13 Aralık 1934 Tarihli Kurun Gazetesi Sayfa 5

i — ER AR AAA ia Di> Mi Bi Cl YAZAN: ISHAK FERDİ İğ ün piki eşsiz br Hi Cengi ı İğ; z((10m k istemiyor <a ana vermek istemiyordu Z ri pe siler (Babil) valisini güçlükle uyandırdılar. esi İşman kapıyı sarmışken, Tan, sevgilisinin a koynunda uyuyordu! wi v im” ÜR sözdesiniz fikrini sor- | güne geleni döğer ağır i cezalar m | Nm erirdi. Sarayda O hükümdarın ” ile ei a e cariyeler b demiyordu. olm Dünyayı istilâ etmiş bir hü- adan düşmana teslimi- kümdarın, oturduğu şehri e emiş. Sen ne dersin bu rü- | madan düşmana teslim etmesi o a? dan eski tarihlerde de ie b 15 İyi i pi İY ra süphe uyandırmayan | mişdi. 1 > Ah Dârâ gibi cesaret ve atılğanir ğü nk ora böyle arzu ediyorsa, | ğı, bilhassa gurur ve azame etiyle Açm apılarını düşman askerle- | tanınmış bir hükümdar Babil gibi İz Mak elbette sizin için daha | eşsiz bir (Dünya cenneti) ni bal- Ni haşmetmeab! ja ırı çıplaklar ordusuna — ette ko- lerini ükümdar genç kadr. | lay kolay teslim edeme: ” > By inin içine baktı: — Asılzade e ride Si sürüyorlar, Demek ki sen | ederlerse, benim nes slim. / De düşünüyorsun?! De- | madıklarını dünyaya ilân edece- ütün kumandanlar bir | ğim. Ben tek başına de düşman El la çarpışmasını bilirim! #kenderi Diyerek ayağa kalkdı. İm getiremezse, silâhla- -— Semra, Ve zümrüt kaplı kınından | Yat! Ben Babil valisi ile konuşa- am. “Bibi düşünüyorlar! git.. a Me kumandanları bun - | Dü ne yapabilirle: ». Mu, : : e nk e Gece yarısı (Tan) ı yatağın- b İçer vi İü gi ağiklandn dan za Tall | daş; 'Liji gözlerini uğuşturarak: i emra d hr f > BER — Yarın gidersin, Tan! Bu va- Aşa EBE e DM kit hükümdarla ne konuşacaksın! O şimdi kim bilir hapgi kadının kolları arasında sızmışdır! Dedi ve Babil valisinin kolla- ik rn bütün umgula - & ei la o ar O evlerinde dmlarla eği N rından çekti. ği Babil a- W kri gi gün Di ii — Gitme.. Sabah liye Gü- v Ditlar neş doğunca giyinirsin.. O zama- ii uk oca bizi zme ,. | yi e öebilker rm sıcak yatağından çıkma! dam m, cebren ayağını bastr- Kapıda duran nöbetçiler sa- © bütün asılzadelerini go- bırsızlanıyorlardı: ükümdar arkamızdan ba- ndırmadan ge- İk, etini görmediniz mi? | lirseniz. tosya'nın s basa- | rr arasında €Z! n bu Dk işitince, sevgi- a A binen böyle mağrur biz e biz sehrimizi cenkle zapte- | lisine bazlıdır e gap sorumuzun da on “| — Bir ak beni, Liji! in acıklı ir ver.. Elbise mi ver.. Pap hi id on İskender, | ver, Dârâ uyanıkmış. k için, kale e çarçabuk mek evden Dârâ (Babil) valisi ile ne İste lor Kılıcımı uçları mı ne kdi, benii kosğl uşacakdı? Bunu tahmin etmek ve lamak gis varken kolay değildi. ik | V€ kime güvenerek, bu (Devamı var) man ordularına karş N aye? Hele bir defa be. NO Ya çeviriniz., Sokakla- İla Askerlere birer birer ağınız cevab ya ep girecek yumurtalar 1935 yılı selale itibaren İs- panyaya in olan yeminler İM Sı ae emk | rp aka, si diline eşi pi va a nyolca (o veya ederseniz, am » . “lama ere gönderen memleket dili ile yapı lacaktır. ini mn başka kimse gör- lead, b; emma a derin ileri geleilei Kış soğuğundan ve hi a öze tnşlardı. Hük