30 Ocak 1948 Tarihli Büyük Doğu Dergisi Sayfa 12

(Üç sayıdanberi devam ediyor) AKİRLERİN ekmeğini F ahlâksızlıkla satın alan ok gecelerimi i için- de geçirdiğim Rİ gel- dik; içeri girip sıcak saman yığınlarının era kendimizi atıverdik. Bir müddet birbi. rimize söyleyecek lâf bulama- dık. İçerisi zifiri karanlıktı; ia karanlığa da gözlerimiz alıştı Keman ürkek bir sesle ko- nuştu — Biraz arkanı dön, soyu- nacağım — Peki... Kadını sırtımı çevirdim, çabucak soyundu, ıslak çama- şırlarını da sean üstüne rumaya koydu — Üstüme örtedek bir şe- yin yok mu? ar, iki çuval parçası... rde örtüneyim kuzum! Çıkardıklarım bir kuruya dur- ep yalnız mı yaşarsın — Evet, doğduğum gün- denberi yalnız başıma yaşı- orum ! — Ya? Hiç kimsen de yok mu? — Yok, anam bile belli değil! — Val — Artık ii hey kardes şim olursun — Demek beni © kadar sevdin? vdim ya, beni bırakı gidersen çok üz gel bei bel- kide acımdan ölü Ben sana iyi bakarım, liseyi de dövdürmem vallahi, beni sen- de seversin zamanla... Gö ceksinki, ben iyi adamımdr, yalnız kendime deyin m! Kar deşimsin değil m — Madem Razi öyle olsun. Artık e ben se- nin yanoğle Sustu klima esinin içinde sevinçten gülümsediğini his- si &eobana,nede ben ona bir şey diyebildim. r kolayını bulup başını elini sokup ağlıyordu. Şaş. kınlıktan hangi sebeple ağla- dığını e Her hal de beni bulmanın saadetiyle kendini tutamadı da ağlıyor diyordum. Bir yandan da ka- famın içinde münakaşalar o lu- i şey abi Doğruyu söyle, beni üzüyorsun; teb istiyorsan söyle, bir şey y yap- tımsa af dileyeyim! Olur, çün- kü olsa kaba adanımdır hiza l — Bir şey Yi ken: dini N durma ! — Öyle ise, ne ağlıyorsun? — Ağlıyorum ah ne iyi- sin sı Zladi çocuktuk etme, unut artık o adamı, yok Başını büsbütün va ve-kolları ile sapmmenelarnş Yağmur bazan şiddetleniyordu, uzakta bir köpek havlıyor, ılık bir rü gâr duvardaki delikten ip samanların üst kısmını kaldı- rıyordu. Keskin saman kıy- mıkları yüzüme çarpıp kulak- larımın içine doluyordu. — Beni affet! — Niye? — Ben seninle kardeş ola- mam! Bülün vücudum kaskatı ke- sildi. İçimde sanki b geherdi. ğım baş ölüverdi. ile yanyana ye his- settim. Yağmuru sini, ak pek Slamlar ve kadın hıçkırıklarını duyamaz ol le Ağeçsız, evsiz ve mi bsi yerde, tek başıma yürüyor m $akat sesim di k soktu, dilemin sarsılıyor ücudumu kav. a çarpıyor, geri dönüyor Kutuklarikıdan ve ağzımdan rar içime dolu u. Ken- sıl g ei ektim? Ne olurdu E? ni anlasaydı. — Affettin mi beni? — Bn ne yaptın ki? igne, sana lâyık değilim, KE sen mMİZSİ halbuki Ah bilmezsin vallahi anlatı sam inanmaz — Niçin böyle yapıyorsun? — e musun kardeş? — tg e yine ökuyor. San- ki iyisi dü mini, deniz kıyı- m Ayda doğmuş, yıldız. ların da ışığı denize vurmuş Bilirmisin Sini Denizi gördün mü hi — Bilirim, aldi suyu bile gey ! doğma büyüme Is- İanbl > 0 Anam ben kü çük yaşta iken ölmüş, yüzünü a kardı. Tek kusuru içkiaiydi. a pek kusur sayılmazdı, o zamanlar... B. bir kız li. sesine gidiyordum, Bir gün yolda yaşlıca bir kadın bana aşinalık gösterdi, Annemin ar- kadaşı olduğunu söyledi, on- dan bahsetti, Reni evine da- etti! — Sen de gittin m — Gittim, nede ai çocuk- luk. Kadın beni süslü bir eve gölürdü, Evde bir çok kız daha vardı. Beraber güle oy- nıya yemek yedik. Arkadan iki yakışıklı erkek de geldi. taa. Bir tanesi benim yanıma olur- du. Bana zorla şarap Ben sarhoş oluverdim tabii, sudan başka bir şey iç tim ki... Ond per memiş- an sonrasını pek e başını göğsüme göm- dü Olene bakla dı. Anladım ! dedim. anladın? Anlamadın işte! 1 Namusum mahvolmuştu, dı ağlıya düm. Babam eve vel gitmişti. «Niye geç kaldın Arziye» diye sordu. <İmtihan- peğirm ya da ondan» dedim. Ertesi gün, mektebe gi- gitt m, parayı yüzüne vurmak için. Kapıyi aynı adam aç- masın mı? Beni kolumdan tu- tup içeri aldı, tatlı diller dök- tü, beni kandırdı. Vallahi uta- niyorum söylemeye; beraber aldık. Bana bir ellilik daha verdi. Ben yine mektebe gi- demedim. Velhasıl e aylar geçti Ben giekteke eğ yerde hep o pis gitti — Baban; tari olmadı mı? Sonunda oldu, iş işten geçlikten sonra... Dahası da var, Meğerse beni tuzağa düşü- ren zengin adam babamın ar- kadaşı değil miymiş? Ona bir gün demiş ki: «Bir kız düşür- dü ölmüş zannettim. kütük sarhoştu, beni görünce kahkahalar Ka e kadın hayatının hikâyesini tam an- latamadı. Hıçkırıklarla göğ ırtılıyor, kendi kendini af- bir kelime ela Anlattıklarıyla dona kalmı un. Birden ayağa kalktı : — Babamdan gebe kaldık- tan ve çocuğumu da boğduk- tan sonra ismim artık «Dişi belâ» dır. Memleketimin ve cemiyetimin bana çizdiği ha- — yen e ısmar- ladik, genç vine başka — — il ara!.. n hışırlıları içinde; birinin, eki un kahkahalarla yanımdan kaçtığını duydum.