19 Kasım 1934 Tarihli Son Posta Gazetesi Sayfa 7
İti Evet, Sırıkla Haiüu yıx Amerikaya gidip koevboy olmuşlardı. Bir güa tali- me çıktılar. maserereraasa AAA AA LA AAA LAY AA AA a—i Tembellik Afacanla Cingöz konuşuyor- lardı. Cingöz dedi ki: — Sen çok tembelsin Afacan! — Neden?. — Sabahları hiç erken kal- kamıyor, boyuna yatıyorsun. — Ne çıkar? — Nasıl ne çıkar? Halbuki ben gün doğarken uyanıyorum. Bu yüzden de çok şeyler kazanı- yorum. — Neler? — Meselâ dün sabah erken- den sokağa çıkmıştım, yerde bir cüzdan buldum. İçi para dolu idi. Afacan güldü: — Hıh, dedi, eğer ©o cüzdanı düşüren adam benim gibi geç yakte kadar uyusaydı, cüzdanını kaybetmez, sen de bulamazdın |. Ans bauk — Çocuklarım, ia- kın sahile yaklaşmayın. Çünkü Bu içilecek gibi değil. Bin türlü Hakü içindeş Cingözün annesi — Ne o, baban yine bir şey vuramadı galiba. Tavşanın kul nel., Yoksa çarşıdan satın mı aldınız ?. Cingöz — Yok anneciğim, o kart babamım tav« şem vurdüğu aanti gösteriyor I. Bekt eee y eee RAA AA ALAY AAA AE LA SA BAA AAA AA LA e £hbap Cavuslar Sırız bir. kement atlı ve Palabıyığı yaka'adı virece Malü n ya Palabı ik deh- dü-lü şetli kuvveti id, Sar.k kemeslle Gav ae- , kendisi aftan e n neci olmüş! ve sürüklenmiye Evet, Çöpbacak Hâdiye | bilir m.sin.z, kaptan mi ?: Bunü b.le- | Hayır.. Kapcamar gibi dümen - çeviriyor, bir i çekerek düdük öltüımıî istiyor. Fenat - çeküyi alın — çıngırağıdır. Çöp- y bacak asri bir arabacı i olmuştur. DA N w , Kaza — kodün kuçük Çocüz için bir kürearz | — Niçin balıkyağımı — yalnız büyük azneain veriniz. | elinden içiyorsun ? — Ne büyüklükte olsun ? | — Elleri titreyor da ondan.. Kaşığı ağzıma — Tabii büyüklükte.. | uzatırker yarısından çoğu yere dökülüyor. MA Bilmeceler Dağdan gelir uşaklar. Cansız doğar canlanır Sebahleyin kaltktım, Kara tavuk kakıldar Ayağında çorapçıklar — Kendi elini yer tatlanır: — Bacayı boynuma taktım: — Kanatları şakıldar Arı Civciv Entari Kalbur Takma Baba Parmağını Kanptırmış!.. Emniyet Afacanın bü- Afacanla an- yük annesinin tak: nesi bir mağa- ma dişleri vardı. zaya — girdiler. Birgün eve gelen Cingöz, bu dişleri mısa « Üstlünde gördü: — Ne o ha- nım nipe, sen takma dişlerini çıkarıp ta mı ye- mek - yiyorsun ? Hanım nine gü- " lerek cevap verdi: — Elbette ya, uğzumdan çıkar- mayıp — yesem, takma dişleri ça- buk yıpratır, da- yanmaz! sonra ye- nis'ne kim para verrcek ? av . Çocuk Vecizeleri Çocuklar, bü- yüklerin en İyi dostlarıdır. * Iyi soydan do- ğan bir çocuğun safiyetleri, bazan bir filesof sevim- Hiliği gösterir * Bazan en bi- yük -— insanlar, çocuğun — karşı- sında otddan çok daha ziyade kiü- gülürler. takılı bu kart — Anneciğim, komşucuti u' peği bahçeye girmiş, bütün ar- mutları yiyip, bitirmiş |.. î — Ay, ayl.. Koş hazım, koşi. Ozlumuzun bir dişi çıkmış!.. Ay* YOCUK Vecizeleri Bahtsız çocuk- lar, daima yetim çocuklardır. * Kaç çocuk, an- nelerini kucak- larken, kendile- rini de kucak- latmazlar!. * Çocuk - bütün insanların temel taşıdır. * Eğer gülmek istiyorsanız, gü- len — çocuklara bakınız ! Alış veriş — ya- pıyorlardı. Tez- gâhtar — gururla dedi ki: — Bizim ma- ğazamıza bir gelen, mutlaka bir defa daha gelir!, — Afacan ba- şını salladı: — Elbette... | ŞŞ A Aldığı malı ge- ri getirmek ve mak için değil mi? | — Siz misafire böyle mi bakarsı iz evlâdım, iki saattir bekliyorum, hâlâ kahvaemi getirmediniz!. Afacan — Lütfen Efendi amca. Kahveniz sakalınızın altında kaimışl. | verseseceesecERKAKEnE DA eEALESELALETAEBESEESEELALE SAA eneK Acaba N ci? ıpp “ Afacan babasına koşarak ne- fes nefese; — Ah, baba, az kalsın büyük bir kaza oluyordu. Dedi. — Ne oldul. — Anne annem asma saatin önünden geçiyordu. —ER — Saat birdenbire yere düştü. — Demel. — Eğer iki saniye evvel düş- müş olsaydi, anne annemin ka- fası parçalanacaktı. Babası, mahzun mahzun kol- tağuna çöktü. Müteessir olmuştu. Afacan anladı: — Mütecessir olma baba, dedi. Ben saati iki saniye ileri götürü- rüm. Bir daha sefere.... Acaba ?.. Çocuk — |Msu:rej O yede parasını geri ak | ğmz yemeği biraz « vvel mutbahi fa dökmüştü de, annem tekrar tahağınıza bövmre'n h-nimtevze.. sakalınızı kaldırır. mısınız