soğuğun. Balik ye | eri b taşları x İkorumak hepimizin Ren atırladıkça: eN ma borçtur. Bu borcu ar bu İd dar, savaşta neden yal- Mi için in kulanan ie bezi hü Sek maşırlarmmı: eyi Ek ai aş “turduğu yerde hop am ela ber a ” Sağa sola ateşler sa» | lim. e kam hi ii ddetlendiği zaman Ö- “tün kumandanlar bu fik-| muş.. onlar bu fikirlerinde : israr den ok; : İKURUN isim babası Kurun'un edebi romanı : Her gün yüz ad Toplıyan: Kemalettin Şükrü Orbay 2302 — Könge eccav. * 2303 — Köngül: Dil, tefek- 2304 Methu: 2305 — va Adil, haklı 2305 — Könnek: Cemiyet ma- halli. 2307 — Könü: Adil. 2308 — Kö Arzu, zekâ, 2309 — Könülşök: Halim, mü- lâyim. 2310 — Köprek: Fazla. 2311 — Söptük: Kesret. 2316 — Körken: Damad, lâ- tif, 2317 — Körklü: Behiç, Cemal. 2318 Körkü: Behiç, en 2319 — Körnes: Ayine. 2320 — Körneş: Ayine. 2321 — Körpe: Mia taze. 2322 — Körpi: 2323 — Körsenk: Nim berrak. 2324 — Körüm: Fehim, zekâ. 2325 — Me izni 2326 — Körünç: N 2327 — Kösek: km 2328 — Kösem: Rehber. 2329 — Kösnçiğ: ale 2330 — Köskü: 2331 — Kösüş: icen, vi 2332 — Köşük: Temenni. 2333 — Köşüş: Arzu 2334 — Kötemen: Kasır. 2335 — Köterim: (o Hamüle. 2336 — Kötri: Kâffe, Vazife. Ri 2345 — Kuanç: Süru 2346 — Kuançı: Saadet. 2347 — Kuas: rif, 2348 — Kubanç: Meserrt, sü- Tur, 2349 — Kubaşık: Kollektif, 2350 — Kucam: Deste. 2351 — Kucun: Tereddüd. 2352 — Kuçın: e lejant. Kuda: : Kuk 2356 — Kujilağu: İntim 2357 — Kujulak: Bülbül. 2358 — Kukus: Lâtife . 2359 — Kukuş: Konce. 2360 — Kulan: Muzaffer, 2361 — Kulanşi: Musikişinas. 2362 — Kulcu: Müfettiş. Kulgu: İnbisat, sürur. 2366 — 2367 — Kulık: — 2368 — Kulja: L. 2369 — e Ke. 2370 — Ku evce, 2371 — ua diğiz Muhacim. 2372 — ol 2376 — Kumaru: 2377 — Kumuma: Heyecan. puşalım. Ne âlemdesin? —— 5 — KURUN Ii 13 Birinci Kânuni 1934 smmm ——— GUL ÜSTÜNE Gül Koklıyanlar Yazan: Selâmi İzzet Kayacan Te irmi sekiz yaşında bir gençti. Üstünde iyi dikilmiş, fa - kat yıpranmış, o solmuş bir elbise e) vardı. Biraz patlak pabuçları bo - yasızdı. Üç gündür traş olmadığı anlaşılıyordu. Fakat gömleği, ya- kası temizdi. — Çinkograflık Ya sen? Va av 1 Sarılı beyazlı, özkan köpeği, belki yirminci kez, Şi: adamın denize fırlattığı yapam kapıp getirdi, sonra silkinerek su- | ları etrafa püskürttü, gene fırla - tılan bastenun arkasından atladı.. Birden bire bir havlama duyuldu. Seyredenler telâşa, meraka düştü- ler, Köpeğe bir hal olmuştu, yü - zemiyordu. Vücudu battı, dışarda sade kafası kaldı. İmdat ister ii bakınıyor, hayliyoruü. Boğula ergin yapıyorum. ngirim. İki arkadaş, kolkola girdiler, konuşarak yürüdüler, Üstün, bi - teviye soruyor, sorduklarına çok kere gene kendisi cevap veriyor- du: Bu sırada, yirmi beş zi - da, kasketli bir genç. hemen ki ketiyle ceketini sıyırdı, denize at- — Mektepteyken senin resme merakın vardı.. Her şeyi de çabuk Tadı, Uzun kulaçlarla köpeğe var” | öğrenirdin.. Ben mektepten kur - dı, tasmasından yakaladı. Bir e - | tulduktan sonra her dertten kur - * | tuldum... Fakat insanın iyi çilin - gir olması için de biraz daha o - kuması lâzımmış... Her neyse, ge- çinip gidiyorum. Gülerek, bir sıra diş