7 Ocak 1939 Tarihli Son Posta Gazetesi Sayfa 7

MONOLOĞ İ Sınıftan atılmıştım yn Se der Eeçti, o günü (hatırladığım “oğrafyadan, Japonya hüküme - | Bayitahtım hangi memleket ol - p yg alrlasayeım, imtihanda la - kalmazdım.. i yaş aşında idim, bizim evde bü - kg hâdise bekleniyormuş gibi ha- N İl, erd. aslını ararsanız, mesele 4 Şekirdeğini (o bile doldurmaz. 3 den okula gidecekmişim... Tuhaf ii, “da manaları belirsiz birkaç, Dp. İmıştı. (Okul, öğretmen, ders, işa akat ne demek olduklarını bil- (i M.- öğrenecektim. Miz, Sitmekten ilk anda içime bir e, Eelmişti. Öyle yâ, erkenden a, AYA ne mana vardı. Okul ye - Çacak değil k; biraz geç gi - 0. olur. «Süye çıkacak kız gibi beni giy- Kendim ne âlâ şey.. ne güzel el - Babam, N la zihin açıklığı versin, Ki, isinde bulundu. aba oğul, düztabanla bastıba - ğ O beraberce sokağa çıktık. “ün kapısından içeri girerken bir yk bu zırcıktı da nereden geldi Aş, üne baktılar. Bene babamla beraber, gene düz Üy nstibacek misali bir odaya sir dn uzun bir masâ, kenarda bir Ne vardı. bey, İn etrafında (o gençli ihtiyarlı, “kadınlı bir alay insan oturmuş- ( fi Kin öğrendim bunlar (o öğret - M5 inen arkasında buruşuk yüz- “iy birisi oturuyordu. Pu da w 7 Uzatmıyayım o efendim. Müdür hh lay bir baska odaya götürdü. N a âl&... Ben yaşta bir çok ço - i,, anladım sınıf dedikleri yer Olacaktı... , beni görür görmez ayağa i ip “nlar kalktı, kürsüsünde otu « Rk, ven de birdenbire ayağa kalk $ m biye, nezaketin ne demek ol İlirdim, çabucak düşündüm.. Haşıl *tösen bu mektebde bulunu - Yukarı ev sahibi vaziyetinde Sa, « Ben ise yabane:, ilk defa ge- İS * bu htfat olsa olsa bana ola - NE “iddiyetimi topladım, evvelâ e; z Hahaha, olmayınız efendim, bu- urun, Sp, Socuklara: ” ederim siz de oturun, de tath tatlı o tebessüm etti, e gün geldi Beni erkenden| çocuklar kahkaha ile güldüler, müdür kaşlarını çattı. Galiba bir pot ktrmıştım, ne bileyim buranın adetini ben, Müdür gitti.. çocuklar fısıldaştlar, öğretmen bana baktı, Oben öğretmene baktım, o gülümsedi, ben gülümsedim. Bir yer gösterdi oturdum. Dedim ya terbiye nezaket Öğretmene hatırını sordum: — Nasılsınız efendim? Bu sefer yüzüme bakmadı, gülümse- medi, belki kulağı sağırdı; avazım çık - tığı kadar bağırdı — Nasılsınız efendim? Maşallah sizi çok iyi gördüm... bilirim. bir bahçede oturmuştu.. Çok harareti vardı, #u getirtti, Suyu bardağa koydu. O sırada ga“ meraklı bir haberi gördü. Onu okumtya dak l det yüzlerini gazeteden ayıramadı. Ben bir teşekkür beklerken ne dese beğenirsiniz? — Sen sus, daha gelir gelmez geve - zeliğe başlama! Öp babanın elini, bu da nasıl cevab. Adam sen de vazgeçtim. Çocuklara döndüm: — Ne yapıyorsunuz çocuklar, ne olu- yor, böyle miskin, miskin oturulur mu? / Ben çok güzel oyunlar bilirim, haydi oy nayalım! Horoz — Buradaki tâvukların yumurta- larını çalıyorsun ha! Yumurtacı — Omlet nasi yapıdır bilir musınız bay, ben size öğreteyim, BARDAKTAN BOŞALAN SON POSTA Sen misin bunu söyliyen. Ne gore « yim, öğretmen başımın ucunda, gözle » rini fal taşı gibi açmış: — Gevezeliğe lüzum yok, sesini kes otur diye, bağırmasın mı? A, tuhaf, bana evde böyle kimse ba- ğırmazdı. Susturn amma, nişan koydum içim- den: — Eh, dedim senin alacağın olsun, Öğretmen birine işaret etli, işaret et- tiği tahtaya kalktı: — Oku, dedi. Siyah tahtanm üstünde beyaz beyaz çizgiler vardı.. çocuk okudu: — Arada! Öğretmen: — Dikkat et. Dedi. Çocuk tekrar okudu: — Abada' Öğretmen kızmıstı, haykırdı — Abada değil, adada., Fırsat gelmişti. Ayağa kalktım. Öğ - relmenin yanına gittim, Bende onun gibi gözlerimi âçtım: — Bana bak, gevezeliğe Tüzum yok, sesini kes otur!. Aman efendim aman, meğer ben ne yapmışım? Öğretmen beni yakalayın « câ sınıftan dışarı atmasm mı? Ön dakika evvel izzet, ikramla girdi- gim yerden palas pandıras dışarı atıl » dım. Neden sonra öğrendim, okulun ev - den başka hir çok adetleri, usülleri var- İmiş... Öğrendim amma, ilk gün sınıftan 8- tılmam hayrs alâmet değilmiş, şimdi- ye kadar birçok defalar bu hale uğra- dım. Her ne ise, ilk alışkanlığın tesiri, ilk seferdeki çocukça hatadan başka olsa da, bir çok sebeblerle benim sınıf ka - pısından atılmama yol açtı. A* OMLET NASIL YAPILIR? Horoz — Seni bir gagalayım da gör. İş- te böyle kaçarsın.. Gazetedeki haberi okur okumaz, bardağa el attı. Bardak bomboştu, Bay Doğan suyu kendinin içmediğini biliyor- du, Fekot nasıl olup ta dolu bardağın kendi kendine bo- şaldığını bir türlü keğjedemedi, NSZ | oOYa kalanan boğa CİJ Bekir kaçırdığı boğayı Bekir, bir çiftlikte çalışırdı. Çiftlikte çalışanlar pek çoktu. Herkesin ayrı bir işi vardı. Bekire verilen iş de çiftlikte- ki boğulara çobanlık etmekti, Gerçi bu kolay iş değil ya... Boğalar büzan uslu dururlar fakat bazan da azar kaçarlardı. Nitekim gü- nün birinde boğanın biri kaçıvermişti. Bekir, onu yakalamak için çok koş - muş, çok çabalamış fakat bir türlü yakalayamamıştı. Fakat Bekir akilk adamdı. Düşündü, taşındı, bir çare buldu: Kırımızı bir battaniyesi verdı; onu aldı, bir ağaca asdı. — Eh, dedi, şimdi ben onu yakalarım! sa Biraz doluşlı, ve boğayı buldu. Boğa onu görünce evvelâ kaçmaya başladı. Pakat Bekir onu kovalamıyor, ondan kaşıyor giul davranıyordu. Bu sefer boğa Bekiri kovalamaya ko- yuldu. Bekir koştu ve kırmizi battani - yenin bulunduğu ağacın yanında sak- Yukat bu kadarla iş bilmemişli, Be- kir, kalın bir ip aldı. Boğanın başı si- Kacak kadar büyük bir ilmek yaptı, İpin ucunu da ağacın gövdesine sıkı akı bağlacı. — İşte artık iş tamam, dedi, şimdi boğayı yakalarım. Li 4 Bekir boğanın yanına kahkahalarla gülüyordu: — İşte, diyordu, ben seni böyle ya - kalarım. Azgın boğa Bekirin zekâsı yüzünden yeniden yakalanmış, yeniden ahıra Boğa hırsla kırmızı battaniyeye bü - cum etili, Pakat kırmızı Obatlaniyeye çarpacağı emada Bekirin hazırladığı miki ip boynuzlarına geçmişti. Ve ar- tık kurtulmasına imkân yoktu. yanaşmış, | (OYeni bilmecemiz | Ağaca bir çocuk çıkmış.. ressam onu gördü. Hemen def - & terini çıkardı ve bir resmini yaptı. Res - sam (yaptığı resmi boyasaydı, resim da ha güzel görünecek» ti. Fakat ressamın yanında boyaları yoktu, resmi boya « yamadı. Bu iş size düştü. Hemen bo - Yalarınızı çıkarın ve resmi boyamağa baş layın! o Boyadıktan sonra kesip bize gön derin. Bir kişi Son Postaya bir aylık a bone kaydedilecek « tir. Bir kişiye bir kis lo çikolata ve diğer yüz kişiye de ayri ayrı güzel hediyeler vereceğiz. Bilmeceye cevab müddeti on beş gündür. Bilmece cevabını bize göndereceğiniz 4 “> zarfın üzerine «Bilmece» kelimesi... ve bilmecenin gazetede çıktığı tarihi ya - zınız, verme