nıfa ayırabiliriz. BASİT veri tipindeki bir değişkene sadece bir tek değer ve- rilebilir. YAPISAL veri tipindeki de- ğişkenin taşıdığı değer daha ufak par- Commodore çalara ayrılabilir. BELİRTEÇ veri ti- pini bilgisayarın hafızasında yeralan verilerin yerinin belirtilmesinde kul- lanırız. Yazımızın bu kısmında sadece BA- SİT veri tipine değineceğiz. ORDİNAL VERİ TİPLERİ İlk olarak ordinal kelimesinin ne ifade ettiğini açıklamaya çalışalım. Kelimemiz, arkasından gelen, birbi- rini izleyen anlamına geliyor. Buna bir örnek verelim: 133d .a ABCD... TRUE FALSE BASİT veri tipi ordinal veri tipi ile REAL veri tipi olmak üzere ikiye ay- rılıyor. INTEGER, CHAR ve BOOLEAN ordinal veri tipine giriyor. Veri Tipi Tanımlanması PASCAL, programcılara kendi bünyesinde bulunan veri tiplerinin dı- şında veri tipleri tanımlanmasına izin verir. Buna örnek vermek için ilk olarak bildiğimiz veri tiplerine farklı isimler verelim. Daha sonraki PASCAL'da bulunan veri tiplerinden başka veri ti- pi tanımlamayı göreceğiz. TYPE TAMSAYI — IİNTEGER; ONDALIK - REAL; KARAR - BOOLEAN; HARF —- CHAR; Artık kendi veri tiplerimize sahip olduğumuza göre bunları kullanarak değişkenler tanımlayalım: VAR I,J,K : TAMSAYI; X,Y,Z : KARAR;  : HARF; Bilgisayar bu tanımlamaları işledi- ğinde 1,J,K değişkenleri İNTEĞGER veri tipindeki değerlere, X,Y,Z değiş- kenleri REAL veri tipindeki değerle- re, P,O,R değişkenleri BODOLEAN veri tipindeki değerlere, A değişkeni CHAR veri tipindeki değere sahip olacaklar. Yeni bir veri tipi tanımlamak için TYPE komutundan sonra yeni veri tipinin ismini yazıyor araya '—' eşit koyup, yeni veri tipini tanımlıyoruz.