gösterdi. Tekin, kısa cümlelerle cevap veriyordu. : Güzel sanatlar (o akademisine devam etmiş, fakat amcası rahat vermemiş, onu sanat mektebine, ondan sonra da büyük bir çinko - grafın yanına koymuştu. Lâfın doğrusu, işten ziyade eğlenceden hoşlanıyordu. Akşamları bir kaç yaklarıma kramp girmişti. Ayak - ta duramıyor, fakat sahibinin se - vinçle omuzlarına sıçramağa yel - teniyordu. Sahibi ona aldırış et - kurtaran gencin parlak inci boynuna sarıldı: — Benim canımı kurtarmış ka- dar oldun ti. Temiyi çok severim, de Genç, şişmanın kollarından $ıy- rıldı: — Değeri yok rsi Kö - pekleri ben de severi: yle m sarane yar dımım olur?.. Ne istersin? Kasketli gence para vermeden evvel, onun ne kadar istiyeceği - ni arılamağa çalışıyordu. — Genç gülümsedi: — Hiç bir şey istem: — Öyleyse köşke yeli de, üstünü başını değiş. Genç gene gülümsedi. Gök yü- zünde yalazlanan güneşi göster - di hat vermiyorlardı, onu da sırada baştan çıkarı » yorlar e Bütün bunları lâkayit söyliyor- dığı belliydi.. Dünyaya sa a: çin gelmişti. Bunda hiç! bir ei — Hacet yok.. Bir şey istemem dedim a... — Peki, darılma.. Amma dün- ya bu. Ucu uzundur derler. Bir nr başın sıkılırsa gelip beni bul. Cüzdanından bir kâğıt kalem . İsmini, adresini yazdı. Gen- verdi. Dal köpeği ile bera - ai uzaklaş! Genç idi dişlerinin ara - sma sıkıştırdı. Vücudünü orada bulunanlar kuruladı. ceketini giy- dirdiler. , bü er ge arasından biri ses - i emek evlisin?,. Ben de bu perşembe evleniyorum. Tekin başını salladı. Yarım ğızla tebrik etti. Sözlerinde: “Al lah akıl fikir versin, o sana rahat battı galiba?.,, demek istiyen bir da vardı. Üstün devam e! ne vini desin evlilik &i “lal tün, sen misin yahu? Genş döndü hatırlamak gibi baktı: — Tekin.. Tanıdım, tanıdım.. Mektepten beri, on beş senedir birbirimizi kaybetmiştik.. Nasıl - sınız.. Nasılsın.. Adam, bırak ge - ne eski mektep arkadaşı gibi ko - ister cak ortalıkta dolaşır.. Hayat ne - dir ki,zaten... Tekin gülümsedi. Arkadaşmın hülyasımı bulandırmak istemedi: — Doğru, dedi. 7385 zi mar ie Aklından başka şeyler geçiri * 2386 Kuram: Vaziyet. yor, başka şeyler düşünüyordu. 2387 — Kuran Üstün, ilerisini düşündüğün » den memnundu. Tekinin “doğru,, 2389 — Kurç: Cesur, evel sözünü kabullendi. Durdu. Arka - 2390 — Kurçak: Abide. hey- | daşınınm omuzunu tuttu: e şu evlenme işi olup el, e 2391 — Kurdaş: Ve emsal | bitsin, dedi. Seni düğüne davet 2392 — Kurga: Zayıf. İ etmiyorum. Düğün 2393 — Kurgan: iner, kale. | ğım... nikâhın o üstünden bir ay geçsin, bir Cuma günü seni, karı» 2394 — Kurgun: Azametli, ih- nı, çocuklarını gelip alırım. Ço - 2378 — Kun: Arzu, can, ruh. | tifal. 2379 Kunt: Cesim, kavi. 2395 — Kurman: Hücre, sur. | cukların yok mu ? -.. Vah vah. — Kunuğuş: Hüzü 2396 — Kurnaz: Fettan. Sabahleyin ilk trene atlarız. Flor- 2381 — Kunuk: Elemli. 2397 — Kurak: Havsala, kalb. | yaya gideriz. Ağaçlıkta oturur, 2382 — Kupşi: Zarif. 2398 — Kursav: Çember. yer içeriz... Dört kişi anlatırız, o » 2333 — Kuptan: Dua, 2399 — Kurt: Kale burcu. lur mu? 2384 — Kural: Alet, kaide. 2400 — Kurtulan: Naci. (Deramı var? ali ni “ğa 9